بریده‌هایی از کتاب عرصه عرضه عرضه

در ارزش‌گذاری تشکل‌ها نباید به‌دنبال انجام عملیات به هر قیمتی بود، بلکه باید به‌دنبال این بود که آدم‌ها در این تشکیلات چقدر رشد می‌کنند.

رهبر تشکیلات، شاکله‌ای است که اتکای اولیه تشکیلات در مرحله ایجاد بر او است.

آدم‌ها با حضور در تشکل‌ها و انجام فعالیت‌های کوچک و بزرگ، آرام‌آرام توانمندی‌های خود را برای مدیریت در سطح جامعه اسلامی افزایش می‌دهند و بعد از مدتی به‌راحتی می‌توان منصب‌های مهم حاکمیتی را به چنین افرادی واگذار کرد.

تشکیلات، به‌قدرت‌رساننده انسان‌های ضعیف و سازوکاری است برای خلق قدرت.

شاخص اصلی ارزیابی کیفی و کمّی برنامه تشکیلات، جذب مخاطب است. اگر شما برنامه‌هایتان را اجرا کردید، ولی جذبتان کمتر شد، بدانید که یک جای کار اشکال دارد. طبق این شاخص، باید در هر برنامه، مخاطبان بیشتری درگیر برنامه شوند و جذب شما دائماً افزایش پیدا کند. به این ترتیب، یکی از مهم‌ترین چیزهایی که تعیین می‌کند برنامه حال شما از برنامه قبلی بهتر بوده است یا خیر، تعداد جذب یا کیفیت جذب مخاطبان شما است. با این نگاه، اصلاً عملیات مستقلی تحت عنوان عملیات جذب در تشکیلات وجود ندارد، بلکه همه عملیات‌های تشکیلات، جذب‌محور است

باید گفت که در ارزش‌گذاری تشکل‌ها نباید به‌دنبال انجام عملیات به هر قیمتی بود، بلکه باید به‌دنبال این بود که آدم‌ها در این تشکیلات چقدر رشد می‌کنند.

مراد از رکن، جزء هویتی‌ساز تشکیلات است که ماهیت تشکیلات در گرو تحقق آن است؛ با فقدان آن، ماهیت تشکیلات خدشه‌ای جدی می‌بیند که دیگر هویت خود را از دست می‌دهد و برای تحقق تشکیلات، امری ضروری است که تا موجودیت پیدا نکند، تشکیلات، موجود نخواهد شد.

«تشکیلات» اصالتاً کلمه‌ای عربی است که در زبان فارسی نیز استعمال می‌شود و از سه حرف اصلی «شکل» گرفته شده است. راغب در کتاب مفردات خود، ذیل ریشه «شکل» می‌گوید: «الْمُشَاکلَه: همانند و همگونی در صورت و هیئت ظاهر و ناهمگونی در جنسیت... مُشَاکلَه یعنی بستن ستور. دابّه بها شِکال: چهارپایی که یک دست و یک پای او را با شکال بسته‌اند... آیه: (قُلْ کلٌّ یعْمَلُ عَلی شاکلَتِهِ)؛ یعنی هر کسی بر نهاد و سرشتی که او را مقید کرده، عمل می‌کند، زیرا قدرت طینت و سرشت بر انسان غالب و قاهر است. الْأَشْکلَه: نیازی که انسان را پایبند و مقید می‌کند. واژه إِشْکال هم که در کارها به کار می‌رود، به طور استعاره مانند واژه اشتباه است که از شَبَهَ استعاره شده است».

تشکیلات، به‌قدرت‌رساننده انسان‌های ضعیف و سازوکاری است برای خلق قدرت. این ویژگی تشکیلات، یکی از اعجازهای ظاهری آن است که اگر با ایمان انسان‌های درون آن همراه شود، همراه با امدادهای غیبی بیرونی، می‌تواند توان غیرقابل رقابتی را تولید کند که در تجربیات دینی و اسلامی مکرر برای جامعه اسلامی نمونه‌های آن رخ داده است.

دَه آدم تشکیلاتی که با یک سازماندهی مشخص و متفق روی هدفی مشخص هستند، هرچند قهرمان جنگ‌آور نباشند، از عهده قهرمانان متعددی برمی‌آیند.