بریده‌هایی از کتاب بهشت برین حقیقت دارد

این تصور (بيهوده) که ممکن است روزی از خدا جدا باشيم، ريشه‌ي نگرانی‌های ما در عالم هستي است.

به نظر می‌رسد که علم به طرز بی‌امانی در پی‌فراهم آوردن علائمی‌است که اهمیت ما انسان‌ها را در جهان هستی‌دائماً به سمت صفر سوق دهد.

البته مخالف اعتقادات فراطبیعی نبودم و در مقام پزشکی که همواره شاهد رنج‌های جسمانی‌و عاطفی باور نکردنی است، هرگز نمی‌خواستم احساس آرامش و امیدواری را که ایمان در انسان ایجاد می‌کند، انکار کنم. در حقیقت، دلم می‌خواست که خودم هم می‌توانستم کمی‌از آن بهره‌مند شوم.

جهان، در ازاي استفاده از دستاوردهاي تمدن غرب، بهاي گزافي پرداخته و آن بي‌توجهي به اساسي‌ترين بخش هستي‌مان، يعني روح انسان است. جنبه‌هاي تأسف‌آور تكنولوژي پيشرفته‌ی امروزي - جنگ‌، جنايت و خودكشي‌هاي بي‌شمار، فشار‌هاي زندگي شهري، آشفتگي محيط زيست، تغيير و تحولات ناشي از تغييرات جوي، تضاد‌هاي مربوط به منابع اقتصادي - به اندازه‌ی كافي ناخوشايند هستند. از همه بدتر اینکه تمركز روزافزون بر پیشرفت در علم و تكنولوژي سبب یأس و نوميدي و از دست دادن شوق و شادي و درک مفهوم زندگي شده است. به طوری که بسیاری از ما را از درک نقش زندگي زميني در تصوير بزرگ‌تر جهان هستي بی‌بهره کرده است.

آيا هيچ‌وقت به آهنگي كه با پارازيت زياد از يك ايستگاه راديويي پخش مي‌شود، گوش داده‌اید؟ شما به آن كيفيت ناخوشايند عادت مي‌كنيد. سپس كسي مي‌آيد و موج راديو را تنظیم مي‌كند و همان آهنگ را با كيفيت بهتری مي‌شنويد و با خود می‌گویید كه چطور در تمام این مدت متوجه نشده بودم كه كيفيت آن آهنگ‌های گنگ و مبهم تا این حد با اصل آن تفاوت داشته است؟ ذهن هم دقیقاً به همين شيوه عمل مي‌كند. افراد بشر طوري ساخته شده‌اند كه بتوانند خود را با محیط وفق دهند. خود من بارها به بيمارانم گفته بودم كه وقتی جسم و مغزشان با شرایط جدید وفق پیدا کند، ناراحتی‌شان به تدريج كاهش مي‌يابد يا به نظر می‌رسد كه كاهش یافته است. اگر چيزي برای مدتی طولاني تكرار شود، مغزتان ياد مي‌گيرد كه چگونه آن را ناديده بگيرد، يا از كنارش بگذرد و يا اصلاً آن وضعيت را طبيعي تلقي كند.

احساسات در آنجا تنها دروني نيستند، بلكه بازتاب بيروني هم دارند. تصور کنید كه در زندگي زميني با تغییر روحیه‌تان وضعيت هواي بيرون هم، بلافاصله تغيير كند. فرضاً، قطرات اشک‌تان باران سيل‌آسايي به همراه بیاورد و خوشحالي‌تان بلافاصله تمام ابرها را از آسمان براند. اين مثال، فقط بیانگر نمونه‌ي كوچكي از شدت و عظمت احساسات در آن عالم است

هر يك از ما زير نظر و توجه آفريننده‌اي هستيم كه آن قدر ما را دوست دارد، که از محدوده‌ی درک ما خارج است. این خبر بيش از اين نباید پنهان بماند.

ما هيچگاه نمي‌توانيم، حتي ذره‌اي فهم و ادراك صحيح از آن چيزي كه واقعاً هستيم به دست آوريم، مگر آنكه به واقعيت اين عشق پي ببريم و جلوه‌هاي آن در تمام رفتار و گفتارمان بروز کند.

عشق، بدون ترديد پايه و اساس همه چيز است.

این تصور (بيهوده) که ممکن است روزی از خدا جدا باشيم، ريشه‌ي نگرانی‌های ما در عالم هستي است