بریده‌هایی از کتاب تقریباً

ـ همه که نمی‌تونن بالاترین سنگ باشن.

این حرفی بود که بابابزرگ پارک به مامان زد. فکر کرده بودند من خوابم یا نمی‌شنوم یا نمی‌دانم. اما من گوشم تیز است.

«من نمی‌گم که بعضی بچه‌ها بدجنس نیستن. بعضی وقت‌ها آدم‌ها حرفایی می‌زنن که واقعاً وحشتناکه.» سرم را انداختم پایین و به دستمال‌کاغذی‌ام نگاه کردم. «ولی تو می‌دونی کی هستی اَلبی. تو می‌دونی ارزشت چقدره. حداقل من امیدوارم که بدونی.» دستمال‌کاغذی را تا کردم. بعد دوباره تا کردم. بعد سه‌باره تا کردم. «و تویی که تصمیم می‌گیری چه کلمه‌هایی اذیتت کنن. اگه نظر منو بخوای، ’خنگول‘ نباید حتی یه ذره هم فکرتو مشغول کنه.»

همیشه بدترین اتفاقی که می‌افتد، اتفاقی است که فکر می‌کنی هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت نمی‌افتد.

«باید کاریو بکنی که دوست داری، نه کاری که خوب بلدی.»

«بعضی وقت‌ها آدما با انگیزه‌های درستی مهربونی نمی‌کنن.»