بریده‌هایی از کتاب ۶۰ درس سرنوشت‌ساز که در مدرسه به دانش‌آموزان نمی‌آموزند

نتیجهٔ بهتری می‌خواهید؟ بیشتر تلاش کنید.

نیاز نیست که همیشه خود را توضیح دهید. اگر دوستتان پرسید: چرا این لباس را می‌پوشی؟ چرا این کار را انجام می‌دهی؟ چرا با فلانی می‌گردی؟ چرا به این موزیک مسخره گوش می‌دهی؟ گاهی اوقات می‌توانید بگویید: «این به من می‌آید!» یا «دوست دارم!» همین!

نمی‌توانید به مغزتان دستور را بدهید که این کار را نکن. ناخودآگاه شما باید همان تصویری را داشته باشد که می‌خواهید به دست آورید. اگر به شما بگویم: «به فیلی صورتی با خال‌خال‌های آبی فکر نکنید!» چه چیزی در ذهنتان نقش می‌بندد؟

تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا همه عاشق نوزادها هستند؟ زیرا برای نوزادها مهم نیست که شما از آن‌ها خوشتان می‌آید یا نه. نوزادها می‌خورند، جیغ می‌زنند، سر و صدا می‌کنند، بو می‌دهند و اهمیت نمی‌دهند. نوزادها تلاش نمی‌کنند که دیگران را تحت تأثیر قرار دهند. وقتی شما یک نوزاد هستید نیازی نیست که بامزه، باهوش، جذاب و زیرک باشید.

اگر در همهٔ طول عمر کارهای قبلی‌تان را تکرار کنید، به همان نتیجهٔ قبلی خواهید رسید! در یک کلام اگر می‌خواهید زندگی‌تان را تغییر دهید، باید رفتارتان را عوض کنید.

نگرش شما مهم‌تر از حقایق موجود است.

اگر می‌خواهید شاد باشید، باید شکرگزار باشید. اگر بگویید: «هر وقت زندگی‌ام بهتر شود، شکرگزار خواهم بود.»، به شادی دست نخواهید یافت!

با خود می‌گویید: «چرا باید زحمت تعریف کردن از دیگران را به خود بدهم؟» اول اینکه، به شما حس خوبی می‌دهد. دوم اینکه، به آن‌ها حس خوبی می‌دهد. سوم اینکه، وقتی به خصوصیات افراد دیگر توجه می‌کنید، آن‌ها هم کم‌کم به شما توجه می‌کنند. آن‌ها شروع به تعریف کردن از شما می‌کنند و بنابراین اغلب اوقات احساس خوبی دارید.

«انتظار نداشته باشید که دوستانتان همیشه با شما همعقیده باشند.» «برای شاد بودن به دوستانتان وابسته نباشید!»

گفتن جملهٔ دوستت دارم را به کسانی که برای شما اهمیت دارند به تأخیر نیندازید.