بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

اگر باورهای عمیق درونی‌تان را به شکل واضحی به نمایش نگذارید، به‌تدریج به یک عروسک خیمه‌شب‌بازی تبدیل می‌شوید. بقیه برای رسیدن به اهداف‌شان از شما سوءاستفاده خواهند کرد و دیر یا زود تسلیم خواهید شد. دیگر مبارزه نخواهید کرد. در برابر فشارهای روحی مقاومت نمی‌کنید. اراده‌تان خشک می‌شود. اگر از بیرون بشکنید، بالاخره از درون هم خواهید شکست.

مارتین لوترکینگ می‌گوید: «اگر کسی هنوز چیزی را پیدا نکرده که برای حفظ آن حاضر باشد جانش را بدهد، لایق ادامهٔ زندگی نیست.» بدون شک لایقِ زندگی خوب هم نیست

فقط عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی هستند که زندگی بدون بحرانی دارند.

«هر وقت فکر کردید که یک وضعیت یا یک فرد دارد زندگی شما را نابود می‌کند، در واقع خودتان هستید... که در حال نابود کردن زندگی‌تان هستید. خودقربانی‌پنداری یک روش فوق‌العاده برای نابود کردن زندگی‌تان است.

یکی از قانون‌های طلایی من برای رسیدن به زندگی خوب به این شرح است: «از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که در آن مجبور به ایجاد تغییر در سایرین هستید، بپرهیزید.»

با تعریف‌ها و انتقادهای بیرونی به شکلی دوستانه اما با بی‌تفاوتی برخورد کنید.

بافِت می‌گوید: «اگر کاری انجام دهم که دیگران از آن خوش‌شان نیاید اما خودم حس خوبی نسبت به آن داشته باشم، خوشحالم. اگر دیگران من را بابت کاری ستایش کنند ولی خودم راضی نباشم، احساس ناراحتی می‌کنم.»

. دفعهٔ بعد که با دوست‌تان قرار داشتید خوب دقت کنید: نود درصد زمان ملاقات‌تان به صحبت دربارهٔ دیگران سپری می‌شود.

یک مهارت فوق‌العاده به هزاران توانایی متوسط برتری دارد. هر یک ساعتی که روی دایرهٔ شایستگی خود وقت بگذارید معادل هزاران ساعتی که در جاهای دیگر صرف کنید ارزش دارد.

توصیه می‌کنم هفته‌ای پانزده دقیقه از وقت خود را صرف تمرکز بر روی ریسک‌های احتمالی و فاجعه‌بار در زندگی‌تان کنید. سپس آن را کاملاً فراموش کنید و بقیهٔ هفته را سرخوش و بی‌خیال بگذرانید.

«لازم نیست که حتماً خارق‌العاده باشید. کافی است کمی نسبت به میانگین زیرک‌تر باشید، البته در طول یک مدت خیلی‌خیلی طولانی.»

با تمرکز روی مشکلات جزئی و پیش‌پاافتاده زندگی خوب خود را خراب می‌کنید.

فیلسوف رومی، نوشت: «همهٔ آن‌هایی که شما را به خودشان فرامی‌خوانند، شما را از خودتان بازمی‌دارند.»

یک مدیرعامل ممکن است پاداشش را برای خریدن یک ساعت ‫IWC Grande Complication دویست هزاریورویی هزینه کند، شاید به این خاطر که از جلوهٔ آن روی مچش خوشش می‌آید، ولی احتمالاً به این خاطر است که باعث می‌شود دیگران به او حسادت کنند. به هر صورت او IWC را به این خاطر می‌خواهد که حس خوبی به او می‌دهد و اگر این‌طور نبود آن را نمی‌خرید. هر طور که به قضیه نگاه کنید حقیقت این است که مردم به این خاطر در پی رسیدن به موفقیت بیرونی هستند که بتوانند به موفقیت درونی دست پیدا کنند.

جان وودن بافاصله موفق‌ترین مربی بسکتبال در تاریخ امریکا بود. وودن تأکید داشت که بازیکنانش تعریف کاملاً متفاوتی از موفقیت داشته باشند: «موفقیت یعنی آسودگی ذهن و این نتیجهٔ مستقیم خشنودی از خویش است. امری که برای رسیدن به آن کافی است بدانید که شما تلاش‌تان را برای تبدیل به بهترین چیزی که در توان‌تان بوده، انجام داده‌اید.»

دو گروه فرضی از آدم‌ها را تصور کنید: الف و ب. آدم‌های گروه الف احترام بی‌حدومرزی برای خود قایل‌اند. اما آدم‌های گروه ب این‌گونه نیستند. وقتی که کسی غذای آن‌ها را می‌دزدد، قصد تصاحب غارشان را می‌کند یا با جفت آن‌ها فرار می‌کند. گروه ب رفتار منفعلانه‌ای دارند. آن‌ها می‌گویند زندگی همین است. به دنبال غذاهای بیشتر، غاری دیگر و جفت جدیدی خواهم رفت. گروه الف اما واکنش‌شان برعکس است، از کوره درمی‌روند و متعصبانه از داشته‌های‌شان دفاع می‌کنند. کدام گروه از آدم‌ها شانس بیشتری برای انتقال ژنش به نسل بعدی دارد؟ البته که الف. زندگی کردن بدون میزان مشخصی از خودخواهی محال است.

افراد ناهنجار از یک مزیت تاکتیکی بهره می‌برند. نیازی ندارند که به چارچوب‌های اداری که دست‌شان را می‌بندد، پای‌بند بمانند. نیازی ندارند که به کارهای بیهوده‌ای که در همهٔ باشگاه‌ها ثابت است تن بدهند. نیازی ندارند که با اسلایدهای پُرزرق‌وبرق اما مضحکِ پاورپوینت ایده‌های‌شان را کمی عامه‌پسندتر کنند. آن‌ها می‌توانند از مشاجرات اعصاب‌خردکنی که در بعضی جلسات اتفاق می‌افتد، خود را دور نگه دارند. آن‌ها می‌توانند با خیال راحت مناسبات عرفی را نادیده بگیرند. زیر هیچ‌گونه فشاری نیستند که هر دعوت‌نامه‌ای را بپذیرند یا به خاطر این‌که «به چشم بیایند»، در مراسم گوناگون شرکت کنند، چرا که در وهلهٔ اول اصلاً دعوت نمی‌شوند. نیازی هم ندارند که از ترس طرد شدن بااحتیاط حرف بزنند، چرا که همین حالا هم طرد شده‌اند.

قانون اساسی ایالات متحدهٔ امریکا که اولین‌بار در ۱۷۸۷ تصویب شد، تاکنون ۲۷ بار اصلاح شده است. قانون اساسی فدرال کنفدراسیون سویس از سال ۱۸۴۸ تاکنون دوبار مورد بازنگری کلی و چندین‌بار مورد بازنگری‌های جزئی قرار گرفته است. قانون اساسی آلمان از سال ۱۹۴۹ تاکنون ۶۰ بار تغییر کرده. این نه‌تنها مایهٔ شرمساری نیست بلکه کاملاً هم معقول است. تصحیح‌پذیری، زیر بنای هر دموکراسی کارآمد است.

آن‌چه زندگی شما را غنی‌تر می‌کند، چیزهایی نیستند که به آن اضافه می‌کنید، بلکه آن چیزهایی هستند که از آن حذف می‌کنید.

امروز همه‌چیز متفاوت شده و فقط مختص کار نیست. حتا در زندگی شخصی خودتان هم اگر مراقب نباشید ممکن است در کشاکش یک مسابقهٔ تسلیحاتی قرار بگیرید. هر چه بقیهٔ مردم بیشتر توییت کنند، شما برای این‌که از دور خارج نشوید مجبور می‌شوید بیشتر توییت کنید. هر چه بقیهٔ مردم بیشتر در صفحهٔ فیس‌بوک خود فعال باشند، شما هم باید بیشتر کار کنید تا از صفحهٔ رسانه‌های اجتماعی محو نشوید. هر چه دوستان شما بیشتر عمل جراحی پلاستیک انجام دهند، شما هم خیلی زود برای رفتن زیر تیغ جراح تحت فشار قرار می‌گیرید. همین پدیده در مورد مُد لباس، کیف‌وکفش، متراژ آپارتمان، تناسب اندام، ورزش (ماراتن، سه‌گانه و هزارگانه)، اسب بخار موتور ماشین‌تان و معیارهای اجتماعی دیگر هم صادق است.