بریده‌هایی از کتاب بازگشت

«اگر می‌خواهید در نماز حضور قلب پیدا کنید باید از زمان وضو گرفتن دقت کنید.»

به من مواردی برای نجات از ناراحتی‌های عالم قبر و برزخ یاد داد. مثلاً گفت: رکوعت را خوب انجام بده زیرا این عمل تو را از عذاب قبر نجات می‌دهد. بعدها دیدم که از امام جواد (ع) نقل شده که فرمود: «کسی که رکوعش را صحیح و کامل انجام دهد، ترس از قبر به او راهی پیدا نمی‌کند.

ما با اطرافیان و خانواده و دوستان مرتبط شده‌ایم تا آن‌ها ما را برای انجام مأموریتمان در دنیا یاری کنند (و ما نیز در مقابل به مأموریت آن‌ها کمک می‌کنیم).

در روایات هست که در زمان قضاوت بین مردم، شیطان همنشین انسان است. یعنی این کار فوق العاده سخت و مهم است. چرا که پای آبروی انسان‌ها در میان است.

از آیه ۱۴۷ سوره نساء برداشت می‌شود که: اگر اهل شکرگزاری و ایمان باشید، خداوند نیازی به عذاب شما ندارد.

با هم قرار گذاشتیم که بی‌وضو نباشیم. حتی خود کاظم، اگر نیمه شب از خواب بیدار می‌شد و می‌خواست دوباره بخوابد، بلند می‌شد و وضو می‌گرفت و بعد می‌خوابید!

شیخ حسنعلی نخودکی (ره) می‌گفت: من به هر جا رسیدم از سه چیز بود: توجه به نماز اول وقت، احترام به سادات و لقمه حلال.

زهجران طفلی که در خاک رفت چه نالی که پاک آمد و پاک رفت تو پاک آمدی برحذر باش و پاک که ننگ است ناپاک رفتن به خاک

ولی از همان لحظات اول متوجه شدم که روح من از نظر بعضی کمالات ناقص است. هنوز بعضی از صفات زشت در من هست. نباید به خودم اجازه دهم با داشتن آن صفات، زیاد در میان آن بزرگواران باشم. مثل کسی که با لباس کثیف و دست و صورت آلوده به مجلس بزرگان وارد شود و بخواهد با آن‌ها همنشین شود. اما به محض آنکه در خود احساس شرمندگی کردم، یکی از اولیای خدا که اسمش را نقل نمی‌کنم، نظافت و تزکیهٔ روح مرا به عهده گرفت و از امروز، من مثل شاگردی که به مدرسه می‌رود مشغول تحصیل کمالات روحی شده‌ام

ارتباط نزدیکی بین جهان معنوی و مادی وجود دارد و بسیاری از اوقات، ما نیاز به امداد از جهان معنوی داریم تا بتوانیم روی زمین پیشرفتی داشته باشیم.

گناه در طبیعت و فطرت ما نیست و گرچه از لحاظ تکامل روحی، هر کدام از ما در درجهٔ مختلفی هستیم، به خاطر طبیعت الهی و روحانی‌مان همهٔ ما اشتیاق به خوب بودن داریم. ولی وجود خاکی ما همواره در تضاد با روح ماست. گرچه روح ما پر از نور و حقیقت و عشق است، اما باید دائماً در مبارزه با آرزوهای پَست و پایین ما باشد و این باعث قوی شدن وجود ماست. آنانی که به درستی روح خود را پرورش دادند به توازن کاملی بین روح و جسم رسیدند. توازنی که به آن‌ها آرامش برای کمک به دیگران می‌دهد.

همچنین کارهای خوبی را که کرده بودم دوباره تجربه کردم، ولی آن‌ها کمتر و کوچک‌تر از آن بودند که من تصور و انتظار آن را داشتم. بیشتر کارهایم که فکر می‌کردم بزرگ بودند، در حقیقت بی‌اهمیت بودند. اگر خدمت و کمکی به دیگران کرده بودم، انتظار منفعت دنیایی برای خودم داشتم، حتی این نفع به‌سادگی ارضاء غرورم باشد. ولی برخی دیگر بودند که محبت‌های کوچک و سادهٔ من، مانند یک لبخند یا سخنی کوتاه یا رفتاری گرم، به آن‌ها کمک کرده بود. من دیدم که چگونه عمل کوچک و سادهٔ من آن‌ها را کمی خوشحال و مهربان‌تر کرده و باعث تغییر رفتار آن‌ها شده بود.

اما خدا خواست من برگردم و جبران کنم. من پس از مدت‌ها درمان شدم. توبه کردم و هفده سال است که داوطلبانه مددکار اجتماعی شدم تا به دیگران خدمت کنم. شاید خدا مرا ببخشد.

مهم‌ترین چیزی که به من نشان داده شد این بود که عشق بالاترین چیز در عالم هستی است.

نور بود اما به خاطر ارتباط شدید این ارواح با جنبه‌ای از دنیا و یا غرق بودن در حیات مادی، این ارواح، آنقدر در افکار دنیایی خود گرفتار بودند که از دیدن نور عاجز بودند.

امام صادق (ع) در مورد حق الناس می‌فرماید: اگر مردم آنقدری که برای نجس و پاکی وسواس دارند، کمی هم به حق الناس اهمیت می‌دادند، مشکلاتشان کم می‌شد. در حالی که اسلام، طهارت و نجاست را آسان گرفته و مردم بر خود سخت می‌گیرند؛ اما به حق‌الناس، بسیار اهمیت داده، ولی مردم آن‌ها را ساده می‌گیرند.

دخترم مرا نشاند و در دامنم نشست و با ناراحتی گفت: ای پدر، أَلَمْ یأْنِ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکراللَّهِ. آیا وقت آن نرسیده که دل‌های شما برای خدا خاشع شود؟ (سوره حدید آیه ۱۶)

امام صادق (ع) در مورد حق الناس می‌فرماید: اگر مردم آنقدری که برای نجس و پاکی وسواس دارند، کمی هم به حق الناس اهمیت می‌دادند، مشکلاتشان کم می‌شد.

امام صادق (ع) در مورد حق الناس می‌فرماید: اگر مردم آنقدری که برای نجس و پاکی وسواس دارند، کمی هم به حق الناس اهمیت می‌دادند، مشکلاتشان کم می‌شد. در حالی که اسلام، طهارت و نجاست را آسان گرفته و مردم بر خود سخت می‌گیرند؛ اما به حق‌الناس، بسیار اهمیت داده، ولی مردم آن‌ها را ساده می‌گیرند.

من از او پرسیدم: اگر کسی به کمالات روحی نرسیده باشد باز هم از لذّت وصال استفاده می‌کند؟ گفت: اگر در دنیا دارای اعتقادات صحیح باشد و خدا و اولیای خدا را به عنوان محبوب خود انتخاب کرده باشد، وجود او را در مدّت کوتاهی پاک می‌کنند و سپس او را به مقام قرب راه می‌دهند تا او از لذّت وصال استفاده کند.