بریده‌هایی از کتاب شنود

و علاقه نداشتم کسی در آن سوی هستی به خاطر حق‌الناس نسبت به من، معطل و گرفتار باشد. لذا همه را بخشیدم. در لحظات بررسی اعمال، همین مطلب به من نمایان شد. من دیدم که هرچه دیگران را بخشیده‌ام، باعث بخشش گناهان من شده و همین مطلب بار مرا سبک کرده.

در آن سوی هستی مشاهده کردم که با رفتن ما از منزل، این خانواده جن، از فرزندان ما مراقبت کردند تا برگردیم!

پیرمردی در حال جان دادن بود. شیاطین با انواع و اقسام حیله‌ها دورش را گرفته بودند. برخی شبیه حیوانات ترسناک و حتی برخی از شیاطین، شبیه زنان نیمه برهنه بالای سر او به عشوه گری می‌پرداختند!

این شیاطین با روش‌های مختلف، مانع از این می‌شدند که بیمار در حال مرگ، با ایمان از دنیا برود!

یاد روایت امام رضا (ع) افتادم که فرمودند: هرکس به زیارت من بیاید، سه زمان به فریادش می‌رسم که یکی از آن‌ها لحظه جان دادن است.

هجوم موجودات وحشتناکی بود که مانند حشرات عظیم‌الجثه یا حیوانات درنده مثل گرگ و کفتار بودند. آن‌ها کل محوطه اورژانس و یا آی‌سی یو را پر می کردند! بیمارانی که مانند من در کما بودند، آن‌ها را می‌دیدند و از وحشت چشمانشان از حدقه بیرون زده بود!

نمی‌دانم چه مثالی بزنم که بهتر شرایط مرا در آن لحظات درک کنید. یک کار ساده و کوچک، اما با نیت الهی و جهت رضای خدا، به قدری برایم ارزش داشت که صدها کار سخت و طاقت فرسا، اما با نیت غیر الهی، آن تأثیر را نداشت!

محاسبه آغاز شد. گاهی به برخی اعمالم فکر می‌کردم که به نظر من خیلی خوب بوده، اما می‌دیدم که به علت نیت غیر خدایی که داشتم پوچ شده و اصلاً در محاسبات الهی به حساب نیامده بود!

من یقین کردم که در تمام امور، حتی مسائل مربوط به امنیت کشور، دست عنایت خداوند و اهل بیت: همواره پشتیبان ما بوده و هست.

نکته دیگری که باید عرض کنم، اینکه در آن وادی کسی ما را بازخواست نمی‌کند، این خود ما هستیم که همه چیز را می‌بینیم و خودمان قاضی هستیم. اینکه به نماز و روزه گرفتن و انجام واجبات، دلمان را خوش کنیم خیلی خوش‌خیالی است.

من در آن لحظات آرزو داشتم بار دیگر به دنیا برگردم و این بار خالصانه‌تر از قبل، فقط برای رضای خدا قدم بردارم. دیگر یقین من کامل شده بود که هیچ چیزی در این عالم به اندازه قدم برداشتن در مسیر رضای خدا باارزش نیست. دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد.

خیلی احساس بدبختی و ضرر می‌کردم. مثل آدمی که به امید یک تجارت پر سود، تمام سرمایه‌اش را داده و طلا گرفته و بعد از کلی سختی، متوجه می‌شود که تمام طلاهایی که جمع کرده بدلی بوده! در بازاری که خریدار، یک گرم طلای خالص را به قیمت بسیار خوبی می‌خرد، من حسرت عجیبی وجودم را فرا گرفت.

داعش چندین ماه بود که به صورت گسترده، اما بسیار مخفی در ایران فعالیت می‌کرد. حتی برای مناطق مختلف کشور ما «امیر» تعیین کرده بودند تا مردم با آن‌ها بیعت کنند!

دیگر یقین من کامل شده بود که هیچ چیزی در این عالم به اندازه قدم برداشتن در مسیر رضای خدا باارزش نیست. دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد. هزاران برابر دنیا و ثروت دنیا در خزائن الهی موجود است و کافی است خداوند مهربان اراده کند که کسی از مواهب دنیا بهره‌مند شود.

می‌بایست شیعیان، با نیت رضای خداوند و جهاد برای نجات مردم، قیام کنند و تمام توان و امکانات خود را به کار گیرند. وقتی در برابر دشمن کم بیاورند، به خداوند توسل کرده و کمک می‌خواهند. آن‌گاه این ملائک به کمک آن‌ها می‌شتابند.

کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.

دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد. هزاران برابر دنیا و ثروت دنیا در خزائن الهی موجود است و کافی است خداوند مهربان اراده کند که کسی از مواهب دنیا بهره‌مند شود.

«برای رضای خدا، هر کاری می‌توانم برای پایداری و حفظ تنها دولتی که منتظر ظهور امام زمان (عج) است انجام دهم.»

حالا می‌خواهیم به سفر بدون بازگشت آخرت برویم، هیچ‌کس هم نمی‌داند که این سفر کی آغاز می‌شود، یعنی هر لحظه باید وسایل و مایحتاج خود را آماده نگه داریم. چقدر برای این سفر آماده ایم؟!

از طرفی آنجا روایت عجیبی از امام هادی (ع) دیدم. در کتاب کامل الزیارات آمده: ایشان به شخصی که از شهر ری عازم کربلا شده بود فرمودند: اگر قبر عبدالعظیم حسنی که نزد شماست را زیارت کرده باشی، گویی حسین ابن علی (ع) را زیارت کرده‌ای که اهمیت زیارت این بزرگوار را نشان می‌داد.