بریده‌هایی از کتاب جنگی که بالاخره نجاتم داد

شاید احساساتم هم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی به اندازهٔ کافی آرامش پیدا کرده بودم

«ناراحت بودن اشکالی نداره.»

«لابد با هم احساس بدبختی کردن بهتر از تنهایی بدبخت بودنه.»

«کل دنیا همین‌طوریه.» خانم تورتون از اعماق مبل تکی‌اش صحبت می‌کرد. «پر از چیزهایی که متوجه نمی‌شیم.»

«همه‌چی دست تو نیست.» نگاهش کردم. «ولی من همچین حسی دارم.» «خب که چی؟»

اگر به ترسم اجازه می‌دادم وارد شود، هیچ‌وقت نمی‌توانستم جلویش را بگیرم.

چیزی که ازش می‌ترسیدم جانم را نجات می‌داد چه؟

«ادامه بده. تنها راه بیرون رفتن از این شرایط اینه که مستقیم راهت رو ادامه بدی.»

دلم می‌خواست مثل دختری باشم که سوار اسب بود و با قطار مسابقه گذاشته بود. حالا همان بودم. بخش‌هایی از من هنوز آشفته بود، ولی شاید آن دختر هم آشفته بود. من فقط ظاهرش را دیده بودم.

گفتم: «چیزهایی که من نمی‌دونم هیچ‌وقت تموم نمی‌شن.» «کل دنیا همین‌طوریه.» خانم تورتون از اعماق مبل تکی‌اش صحبت می‌کرد. «پر از چیزهایی که متوجه نمی‌شیم.»

اگر می‌توانستم بهشت را روی نقشه ببینم، حالم بهتر می‌شد. روی لبهٔ نقشه، دور از آلمان یا حتی انگلستان. در دوردست، آنجا که اژدها دارد. شاید جاناتان بتواند تا آنجا پرواز کند.

اگر فکر می‌کردی، می‌دیدی جنگ به پیچیدگی مذهب است.

خانم تورتون مخالفت کرد. «جوون‌تر که بودم آلمان رو خیلی گشتم. درِسدِن شهر زیباییه، با فرهنگ خیلی غنی. نمی‌تونی کل کشور رو بر اساس هیتلر قضاوت کنی.» گفتم: «ولی شما روت رو بر اساس هیتلر قضاوت می‌کنید.»

«اگه می‌تونستی بری قبر بکی رو ببینی، کم‌تر از مُردنش ناراحت می‌شدی؟»

ترسیده بودم، ولی کنترلم را از دست نداده بودم. پایم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی می‌توانستم راه بروم، بدوم و از پله‌ها بالا بروم. شاید احساساتم هم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی به اندازهٔ کافی آرامش پیدا کرده بودم.

ترس و واکنشی که نشان می‌دادی دو چیز از هم جدا بودند.

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، و شاید روزی باورشان کنیم.

«چرا دوستم نداشت؟» گفت: «چون آسیب دیده بود. اینو یادت باشه. اون آسیب دیده بوده. تو مشکلی نداشتی.»

گفتم: «خیلی چیزها باید یاد بگیرم.» سوزان گفت: «همه‌مون همین‌طوریم. یادگیری هیچ‌وقت تموم نمی‌شه.»

«دوست داشتن اون‌قدرها که تو فکر می‌کنی نایاب و دست‌نیافتی نیست، آدا. همه‌جور آدمی رو می‌شه دوست داشت، به شکل‌های مختلف. اصلاً هم خطرناک نیست.»