بریده‌هایی از کتاب ابر مغز

به محق بودنتان زياد بها ندهيد. در تصوير كلي زندگي، محق بودن در مقايسه با شاد بودن بي‌اهميت است.

ما دستگاه‌هايي نيستيم كه تفكر را فراگرفته‌ايم، بلكه افكاري هستيم كه ساختن دستگاه‌ها را فراگرفته‌ايم.

دانش واقعي درباره‌ي چيزي بهتر از اميدواري و باور كردن است.

توجه و آگاهي عملاً يعني زير نظر داشتن خود، بدون سرزنش و قضاوت.

اگر فردايي سالم مي‌خواهم، بايد امروز تغييراتي را ايجاد كنم.

نمي‌توانم از زندگي انتظار داشته باشم مسائل جديدي را سر راهم قرار دهد. خودم بايد اين انگيزه را در خودم ايجاد كنم.

پيروزي در مقابل عميق‌ترين زخم‌هاي درون، نوعي پيروزي معنوي است. بدون اين پيروزي زندگي بي‌رحمانه خواهد بود. چون زخم‌ها اجتناب‌ناپذيرند.

شما زماني قدرت خود را تلف مي‌كنيد كه براي مورد قبول شدن، به دنبال كسب رضايت ديگران باشيد. يا وقتي دنباله‌روي عقايد عموم مردم هستيد. يا وقتي به ديگران بيشتر از خودتان اهميت مي‌دهيد. يا وقتي به كسي كه ظاهراً قدرتش بيشتر است، اجازه مي‌دهيد كنترل شما را به دست گيرد. يا وقتي كينه‌اي در دل داريد.

انسان بودن يعني آگاه بودن. مسئله اين است: چقدر آگاه.

اينشتين به شاگردان جوان خود گفته بود: «نگران مشكلاتي كه در زمينه‌ي رياضيات داريد نباشيد. به شما اطمينان مي‌دهم كه مشكلات من در اين زمينه بزرگ‌تر است»

مطالعاتي كه بر روي افراد سالم در سنين حدود ۱۰۰ سالگي انجام شده نشان مي‌دهند كه بزرگ‌ترين راز سلامت آنها توانايي حفظ انعطاف‌پذيري بوده است. افراد ۱۰۰ ساله هم مانند ديگران شكست‌ها و نااميدي‌هاي زندگي را تجربه كرده‌اند. ولي ظاهراً راحت‌تر از ديگران به حالت اوليه‌ي خود بازمي‌گردند و اجازه نمي‌دهند بار گذشته روي دوش‌شان سنگيني كند. انعطاف‌پذيري احساسي نشان مي‌دهد مكانيزم‌هاي دفاعي در اين افراد هميشه فعال نيستند، چون فعاليت آنها حاكي از اين است كه فرد لطمه‌هاي قديمي، رنجش‌هاي پنهاني و فشارهاي رواني را به‌جاي رها كردن، در خود حفظ كرده است. جسم شما براي هر يك از دفاع‌هاي شما تاوان مي‌دهد.

مطالعاتي كه بر روي افراد سالم در سنين حدود ۱۰۰ سالگي انجام شده نشان مي‌دهند كه بزرگ‌ترين راز سلامت آنها توانايي حفظ انعطاف‌پذيري بوده است. افراد ۱۰۰ ساله هم مانند ديگران شكست‌ها و نااميدي‌هاي زندگي را تجربه كرده‌اند. ولي ظاهراً راحت‌تر از ديگران به حالت اوليه‌ي خود بازمي‌گردند و اجازه نمي‌دهند بار گذشته روي دوش‌شان سنگيني كند. انعطاف‌پذيري احساسي نشان مي‌دهد مكانيزم‌هاي دفاعي در اين افراد هميشه فعال نيستند، چون فعاليت آنها حاكي از اين است كه فرد لطمه‌هاي قديمي، رنجش‌هاي پنهاني و فشارهاي رواني را به‌جاي رها كردن، در خود حفظ كرده است. جسم شما براي هر يك از دفاع‌هاي شما تاوان مي‌دهد.

پذيرش مسئوليت رشد فردي، بهتر از ماتم گرفتن براي رنج و درد ابدي انسان‌هاست.

با درك اين موضوع كه خودتان براي خودتان كافي هستيد و به محركي خارجي براي شاد بودن نياز نداريد، رضايت‌ خاطر عظيمي را در خود حس مي‌كنيد. ما اين اختلاط را خود واقعي مي‌ناميم.

مغز يك فرايند است. نه يك شئ، فعل يا اسم.

تا به امروز هيچ‌يك از مطالعات نشان نداده‌اند كه افرادي كه با وسواسِ تمام از مكمل‌هاي غذايي استفاده مي‌كنند يا فقط غذاهاي طبيعي مي‌خورند، بيشتر از كساني عمر مي‌كنند كه از يك برنامه‌ي غذايي متعادل و عادي تبعيت مي‌كنند. «ماده‌ي سمي» عبارتي ترسناك است، ولي نگرشي متعادل بهتر از دائم ترسيدن است.

قدرت شفا دادن خود، يكي از نيرومندترين عوامل در حفظ و پايداري زندگي است.

سلول‌ها از مغز استراق ‌سمع مي‌كنند.

هميشه در مقابل كساني كه داوطلبانه نقش قرباني را ايفا مي‌كنند، افراد سوءاستفاده‌گر، معتاد، خشن، كنترل‌كننده و زورگوي خرده‌پا وجود دارد.

حرمت‌نفس پائين، در حكم فيلتري عمل مي‌كند كه مانع رسيدن پيام‌هاي موفقيت به مغز مي‌شود.