بریده‌هایی از کتاب دختری در اتاق طبقه سوم

فصل‌ها مثل آدمک‌های کوکی پشت هم می‌آیند و می‌روند. برگ‌ها می‌ریزند، برف می‌بارد، باران می‌بارد. گل‌ها می‌شکفند، گل‌ها پژمرده می‌شوند، گل‌ها می‌میرند. دوباره برف می‌بارد. و دوباره... و دوباره.

چه احساسی دارد منتظر کسی باشی که هیچ‌وقت نمی‌آید

دختر آرزو می‌کند کاش بتواند به خوابی آرام و عمیق پناه ببرد.

فهمیدم چه احساسی دارد منتظر کسی باشی که هیچ‌وقت نمی‌آید

به پشت دراز کشیدیم و خندیدیم. هیچ‌چیز خنده‌داری وجود نداشت. ولی همه‌چیز خنده‌دار بود. ***

«آنجا که آب روشن روان است او را دیگر نخواهی دید... لبخندش از میان رفت و ترانه‌های شیرینش پر کشید.»

اگر لیز می‌خوردم و می‌افتادم، خیس می‌شدم، اما غرق نه.

اما این پایان داستان نیست. این تنها پایان قسمت خوش داستان است.

برای اولین بار می‌فهمیدم داشتن رفیق خوب چه احساسی دارد

بعضی چیزها بهتره مجهول باقی بمونه