بریده‌هایی از کتاب تو ابر شو ببار

لیلی نام دیگر پاییز است زیباست، عاشق می‌کند، می‌کشد

شب را می‌کشم روی سرم و می‌خوابم

خدا شعر سپید می‌گوید برف می‌بارد بر شهر

سربه‌راه نجیب و آرام گاو همسایه

برای دلتنگی باران بهانه است آفتاب بهانه است

حیف که این اشک‌ها ضمیمه نمی‌شود به ایمیل

من ادامۀ بیداری توام یا تو ادامۀ خواب من؟

رؤیاهایم را دیشب گذاشتم دم در بیچاره رفتگر

گل یخ پر کرده در سرمای حیاط بوی دست‌های تو را

مرگ زیباست اگر زیبا نبود تو نمی‌مردی

تو خلوت عصر جمعه‌ای من شلوغی صبح شنبه ما به هم نمی‌رسیم

خسته‌ام؛ بار هزار سال کوچ اجدادم به دوش من است

خستگی‌اش را در می‌کند بر شانه‌ام قاصدک و می‌رود

بختمان سیاه است ما ریشه در چشم‌های تو داریم

چشمانت که باز می‌شود صبح با شدت تمام در من آغاز می‌شود

با شعرهای من کسی تو را نخواهد شناخت از این حرف‌ها بزرگ‌تری

دوستت دارم سوگند به موهای ریخته بر شانه

اسیرم به تو چون موسی صدر به زندان قذافی

برای دست‌یافتن به ستاره‌ها دعا نکن چیزی که دور است دور است

بیا و برای این دوست داشتن‌ات فکری بکن جا نمی‌شود در من