بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

تفکر «هرگز کافی نیست» حس آشفتگی را شعله‌ور می‌کند.

- آیا تا به حال با تصمیم گرفتن مشکل داشته‌اید؟ کمال‌گرایی - آیا تا به حال با قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی، دچار ترس شده اید؟ کمال‌گرایی - آیا تا به حال کاری را به عقب انداخته‌اید؟ (به احتمال زیاد) کمال‌گرایی - آیا اعتماد به نفس پایینی دارید؟ کمال‌گرایی

«مهم نیست که چقدر آرام می‌روی، باز هم از کسانی که روی مبل لم داده‌اند، جلوتری»

کمال‌گرایی کلی (۲ راه‌حل) ۱- حرکت تغییر هر آنچه که برایتان اهمیت دارد: روزی یک دقیقه به تمام موارد لیست زیر فکر کنید و سعی کنید برایشان اهمیت قائل شوید. - به نتایج اهمیت ندهید، به انجام کار اهمیت دهید. - به مشکلات اهمیت ندهید، به این اهمیت دهید که با وجود آن‌ها، پیشرفت کنید یا اگر باید مشکلی را حل کنید، بر راه‌حل‌اش تمرکز کنید. - اهمیت ندهید که مردم چه فکری می‌کنند. به این اهمیت دهید که می‌خواهید چه کسی باشید و چه کاری انجام دهید. - کمتر به درست انجام دادن اهمیت بدهید. بیشتر به انجام دادن کار اهمیت دهید. - کمتر به شکست اهمیت بدهید. به موفقیت اهمیت دهید. - کمتر به زمان‌بندی اهمیت بدهید. به خودِ کار اهمیت بدهید.

وقتی از مشکل‌تان خبر ندارید، نمی‌توانید آن را حل کنید و حل نخواهد شد.

«در دنیایی که پیوسته می‌کوشد تا تو را به چیز دیگری تبدیل کند، خود بودن مهم‌ترین دستاورد است» رالف والدو امرسون

برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته و صعودی در جهتی درست، موفقیت‌های بزرگی به دنبال خواهد داشت.

هدف نهایی این کتاب این است که کمک‌تان کند فردی معمول‌گرا شوید. اما این کتاب در مقایسه با دیگر کتاب‌ها رویکرد متفاوتی به «تغییر» دارد. کتاب‌هایی که بدون ارائه هیچ نوع راهکار کاربردی و ملموسی از شما می‌خواهند که «آزاد باشید» و «رها کنید»، (در بهترین حالت) اعتبار خود را زیر سوال می‌برند. می‌خواهند که حالتان را خوب کنند، اما اگر ذهن‌تان تغییر نکند، شما هم تغییر نخواهید کرد.

می‌توانید در برابر روش معمول زندگی خود شورش کنید. - می‌توانید در برابر انتظارات جامعه، شورش کنید. - می‌توانید در برابر فشاری که هم سن و سالان‌تان بر شما وارد می‌کنند، شورش کنید. - می‌توانید در برابر هر گونه استاندارد و یا انتظاری، شورش کنید.

کلید ساختن اعتماد به نفسی قدرتمند، این است که تصمیم ویژه‌ای بگیرید که هم اکنون، در چه موردی می‌توانید اعتماد به نفس داشته باشید و سپس، از همانجا بسازید.

«اشتباهات بخشی از وجود انسانی ما هستند. اشتباهات‌تان را همان‌طور که هستند بپذیرید: آن‌ها درس‌های با ارزش زندگی هستند که فقط از آن طریق می‌توانید بیاموزید. مگر این که اشتباه نابود کننده‌ای باشد، که در این صورت هم، حداقل دیگران از آن چیزی خواهند آموخت.» آل فرانکین

وقتی که در کاری شکست می‌خورید، روش دیگری به کار گیرید.

می‌دانم که گفتنش، تکرار حرف‌هاست، اما زندگی کوتاه‌تر از آن است که بخواهید با احتیاط بازی کنید. ما که به‌طور طبیعی تا حد صد سال بیشتر زندگی نمی‌کنیم پس دلایل زیادی داریم که خود را بدون پروا (هوشمندانه) رها ساخته و به آغوش دنیا پرتاب کنیم. این همان نشانه معمول‌گرایی است. اینکه در پایان عمر خود، دلایل محکمی بیاورید که چرا کارهایی که دوست داشته‌اید را انجام نداده‌اید، متقاعدتان نخواهد کرد.

اگر می‌خواهید بیشتر دوست‌تان بدارند، سعی نکنید که بی‌عیب و نقص به نظر برسید. در مقابل ضعف‌هایتان، راحت باشید و جبهه نگیرید. به همین سادگی است: معمولی بودن (در حد کمال نبودن)، باعث می‌شود مردم بیشتر دوست‌تان داشته باشند.

اگر معتقدید که باید کمال‌گرا باشید تا چیزهایی که می‌خواهید را به دست آورید، احتمالاً خود انتقادی و دیگر تمایلات کمال‌گرایانه مضر را عادی و یا حتی لازم می‌دانید (در حالی که این‌طور نیست)

رفتار ما تحت تأثیر دو عامل ترس و میل قرار دارد. آن‌ها که ترس‌شان از میل‌شان نشان بیشتر است، به سختی می‌توانند برای پیش‌برد زندگی‌شان اقدام به انجام کاری کنند. همان‌طور که گفتهٔ اینشتین نشان می‌دهد، میل شدید او برای کشف ناشناخته، بسیار شدیدتر از ترسش از ارتکاب اشتباه بوده است.

اگر با ترس‌های پنهانی‌تان مقابله نکنید، اینکه چقدر برای رسیدن به موفقیت میل و انگیزه دارید، اهمیتی ندارد زیرا آن ترس‌های نهانی همیشه در وجودتان می‌مانند تا خراب کاری کنند. بیایید ترس‌هایمان را سرسری نگیریم. بیایید برای ترس‌هایمان همان احترامی را قائل شویم که یک جنگجو برای دشمنی قدر، قائل می‌شود.

میل به برتری و ترس از بی‌کفایتی دو نیروی مخالف هم‌اند و این‌طور به نظر می‌رسد که کمال‌گرایی، تنها راه حلی است که می‌تواند چاره هر دو باشد. می‌توانید رویای برتر بودن را در سر بپرورانید و در عین حال از خجالت زدگی محفوظ بمانید. در واقعیت در این مورد، حتی به نظر می‌رسد که اعتباری بر توانایی بالقوه شما باشد. زیرا با آرزوی در حد کمال بودن چنین تصوری از خود می‌سازید. که از استانداردهای بالایی برخوردارید و یا اینکه

اصطلاحی به نام «خودناتوان‌سازی» وجود دارد که توضیح می‌دهد چگونه افراد با اراده خود به صورت آشکار و یا ذهنی – اقدام به ناتوان‌سازی خود می‌کنند تا اگر موفق نشدند، بهانه‌ای در دست داشته باشند. اگر آشکارا اینچنین کنید، احتمالاً می‌خواهید در یک مسابقه، فرجه‌ای به کسی بدهید زیرا اگر فرصتی به کسی بدهیم و او ببرد، می‌توانید بگویید به این دلیل است که او اول شروع کرد و اگر به لحاظ روانی به کسی فرجه‌ای دهیم، ممکن است مسابقه را از همان نقطه آغاز کنید، به

هوشمندانه‌تر است که در زندگی بر چیزی که می‌توانید تحت کنترل خود درآورید، تمرکز کنید و در این مورد، این مسیر است که می‌توانید کنترلش کنید نه نتایج