بریده‌هایی از کتاب کبوترهای وحشی

آن‌وقت‌ها که توی قبلاً زندگی می‌کردم قدرش را نمی‌دانستم. اما حالا قبلاً جایی بود که می‌خواستم باشم، قبلاً جایی بود که می‌خواستم در آن زندگی کنم.

به نظر من، میزان توانایی انسان در فکرکردن و احساس‌کردن در یک روزِ خاص، محدود است.

اما ظاهر آراسته‌اش باعث نمی‌شد به هر دختر احمقی که می‌شناختم نیشخند نزند و دردسر درست نکند.

کلمهٔ «مُرده» آدم را می‌خشکاند و سرد می‌کند.

زندگی‌کردن با شک و تردید مثل این است که توی کفشت سنگ رفته باشد. اگر نتوانی سنگ را دربیاوری، باید یاد بگیری چه‌جوری با وجود سنگ راه بروی. هیچ راه دیگری وجود ندارد.

آدم وقتی تمرین می‌کند، بالأخره باید مهارتی به دست بیاورد.

مطمئنم تنها کسی نیستم که در شرایط وحشتناک با خدا شرط می‌بندد و چانه می‌زند.

وقتی چیزی را می‌فهمی، به این معنی نیست که درکش می‌کنی.

بعضی از مردم پیش خودشان فرض می‌کنند توجه شما را جلب کرده‌اند. خیلی آزاردهنده است.