بریده‌هایی از کتاب کتاب وحشی

آدمیزاد همه جور مشکلی داره ولی اونی که برام جالبه اینه: بلد نیست خودش رو اندازه‌گیری کنه. یه خیاط بدون هیچ مشکلی تو رو از بیرون اندازه می‌گیره، اما موقع اندازه‌گیری درون، مسائل پیچیده می‌شن. به یه خیاط درونی احتیاج داریم.

همهٔ عمرم کتاب خوندم، ولی چیزهای زیادی هست که هنوز درباره‌شون هیچی نمی‌دونم. مهم نیست همه‌چیز رو توی کله‌ت نگه داری، مهم اینه که بدونی کجا باید پیداشون کنی. فرق بین مغرور و دانا اینه که مغرور به چیزی که می‌دونه می‌نازه، دانا دنبال چیزی می‌گرده که هنوز نمی‌دونه.

ذهن مثل یه ماشین تفکره. مهم نیست چقدر توش اطلاعات بچپونی، بلکه باید یاد بگیری ازش استفاده کنی. هر کله یه ماشین متفاوته. واسه همین هرکی باید روش مخصوص خودش رو برای فکر کردن داشته باشه.

«عموت هی کتاب می‌خونه، ولی نه زندگی‌ش رو با کسی شریک می‌شه، نه کار خاصی می‌کنه. فقط چیزها رو به یاد می‌آره یا تصور می‌کنه. زندگی‌ش کمه.»

سعی کردم بهش دلگرمی بدهم: «باید ما رو همون‌طور که هستیم بشناسه. اگه از چیزی که دوست داریم خوشش نیاد، دلیلی نداره بیاد پیشمون.»

باید به‌اندازهٔ کافی آدم بشناسی تا به آنی برسی که به دردت می‌خورد.

بعضی وقت‌ها چیزهایی به دست می‌آوری که خیال می‌کنی بی‌خاصیت‌اند، ولی به درد این می‌خورند که به اهداف دیگر برسی.

در لحظات دلواپسی که حس می‌کردم تنهاترینم، کتاب‌ها همدمم بودند

هیچ‌وقت روزهایی را که توی خانهٔ عمو تیتو گذراندم و ماجراهایی که باعث شدند دستمان به چنان کتاب خاصی برسد از یاد نمی‌برم. از آن به بعد، همهٔ کتاب‌ها را جوری خواندم انگار گیرشان انداخته‌ام و حرف‌هایشان را فقط به من نشان می‌دهند.

بعضی وقت‌ها چیزهایی به دست می‌آوری که خیال می‌کنی بی‌خاصیت‌اند، ولی به درد این می‌خورند که به اهداف دیگر برسی. تور ماهیگیرِ خوب ماهی‌هایی دارد که ارزش آن‌چنانی ندارند، اما به او کمک می‌کنند یک ماهی باارزش صید کند. اوضاع آدم‌ها هم همین‌جوری است: باید به‌اندازهٔ کافی آدم بشناسی تا به آنی برسی که به دردت می‌خورد.