بریده‌هایی از کتاب قدرت سکوت ذهن

ذهن، یک مکان مهم و مقدس است. پس آن را پاکیزه و خلوت نگه دارید.

هر کاری که انجام می‌دهید، در وهلهٔ نخست و مهم‌تر از همه، نیازمند این است که خودتان را از پا درنیاورید و با تفکر بیش‌ازحد، تردیدهای بی‌جا، و تصورات و حدس‌های غلط، کار را سخت‌تر نکنید.

«اگر مردم حکمتِ دولت‌مردانه از خود نشان ندهند، سرانجام به جایی می‌رسند که مثل موش‌های کور به جان هم می‌افتند و سپس نابودیِ متقابل آغاز می‌شود.»

اگر بدون بررسی و به‌سادگی، به رفتار پرخاشگرانه‌ای اجازهٔ پیشروی داده شود، به جنگ منتهی خواهد شد.

در مقام یک رهبر، ما نمی‌توانیم در انجامِ وظایفی که به ما محول شده است، به حسِّ درونیِ خود تکیه کنیم یا براساس اولین تصوری که از موضوع موردنظر داریم، تصمیم بگیریم. باید به‌حدی قوی باشیم که دربرابرِ تفکرهای بسیار ساده و باورپذیر که تقریباً همیشه اشتباه‌اند، مقاومت کنیم، زیرا اگر رهبر نتواند وقت بگذارد و تصویر واضح‌تری از مشکل مدنظر ارائه دهد، پس چه کسی می‌تواند؟ اگر رهبر تا پایان مسیر را درنظر نگیرد، چه کسی این کار را انجام می‌دهد؟

«حتی در بدبختی هم زیبایی وجود دارد و اگر به‌دنبال شادی باشید، شادیِ بیشتری را می‌یابید و باز متعادل می‌شوید.

عملکردی عالی، شفاف‌اندیشی شگفت‌انگیز، و شادی عمیق. این سکوت اغلب گذراست، زیرا به‌سبب آشفتگی‌ای که در جای دیگری جریان دارد، تضعیف می‌شود؛ نه‌تنها به‌سبب وجودِ آشفتگیِ قابل‌پیش‌بینیِ محیطِ اطرافمان، بلکه به‌دلیل آشفتگی درونی‌مان، آشفتگی موجود در روح و جسمِ فیزیکیِ ما. ذهن به‌سمت سکوت گرایش دارد، اما میل شدیدی در وجودمان با این گرایش مخالفت می‌کند. (لائو تسه)

(هدفون‌های مانعِ ورودِ صداهای بیرونی که به کمک آنها بهتر می‌توانیم صداهای انتخابی را بشنویم

«رها شدن از خیالات ذهنی، رهایی از گذشته و آینده است، قلمرویی مشعوف در سکوت کامل

محدودهٔ جسم وینستون چرچیل زندگی پرباری داشت؛ در بیست‌ویک‌سالگی، برای اولین بار، شاهد جنگ بود و کمی بعد، نخستین کتاب پرفروشش را در این زمینه نوشت. در بیست‌وشش‌سالگی، برای کار در یک ادارهٔ دولتی انتخاب شد و حدود شصت و پنج سال در دولت خدمت کرد و در این مدت، چیزی حدود ده میلیون کلمه و بیش از چهل کتاب نوشت، پانصد تابلو کشید و دو هزار و سیصد سخنرانی، دربارهٔ دوره‌ای که بر این کرهٔ خاکی بود، ارائه داد و در این بین، موفق به حفظ سِمَت‌های وزیرِ دفاع، رئیسِ سیاسی و اداریِ نیروی دریایی، وزیر دارایی شد و البته نخست‌وزیر انگلستان که در این

اگر به‌دنبال پیشرفت هستید، به کودن بودن و احمق فرض شدن نسبت به مسائل بی‌اهمیت، رضایت دهید.