بریده‌هایی از کتاب ابر مغز

نمي‌توان چيزي را كه هرگز آموخته نشده، به خاطر آورد.

شواهد نشان مي‌دهند كه با ادامه‌ي معاشرت‌هاي اجتماعي و حفظ كنجكاوي در طول عمر، مي‌توانيم از نشانه‌هاي روان‌رنجوريِ پيري و كهولت مغزي جلوگيري كنيم

وقتي مردم اخم مي‌كنند و به من مي‌گويند اعتقادي به مراقبه ندارند به آنها مي‌گويم اين بدان معناست كه بگوييد به مغز خودتان هم اعتقاد نداريد، چون چهل سال است كه تحقيقات انجام‌شده در زمينه‌ي مغز ثابت كرده است مراقبه مغز را متحول مي‌كند و شواهد جديد هم نشان داده‌اند كه مراقبه باعث بهبود نتايج ژنتيكي مي‌شود.

بارها و بارها متوجه شده‌ايم دوباره به سراغ مضموني تكراري مي‌رويم: از مغزت استفاده كن، اجازه نده مغزت از تو استفاده كند. خشم ناشي از ترافيك يكي از نمونه‌هاي استفاده‌ي مغز از شماست و ساير نمونه‌هاي آن عبارتند از: خاطرات مسموم، لطمه‌هاي بازمانده از ضربه‌هاي روحي، عادات بدي كه نمي‌توانيد آنها ترك كنيد و از همه غم‌بارتر، اعتيادهاي غيرقابل ‌كنترل. اين زمينه‌ي بسيار مهمي است كه بايد از آن برحذر باشيم. كدام ‌يك در مورد شما صدق مي‌كند؟

شگفت‌انگيزترين مسئله وجود كائنات نيست، بلكه آگاهي ما از وجود آن است. اين معجزه‌اي است كه هر روز در زندگي ما رخ مي‌دهد و هر چه در آن عميق‌تر مي‌شويد، شگفتي‌هاي آن بيشتر برملا مي‌شوند.

با آگاهي از افكار و احساسات‌تان خلق مسيرهاي عصبي جديدي را آغاز مي‌كنيد، كه نه‌تنها خشم، ترس، شادي و كنجكاوي، بلكه احساسات معنوي سعادت، همدلي و اعجاب را ثبت مي‌كنند.

چيزي كه از آن مي‌ترسيد، به اتفاق بدي در گذشته شبيه است كه واكنشي قديمي را در شما بيدار مي‌كند. ترس به سكوت منجر مي‌شود. از سرِ شرم يا گناه، ترس خود را بيان نمي‌كنيد و به اين ترتيب ترس در ذهنتان عفونت مي‌كند.

نود درصد مغز كودك هنگام تولد شكل گرفته و علاوه بر آن ميليون‌ها اتصال در آن ايجاد شده است. از اين رو اولين سال‌هاي زندگي صرف متمايز شدن اتصالات استفاده‌نشده و رشد سلول‌هايي مي‌شود، كه مهارت‌هايي جديد را فرامي‌گيرند. به‌راحتي مي‌توان حدس زد كه اين فرايند در كودكي كه مورد تشويق قرار نمي‌گيرد، وجود ندارد. مهارت‌هاي سودمند در آن پرورش نمي‌يابند و بخش‌هايي از مغز كه مورد استفاده قرار نمي‌گيرند، تحليل مي‌روند.

قرباني‌ها هميشه دلايل «خوبي» براي مصائبشان پيدا مي‌كنند. اگر در مورد همسر خشن و بددهنشان گذشت مي‌كنند، گذشت عملي معنوي است، اين‌طور نيست؟

در يكي از گفته‌هاي نااميدكننده و در عين حال خردمندانه‌ي نيچه آمده است: «انسان تنها موجودي است كه براي زندگي كردن، بايد ترغيب شود»