بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

عدهٔ بسیار کمی واقعیت را می‌پذیرند و اطلاعات پرواز خودشان را تحلیل می‌کنند. این کار دقیقاً به دو چیز احتیاج دارد: الف، پذیرش بی‌قیدوشرط و ب، تفکر جعبه‌سیاهی. نخست مورد اول و سپس مورد دوم.

اگر دائماً مجبور باشید که بسته به وضعیت تصمیم‌گیری کنید، ارادهٔ شما سست می‌شود. اصطلاح تخصصی آن خستگی تصمیم است. مغزی که بر اثر تصمیم‌گیری خسته شده باشد، سرراست‌ترین گزینه را که اغلب هم بدترین آن‌هاست، انتخاب خواهد کرد.

وقتی که حرف از مسائل مهم در میان باشد، انعطاف‌پذیری دیگر نه یک مزیت، که یک تله است.

بیشترین سوءبرداشتی که با آن مواجه می‌شویم این است که زندگی خوب یک حالت یا وضعیت پایدار است، درحالی‌که زندگی خوب فقط با تطبیق مداوم حاصل می‌شود.

زندگی آسان نیست. حتا اگر یک زندگی خوب داشته باشید، ناچار خواهید بود که با اشتباهات گاه‌وبی‌گاه‌تان رودررو شوید و اشکالی ندارد هرازگاهی اشتباه هم بکنید. نکتهٔ کلیدی این است که کشف کنید چرا چنین اتفاقی رخ داده است و به شکل ریشه‌ای با موضوع برخورد کنید. چون مشکلات مثل شراب‌های بوردو نیستند، آن‌ها به مرور زمان بهتر نمی‌شوند.

خودفریبی با زندگی خوب ناسازگار است. وقتی آن‌چه را که می‌بینید، باب میل‌تان باشد، پذیرفتن حقیقت آسان است. ولی به‌خصوص زمانی که حقیقت برخلاف میل‌تان باشد، باید آن را قبول کنید.

بیشترین سوءبرداشتی که با آن مواجه می‌شویم این است که زندگی خوب یک حالت یا وضعیت پایدار است، درحالی‌که زندگی خوب فقط با تطبیق مداوم حاصل می‌شود.

اگر نتوانید اشتباهات‌تان را شناسایی کنید، یا دنیا را درک نکرده‌اید یا این‌که خودتان را نشناخته‌اید. به عبارت دیگر اگر نتوانید تشخیص دهید کجا قدمی به‌اشتباه برداشته‌اید، دوباره با صورت به زمین خواهید خورد. پافشاری‌تان روی این تحلیل‌ها در نهایت نتیجه‌بخش خواهد بود.

در کنار پذیرش بی‌قیدوشرط، به یک جعبهٔ سیاه هم احتیاج دارید. جعبهٔ سیاه خودتان را بسازید. هر وقت که تصمیم بزرگی می‌گیرید، آن‌چه را که در فکرتان می‌گذرد یادداشت کنید؛ فرضیات، سلسله‌افکار و نتیجه‌گیری‌های‌تان را. اگر تصمیم‌تان در نهایت به‌دردنخور از آب درآمد به اطلاعات ثبت‌شدهٔ پروازتان نگاه کنید (قرار نیست که این یکی هم ضدحادثه ساخته شده باشد، یک دفترچه هم کفایت می‌کند)، و دقیق تحلیل کنید چه چیزی باعث بروز اشتباه شده است. به همین سادگی. با تشریح هر افتضاحی که به بار آورده‌اید، زندگی‌تان بهتر می‌شود.

با مکتب انعطاف‌پذیری خداحافظی کنید. انعطاف‌پذیری شما را دلسرد و خسته می‌کند و از اهداف‌تان منحرف خواهد کرد. خودتان را به میثاق‌های‌تان زنجیر کنید. بدون تردید، پای‌بند ماندن به میثاق‌های‌تان در صد درصد مواقع راحت‌تر از پای‌بندی به آن‌ها در ۹۹ درصد اوقات است.

دومین دلیلی که انعطاف‌ناپذیری را بسیار ارزشمند می‌کند، به اعتبار افراد مربوط می‌شود. با ثابت‌قدم بودن روی برخی موضوعاتْ موضع‌تان را معیّن و محدوده‌ای را که برای‌تان اصلاً جای مذاکره ندارد، مشخص می‌کنید. از خودتان چهره‌ای خودآگاه به نمایش می‌گذارید و به این ترتیبْ آسیب‌پذیری‌تان در برابر حملات کمتر می‌شود.

اگر دائماً مجبور باشید که بسته به وضعیت تصمیم‌گیری کنید، ارادهٔ شما سست می‌شود. اصطلاح تخصصی آن خستگی تصمیم است. مغزی که بر اثر تصمیم‌گیری خسته شده باشد، سرراست‌ترین گزینه را که اغلب هم بدترین آن‌هاست، انتخاب خواهد کرد. به همین دلیل است که میثاق‌ها کاملاً منطقی هستند. وقتی که روی یک مسئله میثاق می‌بندید، دیگر نیازی نیست هربار که وادار به گرفتن یک تصمیم شدید، مزایا و معایب آن را سبک‌سنگین کنید. تصمیم‌تان از قبل گرفته شده و انرژی ذهنی شما به هدر نمی‌رود.

انعطاف‌پذیری، مسلماً یک مزیت است، آن هم در زمانه‌ای که همه‌چیز در حال دگرگونی است. امروز من نگاه متفاوتی دارم. وقتی که حرف از مسائل مهم در میان باشد، انعطاف‌پذیری دیگر نه یک مزیت، که یک تله است. کورتس، آن مدیرعامل دسرگریز و کلیتون کریستنسن: اشتراکِ این سه نفر آن است که از انعطاف‌ناپذیریِ افراطی برای رسیدن به اهداف بلندمدت‌شان استفاده می‌کنند؛ اهدافی که اگر آن‌ها نرمش بیشتری در رفتارشان داشتند، تحقق‌ناپذیر می‌بودند.

در نهایت بهتر است که یک اثر از ونگوگ روی دیوارتان باشد تا این‌که خودتان یک ونگوگ باشید. بهترین کار این است که تا می‌توانید اطراف‌تان را با ونگوگ‌های زنده پُر کنید. طرز تفکر شاداب آن‌ها به شما هم سرایت خواهد کرد و به شما در مسیر رسیدن به زندگی خوبکمک می‌کند.

تعویض وظایف، با فاصله کارآمدترین، سریع‌ترین و کم‌هزینه‌ترین روش برای رسیدن به درک متقابل است.

تقریباً تمام پیشرفت‌ها در مسیر درک عمیق‌تر جهان، از علوم گرفته تا اقتصاد یا زندگی روزمره، از طریق تعامل فیزیکی با دنیای نامرئی به دست می‌آید؛ از طریق تلاش برا ی درک ناشناخته‌ها.

مستقل فکر کنید، بیش‌ازاندازه به خط‌مشی یک حزب پای‌بند نباشید و مهم‌تر از همه فاصلهٔ ایمنی را با تعصبات حفظ کنید. هر چه سریع‌تر متوجه شوید که شناختی از جهان ندارید، جهان را بهتر خواهید شناخت.

مطبوعاتی که در حوزهٔ مالی فعال‌اند هیچ‌چیز را به اندازهٔ مدیری دوست ندارند که موفق می‌شود اوضاع را متحول کند. این معقول و موجّه است، اما باید مدیرانی را که در وهلهٔ اول شرکت‌شان را از ایجاد تحول بی‌نیاز می‌کنند، بیشتر تشویق کرد.

عقل یک مهارت عملی است؛ مقیاسی از توانایی ما در راهبری زندگی. هنگامی که متوجه شوید در مورد تقریباً همهٔ دشواری‌ها اجتناب از مشکلاتْ ساده‌تر از حل کردن آن‌هاست، این توصیف ساده خودبه‌خود نمایان می‌شود: «عقل یعنی پیش‌گیری.»

بدون تردید دنیا پُر از بی‌ثباتی و اتفاقات تصادفی است و هرازگاهی زندگی شما هم زیرورو خواهد شد. خوشبختی را در موقعیت حرفه‌ای، ماشین‌های گران‌قیمت، حساب بانکی یا موفقیت‌های اجتماعی پیدا نخواهید کرد. هر کدام از این‌ها ممکن است در کسری از ثانیه از شما گرفته شود، همان‌طور که برای بوئتیوس اتفاق افتاد. خوشبختی را تنها در قلعهٔ ذهنی‌تان می‌توانید پیدا کنید. پس روی آن سرمایه‌گذاری کنید، نه روی یک کلکسیون از ماشین‌های پورشه.