بریده‌هایی از کتاب زندانیان جغرافیا

وقتی گرسنه و ناامن هستید، در برابر حق انتخاب بین نان و امنیت یا مفهوم دموکراسی، انتخاب دشواری نخواهید داشت.

«خدا از مست‌ها، اطفال و ایالات متحده به طور خاص مراقبت می‌کند».

چین در تعاملاتش با جهان از نظر دیپلماتیک یا اقتصادی به حقوق بشر کاری ندارد. مرزهایی امن دارد، برای بسط جزایر زنجیره‌ای مصنوعی تقلا می‌کند و اکنون با اعتماد به نفس در حال سرک کشیدن به سرتاسر جهان است. اگر بتواند از یک درگیری جدی با ژاپن یا آمریکا پرهیز کند، تنها خطر واقعی برای چین خود چین خواهد بود.

به علاوه اینکه منابع آب سه رودخانهٔ بزرگ چین یعنی رود زرد، یانگ‌تسه و مکونگ را (که از تبت سرچشمه می‌گیرند) به کنترل خود درمی‌آورد. به همین دلیل است که تبت به عنوان «برج آب چین» شناخته می‌شود.

هندوچین منطقه‌ای است در جنوب شرقی آسیا و شامل کشورهای ویتنام، کامبوج، لائوس، سنگاپور، میانمار، تایلند و بخشی از مالزی

Dry Dock: محوطه‌ای که می‌تواند آبگیری و بعد تخلیه شود. پس از تخلیهٔ آب، کشتی یا زیردریایی بر سکوی خشک باقی می‌ماند و کار بازرسی یا تعمیر آن انجام می‌شود

تایگا (به روسی: (тайгa یا جنگل شمالی یا جنگل برفی، در جغرافیا به مناطقی گفته می‌شود که میانگین دما در مدت یک تا سه ماه بیش از ده درجه باشد، زمین همیشه نمناک است و جنگل‌های گستردهٔ سوزنی‌برگ دارد

سرددشت یا توندرا (به انگلیسی: Tundra) در جغرافیا، به ناحیه‌هایی گفته می‌شود که در آن‌ها میانگین دمای گرم‌ترین ماه بین صفر و ده درجه بالای صفر است و زمستانی بسیار طولانی و سرد و تابستانی کوتاه دارد

ماهواره‌ها فقط برای انتشار پرتو تصاویر تلویزیونی ما یا پیش‌بینی آب‌وهوا در فضا نیستند: آن‌ها همچنین از کشورهای دیگر جاسوسی می‌کنند تا مشاهده کنند چه کسی به چه وسیله‌ای کجا می‌رود. علاوه بر این، آمریکا و چین در حال توسعهٔ فناوری لیزری هستند که می‌توان از آن به عنوان سلاح نیز استفاده کرد و هر دو به دنبال اطمینان یافتن از امکان ساخت یک سامانهٔ موشکی هستند که بتواند در فضا عمل کرده و نسخهٔ رقیب را بی‌اثر کند.

در حال حاضر حدود ۱۱۰۰ ماهوارهٔ فعال و دست‌کم دو هزار ماهوارهٔ غیرفعال در فضا وجود دارد. روس‌ها و آمریکایی‌ها حدود ۲۴۰۰ دستگاه از کل این ماهواره‌ها را پرتاب کرده‌اند، حدود یکصد مورد از آن‌ها را ژاپن و به همان اندازه نیز توسط چین پرتاب شده است و سایر کشورها با تعداد بسیار کمتر پشت سر آن‌ها قرار دارند. در پایین این ماهواره‌ها ایستگاه‌های فضایی قرار دارند که برای نخستین بار مردم در آنجا به شکل نیمه‌دائم در خارج از محدودهٔ گرانشی زمین، زندگی و کار می‌کنند.

جنگ بر سر آب یکی دیگر از مشکلات بالقوه است. حتی اگر دموکراسی‌های پایداری در دهه‌های پیش رو در خاورمیانه مستقر شوند، در صورتی که آب رودخانهٔ مورات، که قبل از تغذیهٔ رودخانهٔ فرات از ترکیه سرچشمه می‌گیرد، به میزان قابل توجهی کاهش یابد، سدهایی که ترکیه برای حفاظت از منبع زندگی خود خواهد ساخت به راحتی می‌تواند موجب جنگ با سوریه و عراق در پایین رود شود.

هند و چین هنوز هم با کوه‌های هیمالیا جدا خواهند ماند. ممکن است که بالاخره با هم درگیر شوند، اما اگر چنین اتفاقی بیافتد، جغرافیا تعیین‌کنندهٔ ماهیت جنگ خواهد بود: یا نیازمند توسعهٔ فناوری خواهند بود تا نیروی نظامی گسترده‌ای را از کوه‌ها عبور دهند، یا اگر این کار همچنان غیرممکن بماند و هیچ‌کدام نخواستند به سلاح هسته‌ای متوسل شوند، باید در دریا با یکدیگر مقابله کنند.

در اروپا هیچ تصمیم آگاهانه‌ای در خصوص تبدیل شدن به یک منطقهٔ تجاری بزرگ وجود نداشت؛ شبکه‌های طولانی و مسطح رودخانه‌ها این کار را امکان‌پذیر کردند و این اتفاقِ تا حدودی ناگزیر، در طول دورهٔ هزارساله صورت گرفت.

شاید باور جانبدارانه به جبر جغرافیایی، همراه با سرشت انسانی، کار را برای بشر دشوار کرده است تا به گونه‌ای دیگر عمل کند. با این حال نمونه‌هایی وجود دارند که چگونه فناوری به ما کمک کرده است تا زندان جبر جغرافیایی را در هم بشکنیم. به عنوان مثال، ما قادریم از صحراها و دریاها چنان با سرعت عبور کنیم که حتی به مخیلهٔ پیشینیان‌مان خطور نمی‌کرد. ما حتی قدرت جاذبهٔ زمین را خنثی کرده‌ایم. در دنیای تازه جهانی‌شدهٔ ما، می‌توانیم از این فناوری برای فراهم کردن فرصتی در قطب شمال استفاده کنیم. ما می‌توانیم بر سویهٔ چپاولگرانهٔ ذات‌مان فائق آییم و به خاطر منافع همگان، جانب درست بازی بزرگ را بگیریم.

گرینلند با جمعیت حدود ۵۶ هزار نفر دولتی خودمختار دارد، اما تحت حاکمیت دانمارک باقی مانده است. یک توافق‌نامهٔ امضا شده در سال ۱۹۵۳ اختلاف بین دانمارک و کانادا بر سر این جزیره را زنده نگه داشته است و از آن زمان، هر دو کشور در خصوص دریانوردی و نصب پرچم ملی‌شان در این جزیره دچار مشکل هستند.

آمریکا مشکل دیگری نیز دارد. این کشور کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها را تصویب نکرده که باعث شده است به شکلی اثرگذار از دویست هزار مایل مربع بستر آبی این کشور در قطب شمال چشم‌پوشی کند، به گونه‌ای که نمی‌تواند به عنوان منطقهٔ ویژهٔ اقتصادی مدعی آن شود.

تصادفی نیست که مورمانسک در حال حاضر «دروازهٔ انرژی شمالی روسیه» نامیده می‌شود و پوتین در رابطه با تأمین انرژی از این منطقه گفته است: «بدون هیچ اغراق استراتژیکی باید گفت که میادین دریایی، به ویژه در قطب شمال، ذخایر انرژی ما برای قرن بیست‌ویکم هستند».

تصادفی نیست که مورمانسک در حال حاضر «دروازهٔ انرژی شمالی روسیه» نامیده می‌شود و پوتین در رابطه با تأمین انرژی از این منطقه گفته است: «بدون هیچ اغراق استراتژیکی باید گفت که میادین دریایی، به ویژه در قطب شمال، ذخایر انرژی ما برای قرن بیست‌ویکم هستند».

تصادفی نیست که مورمانسک در حال حاضر «دروازهٔ انرژی شمالی روسیه» نامیده می‌شود و پوتین در رابطه با تأمین انرژی از این منطقه گفته است: «بدون هیچ اغراق استراتژیکی باید گفت که میادین دریایی، به ویژه در قطب شمال، ذخایر انرژی ما برای قرن بیست‌ویکم هستند».

نروژ به عنوان یک کشور عضو ناتو، با اطلاع از اینکه چه حوادثی در راه است قطب شمال را به عنوان اولویت سیاست خارجی‌اش در نظر می‌گیرد. نیروی هوایی این کشور مرتب جنگنده‌های روسی را که به مرزهایش نزدیک می‌شوند رهگیری می‌کند؛ تشدید تنش‌ها باعث شده مرکز عملیات‌های نظامی‌اش را از جنوب کشور به شمال منتقل کند و در حال ایجاد گردان رزمی در قطب شمال است. کانادا در حال تقویت قابلیت‌های نظامی مختص آب‌وهوای سرد بوده و دانمارک نیز با ایجاد یک نیروی واکنش سریع قطب شمال، به تحرکات مسکو واکنش نشان داده است.