بریده‌هایی از کتاب موهبت کامل نبودن

هرگاه در شرایط آسیب‌پذیر قرار می‌گیرم با تکرار این شعار اهدافم را به خاطر می‌آورم: «تسلیم نشو، مغرور نشو، روی موضع خودت ایستادگی کن!»

شاید ما باید با برچسب هشداری شبیه برچسب پاکت سیگار متولد می‌شدیم. «هشدار! امنیت در ازای نادیده گرفتن اصالت چنین عواقبی به دنبال دارد: اضطراب، افسردگی، اختلال در رژیم غذایی، اعتیاد، خشم، سرزنش، آزردگی و غم و اندوه غیرقابل توصیف».

ما به عشق‌ورزی، حس تعلق و شنوا بودن همه افراد زندگی‌مان نیاز نداریم، یک نفر هم کافی است. اگر ما آن شخص یا چند دوست مورد اعتماد را داشته باشیم، بهترین راه برای پذیرش و قبول ارتباط با آنها پذیرش ارزشمند بودن خود است. اگر خواهان برقراری ارتباط بر اساس عشق، حس تعلق و پذیرش داستان هستیم باید از همین‌جا شروع کنیم. من باارزش هستم.

داستان ما برای هر کسی مفهوم ندارد و مهم نیست. شنیدن آن یک افتخار است و همیشه قبل از آن که داستانمان را تعریف کنیم، باید این سؤال را از خودمان بپرسیم که «چه کسی این شایستگی را دارد که داستان من را بشنود؟» اگر یک یا دو نفر در زندگی ما باشند که بتوانند در کنار ما بنشینند، حوصله شنیدن داستان‌های شرم ما را داشته باشند و ما را به خاطر نقاط قوت و تلاش‌هایمان دوست داشته باشند، انسان فوق‌العاده خوش شانسی هستیم.

وقتی در مورد شرم صحبت می‌کنیم قدرت آن کاسته می‌شود، پس لازم است برای رهایی از شرم، داستانمان را مطرح کنیم و البته برای طرح داستان باید تاب‌آوری خود را افزایش بدهیم.

داستان‌های زیادی در کتاب فکر می‌کردم تنها من این‌گونه‌ام آورده‌ام.

انسان بودن با احساس شرم مأنوس است.

شرم، ما را متقاعد می‌کند که پذیرش داستانمان، ما را در نظر دیگران کوچک و کم‌اهمیت جلوه می‌دهد. بنابراین احساس ارزشمندی از بین می‌رود. شرم ریشه در ترس دارد. می‌ترسیم اگر دیگران با هویت اصلی ما آشنا شوند، بدانند از کجا آمده‌ایم، چه عقایدی داریم، چه مشکلاتی داریم، یا چه نقاط قوتی داریم، دیگرما را دوست نداشته باشند.

شرم، اساساً ترس از این است که کسی ما را دوست نداشته باشد یا محبوب نباشیم. این نقطه مقابل پذیرش داستان خود و احساس ارزشمندی است.

شرم، احساس گرمی است که عمیقاً تمام وجود ما را در بر می‌گیرد. احساس کوچکی، نقص و هرگز کامل نبودن را در ما ایجاد می‌کند. اگر بخواهیم تاب آوری در مقابل شرم (توانایی در تشخیص شرم و مهار کردن آن با حفظ خودارزشمندی و اصالت) را در خود ایجاد کنیم، باید در مورد علت وقوع شرم صحبت کنیم.