بریده‌هایی از کتاب فرهاد که باشی همه چیز شیرین است

بزرگ‌ترین الماس این جهان آفتاب است که خوشبختانه بر گردن همه می‌درخشد.

شعری از پروفسور هشترودی در مورد ریاضیات: منحنی قامتم، قامت ابروی توست خط مجانب بر آن، سلسله گیسوی اوست حد رسیدن به او، مبهم و بی‌انتهاست بازه تعریف دل، در حرم کوی دوست چون به عدد یک تویی من همه صفرها آنچه که معنی دهد قامت دلجوی توست پرتوی خورشید شد مشتق از آن روی تو گرمی جان‌بخش او جزئی از آن خوی توست بی‌تو وجودم بود یک سری واگرا ناحیه همگراش دایره روی توست

«زنها به خاطر زیبا بودنشان دوست‌داشتنی نمی‌شوند، بلکه اگر دوست‌داشتنی باشند، زیبا به نظر می‌رسند.»

چه خوب است که شعله امید هرگز در زندگی‌تان خاموش نشود. هریک از ما می‌توانیم امید، ایمان، صلح و عشق را حفظ و نگهداری کنیم.

هیچ‌وقت به امید معشوقتان نباشید! و در دنیا روی سه چیز حساب نکنید: اولی خوشگلی‌تان، دومی معشوقتان و سومی اینکه به یاد کسی بمانید وقتی لازم است.

«با چنان عشقی زندگی کن که حتی اگر بنا به تصادف به دوزخ افتادی، خود شیطان تو را به بهشت بازگرداند.»

ازدواج اطمینان برایت درست می‌کند که این زن یا مرد مال توست، مال خود خودت! آن زمان است که فکر می‌کنی همیشه وقت دارم به او محبت کنم، همیشه وقت هست که دلش را به دست بیاورم، همیشه می‌توانم شام دعوتش کنم. اگر الان یادم رفت یک شاخه گل به عنوان هدیه به او بدهم، حتمآ در فرصت بعدی این کار را می‌کنم حتی اگر آن آدم خیلی برایت باارزش باشد، مثل آن کتاب نفیس و قیمتی. اما وقتی که این باور در تو نیست که این آدم مال من است، و هر لحظه فکر می‌کنی که خوب این که تعهدی ندارد، می‌تواند به راحتی دل بکند و برود و مثل یک شیء باارزش از او نگهداری می‌کنی.

بگذار صبورانه و مهرمندانه در باب هر چیز که مورد اختلاف ماست بحث کنیم، اما نخواهیم که بحث، ما را به نقطه مطلقآ واحدی برساند. بحث، باید ما را به ادراک متقابل برساند نه فنای متقابل.

همسفر بودن و هم‌هدف بودن، ابدآ به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست و شبیه شدن دال بر کمال نیست بلکه دلیل توقف است.

برایتان دلی عاشق، ذهنی جست‌وجوگر، روحی عصیانگر، نگاهی پرهیزگر و زبانی پرسشگر می‌طلبم. این مقدمه را با حکایتی کوتاه و زیبا از «منصور حلاج» به اتمام می‌رسانم: منصور حلاج را بردند تا بر دار کشند؛ یکی از یاران، گریان و نالان پرسد: «عشق چیست؟» منصور لبخندی زد و گفت: «امروز بین و فردا بین و بازپسین فردا بین.» پس، در آن روز حلاج را بکشتند و دیگر روزش بسوختند و روز سوم خاکسترش بر باد دادند! به امید روزی که هیچ فردایی در جایی نباشید که دیروزش بوده‌اید سعید گل‌محمدی

بجوشید، بجوشید که ما بحر شعاریم به جز عشق، به جز عشق دگر کار نداریم در این خاک، در این خاک در این مزرعه پاک به جز مهر، به جز عشق دگر تخم نکاریم «مولوی»

به هر کجا که پای می‌گذاری عشق را بگستران اول از همه در خانه خویش عشق را به فرزندانت به همسرت و به همسایه‌ات نثار کن! اجازه نده کسی پیش تو بیاید و بهتر و شادتر ترکت نکند.