بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

حرفه‌ای‌ها امتیاز را می‌برند، آماتورها امتیازات را می‌بازند. این یعنی اگر در برابر یک آماتور بازی می‌کنید، بهترین کار آن است که اشتباه نکردن را در اولویت قرار دهید. محافظه‌کارانه بازی کنید و تا جایی که می‌توانید توپ را در جریان بازی نگه دارید. اگر حریف‌تان عمداً به اندازهٔ شما محافظه‌کارانه بازی نکند، بیش از شما مرتکب اشتباه خواهد شد.

اگر چیزی واقعاً به شما کمک نمی‌کند، بدون آن هم به مشکل نخواهید خورد. این نکته دربارهٔ تکنولوژی به طور مضاعف صدق می‌کند. دفعهٔ بعد به جای این‌که سراغ نزدیک‌ترین گجت بروید، سعی کنید مغزتان را به کار بیندازید.

اگر بخواهیم دقیق‌تر بشویم شما باید هزینهٔ کامپیوتر و گوشی هوشمندتان را هم لحاظ کنید، به‌علاوهٔ زمانی که برای به‌روز کردن نرم‌افزارتان صرف می‌کنید. یک تخمین تقریبی، هزینهٔ هر ایمیل را یک دلار برآورد می‌کند، یعنی چیزی معادل هزینهٔ نامه‌های کاغذی قدیمی.

زندگی آسان نیست. حتا اگر یک زندگی خوب داشته باشید، ناچار خواهید بود که با اشتباهات گاه‌وبی‌گاه‌تان رودررو شوید و اشکالی ندارد هرازگاهی اشتباه هم بکنید. نکتهٔ کلیدی این است که کشف کنید چرا چنین اتفاقی رخ داده است و به شکل ریشه‌ای با موضوع برخورد کنید. چون مشکلات مثل شراب‌های بوردو نیستند، آن‌ها به مرور زمان بهتر نمی‌شوند.

باید اشکالات خود را اصلاح کنید، آن هم به شکلی که در آینده دوباره رخ ندهند. همان‌طور که شریک تجاری وارن بافِت، چارلی مانگر، می‌گوید: «اگر مادامی که یک مشکل قابل‌حل است به آن حمله نکنید و معطل کنید تا دیگر غیرقابل‌حل شود، در واقع این‌قدر ابله هستید که حق‌تان است با چنین مشکلی مواجه شوید.» برای دست‌به‌کار شدن، منتظر پدیدار شدن عواقب کارهای‌تان ننشینید. آلکس هیلی (نویسنده) هشدار می‌دهد: «اگر تکلیف واقعیت را روشن نکنید، واقعیت تکلیف شما را روشن خواهد کرد».

هر وقت که تصمیم بزرگی می‌گیرید، آن‌چه را که در فکرتان می‌گذرد یادداشت کنید؛ فرضیات، سلسله‌افکار و نتیجه‌گیری‌های‌تان را. اگر تصمیم‌تان در نهایت به‌دردنخور از آب درآمد به اطلاعات ثبت‌شدهٔ پروازتان نگاه کنید (قرار نیست که این یکی هم ضدحادثه ساخته شده باشد، یک دفترچه هم کفایت می‌کند)، و دقیق تحلیل کنید چه چیزی باعث بروز اشتباه شده است. به همین سادگی. با تشریح هر افتضاحی که به بار آورده‌اید، زندگی‌تان بهتر می‌شود. اگر نتوانید اشتباهات‌تان را شناسایی کنید، یا دنیا را درک نکرده‌اید یا این‌که خودتان را نشناخته‌اید. به عبارت دیگر اگر نتوانید تشخیص دهید کجا قدمی به‌اشتباه برداشته‌اید، دوباره با صورت به زمین خواهید خورد. پافشاری‌تان روی این تحلیل‌ها در نهایت نتیجه‌بخش خواهد بود.

هر وقت که تصمیم بزرگی می‌گیرید، آن‌چه را که در فکرتان می‌گذرد یادداشت کنید؛

پذیرش بی‌قیدوشرط شکست‌ها، کمبودها و باخت‌ها چگونه امکان‌پذیر می‌شود؟ اگر بخواهیم روی پای خودمان بایستیم، به مشکل برمی‌خوریم. معمولاً دیگران را بسیار واضح‌تر از خودمان می‌بینیم (به همین دلیل است که اغلب از دیگران ناراحت می‌شویم و به‌ندرت از خودمان).

عدهٔ بسیار کمی واقعیت را می‌پذیرند و اطلاعات پرواز خودشان را تحلیل می‌کنند. این کار دقیقاً به دو چیز احتیاج دارد: الف، پذیرش بی‌قیدوشرط و ب، تفکر جعبه‌سیاهی.

با مکتب انعطاف‌پذیری خداحافظی کنید. انعطاف‌پذیری شما را دلسرد و خسته می‌کند و از اهداف‌تان منحرف خواهد کرد. خودتان را به میثاق‌های‌تان زنجیر کنید. بدون تردید، پای‌بند ماندن به میثاق‌های‌تان در صد درصد مواقع راحت‌تر از پای‌بندی به آن‌ها در ۹۹ درصد اوقات است.

نه یعنی نه و همه این را می‌دانند.

اگر زندگی‌تان همراستا با میثاق‌های‌تان باشد، هر چه که باشد، مردم به‌تدریج دست از سرتان برخواهند داشت.

اصطلاح تخصصی آن خستگی تصمیم است. مغزی که بر اثر تصمیم‌گیری خسته شده باشد، سرراست‌ترین گزینه را که اغلب هم بدترین آن‌هاست، انتخاب خواهد کرد.

انعطاف‌پذیری، مسلماً یک مزیت است، آن هم در زمانه‌ای که همه‌چیز در حال دگرگونی است.

افرادی که توان اصلاح زودهنگام خودشان را دارند نسبت به کسانی که مدت‌ها وقت صرف پیدا کردن یک نقطهٔ شروع ابتدایی بی‌نقص می‌کنند و سپس امیدوارند که برنامه‌شان به نتیجه برسد، مزیت دارند. چیزی با عنوان آموزش ایده‌آل وجود ندارد. زندگی ما بیش از یک هدف دارد. هیچ استراتژی تجارت بی‌نقص، سبد سهام بهینه و شغل آرمانی‌ای وجود ندارد. همهٔ این‌ها افسانه است. حقیقت این است که شما با یک تنظیم ابتدایی شروع می‌کنید و بعد از آن باید مدام آن را اصلاح کنید. هر چه دنیا پیچیده‌تر باشد، نقطهٔ شروع شما کم‌اهمیت‌تر می‌شود. پس در زندگی شخصی یا کاری تمام منابع‌تان را برای رسیدن به یک تنظیم ابتدایی بی‌نقص هزینه نکنید.

تأکید روی دانش‌های مبتنی بر واقعیت و مدرک باعث می‌شود که این‌طور به نظر برسد که در زندگی فقط کسب بهترین نمره ممکن و بهترین شروع در زندگی کاری است که اهمیت دارد. اگرچه ارتباط بین مدرک تحصیلی و موفقیت در محیط کار کمرنگ‌تر از قبل شده و توانایی ما در اصلاح خودمان از همیشه بااهمیت‌تر است، چنین مسائلی به‌ندرت در مدارس آموزش داده می‌شوند.

تصحیح‌پذیری، زیر بنای هر دموکراسی کارآمد است.

«برنامه هیچ ارزشی ندارد. برنامه‌ریزی مهم‌ترین چیز است.» مسئله داشتن یک برنامهٔ ثابت نیست. بلکه این برنامه‌ریزی مجدد و مکرر است که اهمیت دارد؛ یعنی یک فرآیند پیوسته.

اما حقیقت این است که تقریباً هیچ برنامه‌ای به طور کامل و موبه‌مو محقق نمی‌شود. اگر هم بعضی اوقات یک برنامه بدون هیچ مشکلی اجرا شود، کاملاً اتفاقی بوده است.

خیلی واضح بگویم هر کس که بیش از ۵ دقیقه در یک رابطه بوده باشد باید تا الآن فهمیده باشد که بدون تصحیح و تطبیق مداوم رابطه دچار مشکل می‌شود. باید از تمام رابطه‌ها به صورت مستمر مراقبت کرد. بیشترین سوءبرداشتی که با آن مواجه می‌شویم این است که زندگی خوب یک حالت یا وضعیت پایدار است، درحالی‌که زندگی خوب فقط با تطبیق مداوم حاصل می‌شود.