بریده‌هایی از کتاب الادختر

الله الله: لفظ تحذیر است به معنای آن‌که مراقب باش، غافل مشو و بغل را بپا.

پسورد (Password) : رمز عبور. مجموعه‌ای از اعداد یا حروف یا اعداد و حروف است که به جهت خصوصی‌سازی در مسائل خصوصی استعمال می‌شود و معمولاً ۱۲۳۴۵۶۷۸۹ است، مگر آن‌که خلافش ثابت شود.

یاهو (Yahoo) : یا خدا. کلمه‌ای که درویشان بجای یااﷲ به‌کار می‌برند. همچنین شرکت چندملیتی آمریکایی‌بنیاد است که در زمینه اینترنت و نرم‌افزار فعالیت دارد. یاهو با استعانت از خدای متعال امکانات زیادی همچون موتور جستجو، ایمیل، مسنجر، اخبار، گروه، نقشه، شبکه اجتماعی و... در اختیار کاربران خوشبخت خود گذاشته است. در خبر است که ماهانه حدود ۷۰۰ میلیون نفر از وب‌سایت یاهو بازدید می‌کنند. خدا زیاد کند انشاالله.

ناخن: صفحه‌ای حفاظتی از جنس کراتین که بخشی از دستگاه پوششی بدن به شمار می‌آید و در انتهای انگشتان دست و پا واقع است. ناخن وظیفه خاراندن بخش‌های دیگر دستگاه پوششی بدن را بر عهده دارد و در ادبیات عرفانی دال بر چیز خاصی نیست.

مربا: در لغت به معنای پرورده است و در اصطلاح به محصول پختن میوه‌جات با شکر گویند. نیز کنایه از چیز شیرین است که انسان تمایل زیاد به خوردن آن نیز دارد. ایضاً پناه بر خدا.

مجاز: غیر غیرمجاز. در اصطلاح به موسیقی‌های غیردیمبلی گفته می‌شود.

گناه: در ادیان ابراهیمی به‌معنای نقض قانون خداوند است. کبر، حرص و حسد مادر سایر گناهان شمرده شده‌اند که به هر تقدیر مادرند و احترام‌شان واجب است.

در فرهنگ فولکلور گل به معنای موجود خوب، ناز، مامان و بی‌خطر است.

قلیون: قلیان. وسیله‌ای آبی است برای استعمال تنباکو، که توسط اقوام آریایی اختراع شده و اکنون در خاورمیانه و آسیای مرکزی متداول است. قلیان در کشورهای عربی به شیشه، در افغانستان به چلم، و در هند به حقه مشهور است. طرز کار آن بدین شکل است که تنباکو در اثر تماس با زغال گداخته دودزایی می‌کند و دود حاصله پس از گذشتن از صافیِ آب، توسط فرد مستعمل استنشاق شده، حال آن برده می‌شود. قلیان از آتشدان، میله، میلاب، شلنگ، کوزه و بادگیر تشکیل شده است. در ایران از تنباکوی برازجان، کاشان، خوانسار، بوشهر و غیره برای قلیان استفاده می‌شده است و اخیراً تنباکوی موسوم به میوه‌ای که دورریزهای انواع نامرغوب تنباکو است که با روش‌های شیمیایی عمل می‌آید و معطر می‌شود مرسوم شده است. قلیان تا مدتی پیش خوب نبود و جمع‌آوری می‌شد، اما اخیراً بهتر است و ایرادی ندارد.

فحش: دشنام. سقط. سخنی که از روی خشم و به قصد بی‌احترامی و آزردن دیگری گفته شود و به دو نوع «ک‌دار» و «بدون ک» تقسیم می‌گردد. برخی پژوهشگران پنج سطح زشت‌گویی، هتاکی، بددهنی، تشدیدی و تخلیه‌ای را برای فحش برشمرده‌اند که هریک به مرتبه‌ای مراتب عرفانی امور قدسی ناظر است.