بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

«نگرانی از ارتکاب اشتباه می‌تواند به فرد حس وارد مسیری دشوار شدن را القا کند و اضطراب بیشتر و روحیه منفی‌تری را به او تلقین کند.»

یک مورد شکست هرگز نشان دهنده شکست در تمام کارهای آینده نیست.

نیاز به تأیید دیگران، مانند تمام انواع کمال‌گرایی، تهدیدکنندهٔ آزادی‌مان هستند.

افراد با اعتماد به نفس، نیاز به تایید و اعتبار بخشی دیگران ندارند. زیرا آن‌ها هر ۲ را در وجود خود حس می‌کنند.

نشخوار ذهنی یک مشکل تمرکزی است. به جای آنکه ببینید اکنون چه می‌توانید بکنید تا به بهترین شکل ممکن زندگی کنید، به گذشته با حسرت نگاه می‌کنید

اگر تمرکز کامل برای مدت طولانی بر یک چیز به نظرتان خیلی سخت است، باید گفت که فقط به تمرین نیاز دارید.

نوع کلام و لحن واگویه‌های شما کاملاً مشخص می‌کند که چه رابطه‌ای با خود دارید.

سرسخت‌ترین کسی باشید که می‌شناسید.

کف و سقف دو مسئله مهم در زندگی هستند، در این مورد، کف شما حداقل شرایط ضروری است که نیاز دارید تا از زندگی احساس رضایت کنید. سقف شما نهایت توانایی نهفته و بزرگ‌ترین رویایی است که در سر می‌پرورانید. اگر در جایی بین کف و سقف خواسته‌هایتان زندگی می‌کنید، پس باید شاد باشید زیرا به حداقل آنچه که برای شاد بودن نیاز داشته‌اید، رسیده‌اید و به این معنا هم نیست که دیگر به سقف آرزوهایتان نخواهید رسید.

همچنین کمال‌گرایی با بیش از اندازه محافظت کردن از ما در برابر اشتباهات و شکست‌هایی که ممکن بود ناکامی‌هایی کوتاه مدت و اما کامیابی‌هایی بلند مدت به ارمغان آورند، در طولانی مدت ما را ضعیف می‌کنند.

کمال‌گرایی یک نهایت است. پس به نظر نمی‌رسد چیزی بسیار «عادی» در حیطه کمال‌گرایی قرار بگیرد. خب، در چنین شرایطی، حد نهایت هر چیز در نظر فرد حد معمول (وکف) تلقی می‌شود.

«اگر همه چیز را در حد کمال می‌خواهی، هرگز راضی نخواهی شد.» لئو تولستوی

- انتظارات غیرواقع گرایانه (اعتیاد خودم) - نشخوار ذهنی (هیل) - نیاز به تأیید (هیل) - نگرانی از ارتکاب اشتباه (فراست) - تردید در مورد کارها (فراست)

گاهی باید بتوانیم درک کنیم که هیچ مقدار گناه، پشیمانی و نشخوار ذهنی، نخواهد توانست آنچه که تاکنون اتفاق افتاده است را تغییر بدهد

طرز فکر غلط رایجی که افراد را به زمین می‌زند این است که نمی‌دانند چگونه بدون اهمیت دادن به نتایج، تمام تلاش‌شان را به کار گیرند.

«من تمام تلاشم را می‌کنم و به این که چه اتفاقی می‌افتد، اهمیت نمی‌دهم.» این همان تفکر طلایی زندگی است.

اگر واقعاً چیزی را می‌خواهید، نمی‌توان از مسیر رسیدن به آن گریخت.

دوره آموزشی بی‌رحمانه یگان ویژه به آن‌ها آموزش داده بود که مهم نیست شرایط تا چه حد سخت می‌شود و چقدر افسرده کننده به نظر می‌رسد، بهترین حرکت، تشخیص و اجرای مرحله بعد است.

طرف غیر واقعی و مضحک این سکه، کمال‌گرایی است. این ایده که می‌توانیم هر کاری را در حد کمال انجام دهیم، کاملاً و به طرز قابل تغییری در تضاد با منطق، تاریخ بشریت و خارج از تجربیات انسانی است.

درجه ناامیدی و یا شادمانی‌مان متناسب با انتظارات اولیه خودمان است.