بریده‌هایی از کتاب تو ابر شو ببار

من ادامۀ بیداری توام یا تو ادامۀ خواب من؟

دلم تنگ نشده حتماً اشک رفته توی چشم‌هایم

خانم شما باران‌تان را از کجا تهیه می‌کنید که لبخندتان این‌قدر تر و تازه است؟

گاهی اوقات بال‌ها را باید فراموش کرد پیاده می‌رویم

کسی کسی در کسی مرده و صدای پرنده‌ای تنها می‌شکافد مه را

لبی باز شد لبی بسته شد کلماتی در شرم حضور گم شده‌اند

هجوم دلهره از بوق ممتدی که صدای تو تمامش نمی‌کند

من ادامۀ بیداری توام یا تو ادامۀ خواب من؟

کلماتم دوباره شاعر شده‌اند از کدام سو نزدیک می‌شوی؟

چشم‌های قشنگت به اجدادت رفته‌اند به قوم مغول

دوباره بوی شب‌بوها بلند شده یا تو از این حوالی گذشته‌ای؟

بختمان سیاه است ما ریشه در چشم‌های تو داریم

صدای تو اذان است برای سجدۀ لبان روی پیشانی

آغوش که بگشایی عشق امان نخواهد داشت إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَۀ

حیف که این اشک‌ها ضمیمه نمی‌شود به ایمیل

تو ابر شو ببار من برگ می‌شوم می‌ریزم

کنار این‌ همه باران کاش تو بودی و غمت این‌همه نبود

بیا و برای این دوست داشتن‌ات فکری بکن جا نمی‌شود در من

بی تو بادی نمی‌وزد بارانی نمی‌آید بی تو نام من اندوه است

چشمت را نبند بر من من از تاریکی می‌ترسم