بریده‌هایی از کتاب ۶۰ درس سرنوشت‌ساز که در مدرسه به دانش‌آموزان نمی‌آموزند

نگرش شما مهم‌تر از حقایق موجود است.

درد فیزیکی سیستم هشداردهندهٔ بی‌نظیری است که از صدمهٔ بیشتر جلوگیری می‌کند. درد به ما می‌گوید: «بهتر است شیوهٔ کارت را عوض کنی!» حدس بزنید چه اتفاقی افتاده است! دردهای عاطفی نیز همین پیام را به ما می‌دهند.

هیچ کدام از ما کامل نیستیم. پس چرا انتظار داریم که والدینمان کامل باشند؟

هیچ چیز به آسانی به دست نمی‌آید. پشت هر داستان، داستانی نهفته است. قانون پیشرفت بگذارید فرض کنیم شما هدفی دارید ـ حالا هر هدفی. شاید می‌خواهید برای خرید دوچرخه پول پس‌انداز کنید، یا شاید می‌خواهید به تناسب اندام برسید یا در درس‌هایتان پیشرفت کنید. (اکنون به این نمودار نگاه کنید.) پیشرفت آیا فکر می‌کنید برای پیشرفت لازم است از مسیر متلاطم حرکت کنید یا مسیر مستقیم؟ مطمئناً مسیر متلاطم.

همه چیز به هم مرتبط است. فکر شما بر احساس شما تأثیر می‌گذارد. احساس شما بر مدل راه رفتنتان تأثیر می‌گذارد. شیوهٔ راه رفتنتان بر مدل حرف زدنتان تأثیر می‌گذارد. مدل حرف زدنتان بر شیوهٔ تفکرتان تأثیر می‌گذارد. تلاش شما در یک قسمت از زندگی‌تان، بر بخش‌های دیگر زندگی تأثیر می‌گذارد. وقتی تلاشتان را در مدرسه بیشتر می‌کنید، احساس بهتری در خانه دارید. وقتی احساس بهتری در خانه دارید، احساس خوبی در مدرسه دارید.

تا به حال به بازی کردن یک کودک دوساله نگاه کرده‌اید؟ دور میز عسلی آرام آرام راه می‌رود ناگهان با سر به زمین می‌خورد؟ اولین کاری که می‌کند چیست؟ نگاهی به اطراف می‌کند تا ببیند چه کسی او را دیده است و سپس وابسته به عکس‌العمل اطرافیان، واکنش خود را برنامه‌ریزی می‌کند «گریه می‌کند یا می‌خندد» در کمتر از یک ثانیه تصمیمش را می‌گیرد. این ماجرا چه چیزی به ما می‌گوید؟ این‌که وقتی دوساله بودید و اتفاق بدی رخ می‌داد، بعد از گذشت یک ثانیه تصمیم می‌گرفتید آن اتفاق را به آرامی بپذیرید، یا شروع کنید به جیغ کشیدن و لگد زدن. حالا در سیزده‌ـ سی‌سالگی چه کاری می‌کنید؟ همین کار! شما احساساتتان را انتخاب می‌کنید. آیا همسایه‌تان رفتاری گستاخانه با شما داشته است؟ کیفتان را گم کرده‌اید. دوستتان به شما خیانت کرده است. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید که شاد بمانید یا ناراحت باشید. وانمود نکنیم که این احساسات هستند که بر ما چیره می‌شوند، مثل این‌که آن‌ها متعلق به جایی خارج از ما هستند. این ما هستیم که احساساتمان را کنترل می‌کنیم.

اگر به دنبال دلیلی برای شاد بودن هستید آن‌ها پیدا می‌کنید. اگر به دنبال دلیلی برای افسردگی و ناراحتی هستید آن را می‌یابید. به دنبال هرچه هستید همان را پیدا می‌کنید.

گاهی غول درونتان دردسرساز می‌شود! درست مثل این‌که می‌خواهد ما را امتحان کند که آیا در تصمیمتان مصمم هستیم. برای مقداری کشمکش آماده باشید. تلاش کنید و برنده شوید. در یک کلام تغییر همیشه با درگیری خواهد بود.

امواج آلفا ـ مغز شما مانند گردوی بزرگی است و دو نیمکره دارد: نیمکرهٔ راست و چپ. وقتی آرام هستید امواج آلفای قوی تولید می‌شود، هر دو نیمکرهٔ مغزتان با یکدیگر کار می‌کنند. ممکن است شما در حال نوشتن یک مقاله باشید، در حال اسکی کردن باشید یا تصویری را نقاشی کنید و همه چیز به راحتی اتفاق بیفتد. در چنین زمانی، در حال تولید میزان زیادی امواج آلفا هستید، هفت‌ـ چهارده دور در ثانیه، که ورزشکاران به آن بودن در «منطقهٔ آرامش» می‌گویند. وقتی بدن خود را ریلکس می‌کنید، تمام سوخت و ساز بدنتان به تعادل می‌رسد، فشارتان طبیعی می‌شود، نفس‌های آرام و عمیق می‌کشید و تمام اندام‌هایتان در بهترین حالت کار می‌کند. امواج آلفا به شما این توانایی را می‌دهد تا با تمام قدرت فعالیت کنید. جالب توجه است که زمان تصویرسازی ذهنی امواج آلفا قوی‌تر خواهند شد.

امواج بتا ـ فرض کنید در وسط یک تقاطع پرترافیک قرار دارید، چراغ سبز می‌شود و ناگهان ماشینتان خاموش می‌شود، همهٔ ماشین‌ها بوق می‌زنند و عده‌ای ناسزا می‌گویند، شما در حالت بتا هستید! یا وقتی در جلسهٔ امتحان برگه را برمی‌گردانید و متوجه می‌شوید که حتی جواب یک سؤال را هم بلد نیستید، چشمانتان سیاهی می‌رود، شما در حالت بتا هستید. بتا فعالیت ذهنی است که در زمان عصبانیت و اضطراب تولید می‌شوند. امواج بتا با فرکانس ۴۱ دور در ثانیه هستند.