بریده‌هایی از کتاب فضیلت کناره گرفتن

انسان‌هایی که به دلیل تغییرات اقلیمی مجبور به ترک محل زندگی خود شده‌اند (یعنی پناهجویان اقلیمی) همین الان دو برابر آوارگان جنگی است، تازه هیچ کم‌وکسری هم در تعداد جنگ‌ها نداشته‌ایم. به‌علاوه فعالیت‌های انسانی اثر مخربی بر تنوع زیستی داشته است، طوری‌که در طول چهل‌وپنج سال گذشته، یا زمانی در همین حدود، تقریباً دوسوم گونه‌های حیوانی روی زمین منقرض شده‌اند.

صنعتِ خوشبختی ناچار است اهمیت محیط و موقعیتِ فرد را کم‌اهمیت جلوه بدهد و به‌جای آن ادعا کند که «خوشبختی یک انتخاب است!» و به‌این‌ترتیب هر کدام از ما، اگر بخواهیم شاد و خوشبخت باشیم، خودمان مسئولِ گرفتنِ تصمیمات درست هستیم.

چرا عمر مفید جنبش زندگی ساده این‌قدر کوتاه بود؟ شاید به این خاطر که اصلی‌ترین مخاطبانش ثروتمندان و دارندگان بودند، کسانی که می‌توانستند ساده و تمیز زندگی کنند، آدم‌هایی که این‌قدر وقت داشتند که مدیتیشن کنند و با خودشان به صلح برسند.

رابرت گودین، فیلسوف سیاسی، در کتابی تفکربرانگیز به نام دربارهٔ آرام‌گرفتن، به پژوهشی ارجاع می‌دهد که به‌دست گروهی از تاریخ‌نگاران و دانشمندان علوم‌سیاسی انجام شده است و نشان می‌دهد که بعد از فروکش‌کردنِ تنش میان کشورها یا گروه‌ها (مثلاً بعد از جنگ‌ها)، صلح پایدار در مواقعی محتمل‌تر است که طرفِ برنده به کمتر از آنچه می‌تواند از آنِ خود کند رضایت بدهد.

بسیاری از اقتصاددانان موافقت خواهند کرد که زندگی نیک یعنی رسیدن به آرزوها و ترجیحاتِ فردی‌مان، حالا این آرزوها هرچه که می‌خواهد باشد. سیگال، مانند ارسطو، معتقد است که نه‌تنها در پرتوِ ارزش‌های اخلاقی، بلکه به شیوه‌ای عقلانی نیز می‌توان دربارهٔ مشروعیتِ ترجیحات ما چون‌وچرا کرد. بیشترِ ما ترجیحاتی داریم که مشخصاً چیزهای مطلوبی نیستند، چون یا غیراخلاقی‌اند یا خیلی پایدار نیستند.

ضروری است که بفهمیم برای پیش‌بردن زندگی‌های شخصی‌مان تک‌تکمان به جمع وابسته‌ایم. تفاوت میان فرد و جامعه را نباید مثلِ نوعی دوگانه در نظر گرفت چراکه این دو اساساً به هم وابسته‌اند.

چرا نباید صرفاً همان‌طوری که خودمان دوست داریم و صحیح می‌دانیم رفتار کنیم؟ زیرا کنارگذاشتن آداب اجتماعی لزوماً به آزادی نمی‌انجامد (گرچه در مورد کنارگذاشتن آدابی که در گذشته برای سرکوب زنان به کار گرفته می‌شد منجر به آزادی هم می‌شود)، بلکه برخلاف این، بسیار محتمل است –همان‌طورکه جامعه‌شناسی به نام ریچارد سِنِت یادآور شده است- که باعث ازدست‌دادن آزادی و بیشتر قدرت‌گرفتنِ قدرتمندان شود

به نفع هر جامعه است که شهرهایی سالم و زیبا بسازد، به دلیل آنکه مردمی که در این شهرها زندگی می‌کنند مجبور نیستند، به همان اندازه که از امکانات شهرشان بهره‌مند می‌شوند، پول دربیاورند. مردمی که در اجتماعاتی زندگی می‌کنند که پارک‌ها و میدان‌های عمومی خوب دارد لزوم کمتری می‌بینند که باغ شخصی برای خودشان بسازند