بریده‌هایی از کتاب جادوی باور

«هیچ‌کس تا زمانی که آمادگی دریافت حقیقت را ندارد، آن را دریافت نمی‌کند»؛

دکتر شایلر متیوز که مدت‌هاست با دانشگاه شیکاگو در ارتباط است اظهار داشت: «ما با خواسته‌های بسیار بزرگ بر رویدادها تأثیر می‌گذاریم و اثبات روانشناختی اثرات خواسته‌هایمان بر روی خودمان وجود دارد.»

بعد از مطالعهٔ آموزه‌های عرفانی، علوم مختلف ذهنی و آموزه‌های متداول کلیسا اطمینان یافته‌ام که همهٔ آنها در درجات مختلفی مؤثر واقع می‌شوند، اما فقط به اندازه‌ای که پیروانشان آنها را باور داشته باشند. بنابراین دعا در این زمینه مؤثر است، خواه بخشی از یک عبادت جمعی کلیسایی باشد یا دعایی کاملاً خودجوش و شخصی. با این‌حال من مجبورم نتیجه بگیرم که بسیاری از مردم بدون کمترین باور به پاسخ گرفتن از دعاهایشان فقط به‌صورت سرزبانی دعا می‌کنند، در نتیجه دعایشان مستجاب نمی‌شود! همواره داستان پیرزنی را به خاطر می‌آورم که اعتراف می‌کرد به دعا اعتقاد دارد. روزی او قصد داشت به خرید برود و روز قبل، دعا کرد که خورشید در روز خرید او در آسمان باشد. پس از پایان دعا از پنجره به بیرون نگاه کرد، ابرهای سیاه را دید و بلافاصله گفت: «اما من می‌دانم که باران می‌بارد».

در نتیجه «هیچ‌کس تا زمانی که آمادگی دریافت حقیقت را ندارد، آن را دریافت نمی‌کند»؛

توماس ادیسون مانند سایر مردان بزرگ آشکارا ارزش تلقین مکرر را می‌دانست و از آن استفاده می‌کرد. به عنوان بخشی از مراسم جشن صدمین سالگرد تولد مخترع، میز او که هنگام مرگش مهر و موم شده بود، در تاریخ ۸ فوریه ۱۹۴۷ باز شد. در میان مقاله‌های موجود در آن، تکه‌ای کاغذ بود که متنی روی آن نوشته شده بود: «هنگامی که افسرده و ناراحت هستید، یونس را بخاطر آورید. او سالم و سلامت از دهان نهنگ بیرون آمد،»

این ایوب بود که گفت «چیزی که از آن بسیار می‌ترسیدم بر سرم آمد». «همان‌قدر که افکار ترسناک ما در جذب مشکلات، خلاق و مغناطیسی عمل می‌کنند، اندیشه‌های سازنده و مثبت ما نیز در جذب نتایجِ خوشایند فعال هستند». بنابراین مهم نیست که افکار شما چه ماهیتی دارند، آنها به واقعیت می‌پیوندند. هنگامی که این افکار توسط خودآگاه شما جذب می‌شوند، از قدرت اعجاب‌انگیزتان استفاده کنید.

غیرممکن است که یک بیگانه به درک روشنی از دنیای عرفانی معنوی و طبیعت پیرامون خود دست یابد. آموزه‌ها و اصول آن جهان معنوی کم و بیش همچون کتابی بسته برای اوست؛ کتابی که او به‌ندرت به آن اهمیت می‌دهد یا به‌ندرت جرأت می‌کند آن را باز کند. به همین دلیل، حکیمان بخش عمده‌ای از دانش عمیق خود را پنهان می‌کنند، زیرا آنها به درستی محدودیت‌های ذهن بسته و عقاید تعصب‌آمیز را تشخیص می‌دهند... او می‌خندد به آن‌چه احمق نمی‌تواند بیاموزد و فکر می‌کند که با خندۀ خود برتری‌اش را به جای حماقت پنهانش نشان می‌دهد.» برگرفته از زندگی ابدی اثر ماری کورلی

و «ذهن منبع قدرت است

مجدداً گفتهٔ پاراسلسوس را یادآوری می‌کنم: «افرادی که فاقد قدرت ادراک معنوی هستند، قادر به تشخیص هر چیزی که بازنمود خارجی نداشته باشد نیستند.»

سایمون ژوفروی فیلسوف فرانسوی گفت: «ضمیر ناخودآگاه برای کسانی که به آن اعتقادی ندارند زحمتی به خودش نمی‌دهد».