بریده‌هایی از کتاب لبخند ماه

هنوز هم ادامه دارد این نبرد زندگی ولی کسی برنده نیست

دلم با یاد تو بی‌تاب می‌ماند نگاهم پر ز افکار بلند چشم تو پرواز می‌جوید هزاران سال پیوسته است به دنبال تو راهی را چه کودک‌وار می‌پوید

مانند پروانه‌ام من وقتی پر از آسمانی احساس پروانه‌ای را پر می‌زنم تا بمانی شب ماجرای دلم را از ازدحام تو پر کرد این کوچه خلوت شد از من در انتهای شبی سرد چون قاصدک دوره‌گرد این فصل بیگانه هستم در بازیی کودکانه پای دلم را شکستم

تا چشم قلبم به دنیا مانند بودا بخندد

اشعار حافظ هم تفسیر عشقم نیست

می‌سرایم از تو زیر چتر جنگل خوب می‌رویی آسمان را خوب می‌بویی مثل نهری، جاری و علف‌هایی که در کنارت سبزند پونه‌ها عشق تو را می‌لرزند و تو جاری‌تر از این خواهی شد نهری از دانۀ باران پرتر سمت دریایی روزی دیگر من هوایی‌تر از احساس بهار

این کودکی‌های پر از نان و پنیر را با اضطراب مدرسه پیوند می‌زند

وقتی بهشت سیب را از ریشه برچیدی بیا قلبم یکی، خدا یکی، مفهوم واژه‌ها یکی عشق من و دعای من هر یک جداجدا یکی

آن‌قدر طولانی، آن‌قدر طولانی از یاد من رفتی اما نمی‌دانی دست زمان گم کرد دل مهرۀ من را دنیا گرفت از دل شوق تپیدن را وقتی‌که طوفانی شد فصل بارانم می‌شست عشقم را حرف «نمی‌دانم»

می‌سرایم از تو زیر چتر جنگل خوب می‌رویی آسمان را خوب می‌بویی مثل نهری، جاری و علف‌هایی که در کنارت سبزند پونه‌ها عشق تو را می‌لرزند و تو جاری‌تر از این خواهی شد نهری از دانۀ باران پرتر