بریده‌هایی از کتاب آخرین شیطان

رازهایی هستند که دل نمی‌تواند آن‌ها را با لب در میان بگذارد. آدمی این رازها را با خود به گور می‌برد. درختان بید آن‌ها را زمزمه می‌کنند و کلاغ‌ها آن‌ها را به قارقار می‌گویند و سنگ لحد در سکوت از ایشان حرف می‌زند، اما به زبان سنگ‌ها. مردگان روزی برخواهند خاست، اما رازهایشان تا انقراض نسل بشر برای قضاوت نزد قادر مطلق خواهند ماند.

«خدا می‌داند! گاهی روحی از آسمان‌ها به زمین می‌آید که باید شتابان رسالت خود را به انجام برساند. فکر می‌کنید چرا بعضی نوزادان به دنیا می‌آیند تا فقط یک روز عمر کنند؟ هر روحی به زمین هبوط می‌کند تا خطایی را تصحیح کند. داستان روح‌ها مثل داستان دستنویس‌هاست؛ ممکن است کم‌غلط یا پرغلط باشند. هرچه در روی زمین غلط است باید تصحیح شود. عالم شر عالم تصحیح است و این است پاسخ همهٔ سؤالات.»

«دنیا شناختنی نیست و حقیقتی هم وجود ندارد. همان‌طور که نمی‌توانی با بینی‌ات شوری نمک را حس کنی و بوی بلسان را با گوشَت نمی‌شنوی و صدای ویولن را با زبانت نمی‌چشی، عقل آدمی هم گنجایش فهم جهان را ندارد.»

اصولا حتی وقتی ذره‌ای از حقیقت آشکار نمی‌شود، آدم‌ها به پذیرفتن بزرگ‌ترین دروغ‌ها هم تن می‌دهند. خود حقیقت هم معمولا چنان پنهان می‌شود که هرچه بیش‌تر دنبالش بگردی، از دستت دورتر می‌شود.

ایساک آمشینووِر پرسید: «خب حالا این ینوکا واقعآ که بود؟» «خدا می‌داند! گاهی روحی از آسمان‌ها به زمین می‌آید که باید شتابان رسالت خود را به انجام برساند. فکر می‌کنید چرا بعضی نوزادان به دنیا می‌آیند تا فقط یک روز عمر کنند؟ هر روحی به زمین هبوط می‌کند تا خطایی را تصحیح کند. داستان روح‌ها مثل داستان دستنویس‌هاست؛ ممکن است کم‌غلط یا پرغلط باشند. هرچه در روی زمین غلط است باید تصحیح شود. عالم شر عالم تصحیح است و این است پاسخ همهٔ سؤالات.»

زِیدِل کم‌کم می‌فهمید که حتی در میان امت‌ها هم موانعی در کار است. روحانیت دلش بیش‌تر برای طلا می‌رفت تا برای خدا

«من که هم دنیا و هم عُقبی را از دست داده‌ام، پس دیگر چرا خودم را بگیرم؟ اگر راهی به بالا نیست، آدم باید برود پایین.»

آن رسالهٔ الرّد علی التلمودیهٔ راستین هنوز نوشته نشده بود