بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

ما گمان می‌کنیم که از همه‌چیز تا حد معقولی آگاهی داریم، مگر این‌که مجبور شویم آن‌ها را توضیح دهیم.

«موفقیت یعنی آسودگی ذهن و این نتیجهٔ مستقیم خشنودی از خویش است. امری که برای رسیدن به آن کافی است بدانید که شما تلاش‌تان را برای تبدیل به بهترین چیزی که در توان‌تان بوده، انجام داده‌اید.»

«اگر از دست‌یابی به خواسته‌هایت بازبمانی، در ازایش تجربه کسب می‌کنی.»

بهترین ایده‌ها زمانی به سراغ‌تان می‌آیند که مشغول نوشتن هستید، نه در حال فکر کردن.

برتراند راسل گفته: «یکی از نشانه‌های نزدیکی به فروپاشی عصبی این است که فرد باور داشته باشد که کارش بسیار مهم است.»

آخر هفته‌ها، یادداشت‌های هفتهٔ قبل خود را بخوانید و به توصیهٔ برتراند راسل گوش کنید: «هر وقت حس می‌کنید غصهٔ یک موضوع می‌خواهد شما را در بربگیرد؛ هر چه باشد، بهترین راه همیشه این است که بیشتر از حالت همیشگی به آن فکر کنید تا وسوسهٔ فکر کردن به آن از بین برود.»

اگر در برابر یک آماتور بازی می‌کنید، بهترین کار آن است که اشتباه نکردن را در اولویت قرار دهید.

خلاصه بگویم نود درصد همهٔ محتواها و چیزهای روشنفکرانه که به این دنیا آورده شده مزخرف‌اند.

مردم معمولاً ادعا می‌کنند که چاره‌ای جز انجام دادن فلان کار نداشته‌اند. لفاظی شاعرانهٔ جالبی است اما در حقیقت مزخرف است. این اجداد شکارچی و خوشه‌چین ما بودند که چاره‌ای نداشتند. یک برده در مصر چاره‌ای نداشت. زن یک کشاورز در قرون وسطا چاره‌ای نداشت. اما اگر در عصر حاضر یک نفر به شما بگوید ندای درونی‌اش هیچ راه دیگری برای او باقی نگذاشته به‌جز وقف زندگی‌اش به گیتار، می‌توانید بااطمینان بگویید که شیرین‌عقل است.

اینشتین این‌طور آن را بیان کرد: «یک انسان باهوش مشکل را حل می‌کند. یک انسان عاقل از آن اجتناب می‌کند.»