بریده‌هایی از کتاب شنود

«همگی ما در راه و مسیر تکامل هستیم. تنها چیزی که بین ما تفاوت دارد مسیر و تجربه‌ای است که برای خود انتخاب می‌کنیم ... تک‌تک ما موجوداتی روحانی هستیم که درحالِ تجربهٔ زندگی زمینی هستیم.»

بیشتر ما می‌گوییم: باید با دیگران همان گونه رفتار کنیم که می‌خواهیم آن‌ها با ما رفتار کنند... ولی واقعیت این است که آن‌طور که ما با دیگران رفتار می‌کنیم، در حقیقت با خود رفتار می‌کنیم.»

«مرور زندگی من، مانند این بود که در یک سینما نشسته و فیلمی از کل زندگی گذشته خود می‌بینم. این سخت‌ترین و دردناک‌ترین قسمت تجربه‌ام بود! واقعیت این است که هیچ کس مرا مورد قضاوت قرار نمی‌داد. خودم بودم که باید قاضی اعمالم می‌شدم، آن هم در زمانی که در هاله‌ای از عشق الهی احاطه شده بودم.

«برای رضای خدا، هر کاری می‌توانم برای پایداری و حفظ تنها دولتی که منتظر ظهور امام زمان (عج) است انجام دهم.»

لقب جناب عبدالعظیم حسنی، سیدالکریم است و بیشتر مردم تهران ایشان را به این نام می‌خوانند. از طرفی آنجا روایت عجیبی از امام هادی (ع) دیدم. در کتاب کامل الزیارات آمده: ایشان به شخصی که از شهر ری عازم کربلا شده بود فرمودند: اگر قبر عبدالعظیم حسنی که نزد شماست را زیارت کرده باشی، گویی حسین ابن علی (ع) را زیارت کرده‌ای

در همین افکار بودم که منظور از ولی امر مسلمین کیست، یکباره در میان فوج ملائک تصویر بزرگی را دیدم که شمایل حضرت امام و مقام معظم رهبری نمایان بود.

گفت: هرجا که شیعیان برای رضای خداوند قیام کنند و تمام توان خود را به کار گیرند، اما کم بیاورند و از خدا کمک بخواهند، خداوند گروهی از این فرشتگان مسلح را مأمور می‌کند که به یاری آن‌ها بروند.

به من نشان داده شد که چون خالصانه برای خداوند وقت گذاشتی، ما هم به تو سفر اول کربلا را هدیه دادیم. یعنی همان سفر اول که باعث بخشش تمامی گناهان قبلی من شد، همان هم عنایت پروردگار بود. آنجا معنای آیه «ان تنصروا الله ینصرکم...» را کامل متوجه شدم. شما (دین) خداوند را یاری کنید، خداوند نیز شما را یاری می‌کند.

کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.

هیچ چیزی در این عالم به اندازه قدم برداشتن در مسیر رضای خدا باارزش نیست. دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد. هزاران برابر دنیا و ثروت دنیا در خزائن الهی موجود است و کافی است خداوند مهربان اراده کند که کسی از مواهب دنیا بهره‌مند شود.

من از کودکی آموخته بودم که از کسی جز دشمنان اسلام، کینه به دل نداشته باشم. لذا بسیاری از افرادی که فکر می‌کردند زرنگ هستند و در زمینه حق‌الناس به من بدهکار می‌شدند را می‌بخشیدم، البته نه اینکه دست روی دست بگذارم تا هر که هر کاری می‌خواهد انجام دهد، بلکه کینه‌ای از کسی نداشتم و علاقه نداشتم کسی در آن سوی هستی به خاطر حق‌الناس نسبت به من، معطل و گرفتار باشد. لذا همه را بخشیدم. در لحظات بررسی اعمال، همین مطلب به من نمایان شد. من دیدم که هرچه دیگران را بخشیده‌ام، باعث بخشش گناهان من شده و همین مطلب بار مرا سبک کرده.

جن‌های شیعه، چه ما بخواهیم و چه نخواهیم، در زندگی مؤمنین تأثیر مثبت دارند و کمک‌های بسیاری می‌کنند که خود مردم بی‌اطلاع هستند.

من دیدم که هرچه را با صبر و تحمل سختی‌ها اندوخته بودم یکباره پوچ می‌شد! با یک شکایت نابجا، یک درد دل بی‌موقع با اطرافیانم که از اوضاع زندگی و همسر و فرزندانم شکایت می‌کردم، اجرم ضایع می‌شد.

فقط تقوای الهی و توسل به اهل بیت: در این شرایط می‌تواند به داد انسان برسد. من یقین داشتم که خداوند در مواقع خطر و آلودگی دست کسانی که به خداوند توکل کنند را ‌ خواهد گرفت و اجازه نمی‌دهد گمراه شوند.

محاسبه آغاز شد. گاهی به برخی اعمالم فکر می‌کردم که به نظر من خیلی خوب بوده، اما می‌دیدم که به علت نیت غیر خدایی که داشتم پوچ شده و اصلاً در محاسبات الهی به حساب نیامده بود! می‌خواستم بگویم که این شغل را که با هزاران خطر و گرفتاری همراه است برای خدا انتخاب کردم، اما نشانم دادند که من به دنبال یک شغل ثابت و آبرومند بودم و سر از اینجا درآوردم. یعنی خیلی نیت الهی در آن نمایان نبود. حتی اشاره کردم که من در فلان مأموریت خیلی سختی کشیدم تا آبروی اسلام و ایران حفظ شود، اما به من نشان دادند که خیلی اصرار داشتی به نام خودت این مأموریت گزارش شود و به خاطر آن مأموریت، حسابی تشویق شدی و مُزدت را گرفتی!

خیلی احساس بدبختی و ضرر می‌کردم. مثل آدمی که به امید یک تجارت پر سود، تمام سرمایه‌اش را داده و طلا گرفته و بعد از کلی سختی، متوجه می‌شود که تمام طلاهایی که جمع کرده بدلی بوده! در بازاری که خریدار، یک گرم طلای خالص را به قیمت بسیار خوبی می‌خرد، من حسرت عجیبی وجودم را فرا گرفت.

خیلی احساس بدبختی و ضرر می‌کردم. مثل آدمی که به امید یک تجارت پر سود، تمام سرمایه‌اش را داده و طلا گرفته و بعد از کلی سختی، متوجه می‌شود که تمام طلاهایی که جمع کرده بدلی بوده!

به آسمان بازگشتم. از کشورهای مسلمان که درگیر جنگ بودند خارج شدم. یقین کردم که حرف آن شخص درست بود، در هیچ جنگی ندیدم که مسلمانان، تمام هستی خود را به میدان آورده باشند و خالصانه خدا را صدا بزنند تا یاری خدا را ببینند.

این خانم جوان تشکر کرد و یک لیوان شربت برایم آورد و نزدیک‌تر آمد. تا خواستم شربت را بگیرم یکباره دیدم که چادرش را انداخت، او یک لباس زیر پوشیده و شروع به عشوه کردن نمود و... در دلم یک یازهرا (س) گفتم و شربت را روی میز گذاشتم و سریع به بیرون از خانه رفتم. خدا می‌داند که به خاطر این ترک گناه حاضر و آماده، چه برکات و توفیقاتی نصیب من شد. من در بررسی اعمالم دیدم که به خاطر این چشم پوشی از حرام، خداوند درجات و توفیقاتی در دنیا و آخرت نصیب من کرد که گفتنی نیست

یکی از تجربه‌گران می‌گوید: «آنچه درک کردم این بود که من هرگز فانی نیستم و از ازل وجود داشته‌ام و تا ابد وجود خواهم داشت و محال است که نابود شوم... و من برای همیشه در امنیت و محافظت کامل بوده و خواهم بود.»