بریده‌هایی از کتاب لبخند ماه

قلبم یکی، خدا یکی، مفهوم واژه‌ها یکی در آتش تبم ولی می‌سوزدم جدا یکی جان را به زندان می‌بری، ای یوسف آزاد من مصر فلک را دلبری، ای‌داد من، ای‌داد من چون چهره پنهان می‌کنی، در آتش درگاه دل

سلام ای همیشگی سلام ای هوای تازه از تنفس درخت من آن دریچه‌ام که روبروی تو تولد هزار پیله را شمرده‌ام

دوباره می‌نویسم آنچه را که دیده‌ام

این منم شبیه مادرم

احساس می‌کنم در گنبد کبود گم شد ستاره‌ام وقتی یکی نبود

صدای زنگ قافله به گوش می‌رسد

و شرم می‌چکد همیشه از سکوت روزگار

سلام مهربان همیشه آسمان پر از پرنده نیست بخار مرده آب‌های گمشده زننده نیست هنوز هم ادامه دارد این نبرد زندگی ولی کسی برنده نیست

تمام سایه در طلوع و تکه‌تکه کوچ می‌کنند گله‌های ابر تیره با حضور باد دوباره روح پیچ‌خورده‌ی صدف به روی ماسه‌های خیس پر از صدای کودکانه است

دل می‌برد حکم سلیمانی

امروز فکر پنجره شفاف و ساده نیست

من را به من واگذاری دل را به گل می‌کشاند این خود که خود آفریدم، دیوانگی؟ می‌تواند در بازی عشقم امشب طوفان و باد و تگرگ است برگ برنده به دست این عشق بی‌ساز و برگ است باید حقیقت، تو باشی تا خودبه‌خود دل ببندد

و شاهد تمام خواب‌های دودی و زغالی‌ام

و من هزار سال فکر می‌کنم به حرف تو

هنوز زنده است و ماه یک چراغ امن سمت روشنای زندگی کسی نگفته این جزیره پشت یک نهنگ بوده است

عشق من و دعای من هر یک جداجدا یکی

چراغ دل به راهم ده، شب رویائیش با من

کاشکی آغوش تو یک روز چشم بازیگوش تو یک روز در کمال مهربانی رایگان می‌بود

و یک ستاره روشنایی فراتر از تصور شبانه را

دل تا خودش را خوب می‌فهمد در قالب طرح و لباسی سبز می‌روید تا با پرنده در طبیعت آشنا باشد در فصل خیس و سرد و بارانی خورشید هم مدیون لبخند شما باشد در چارچوبی ساده می‌گنجد