بریده‌هایی از کتاب تقریباً

بدون اینکه جایی باشی که هستی، به جایی که می‌خواهی نمی‌رسی. و توی هر چیزی، بدون اینکه مدتی «تقریباً» باشی، به هیچ جایی نمی‌رسی.

«بدون گذشتن از جایی که هستی، نمی‌تونی برسی به جایی که می‌خوای.»

نمی‌تونی بدون گذشتن از جایی که هستی، بری جایی که می‌خوای.»

«نمی‌تونی بدون گذشتن از جایی که هستی، بری جایی که می‌خوای.»

«باید کاریو بکنی که دوست داری، نه کاری که خوب بلدی.»

پایتخت آرکانزاس را نمی‌دانم. اهمیتی هم نمی‌دهم. آرکانزاس خودش برود پایتختش را یاد بگیرد.

بعضی وقتا بهترین راه برای خوب‌کردن اوضاع اینه که به خودت اجازه بدی یه‌کم ناراحت باشی

«همه هر چند وقت یه بار به یه روز ناراحتی احتیاج دارن. بعضی چیزا ان‌قدر بزرگ‌ان که نمی‌شه ندیده‌شون گرفت. بعضی وقتا بهترین راه برای خوب‌کردن اوضاع اینه که به خودت اجازه بدی یه‌کم ناراحت باشی.»

«بذار یه چیزی ازت بپرسم اَلبی. اگه این بچه بهت بگه ‘ تختخواب پُر از پَرِ سه‌پا’، ناراحت می‌شی؟» نمی‌خواستم بخندم ولی خنده‌ام گرفت. حتی کمی از آب دماغم هم زد بیرون. صورتم را با آستینم پاک کردم و گفتم: «نه!» آقای کلیفتون بدون اینکه سرش را برگرداند، از پشت سرش بهم یک دستمال‌کاغذی داد. پرسید: «چرا نه؟ چرا ناراحتت نمی‌کنه؟» «چون من یه تختخواب پُرِ...» آقای کلیفتون کمک کرد جمله‌ام را تمام کنم: «تختخواب پُر از پَرِ سه‌پا.» «آره.» فین کردم: «از اونا نیستم.» سرش را تکان داد. انگار حرف خیلی منطقی‌ای زده بودم. بعد گفت: «پس چرا وقتی یه نفر بهت می‌گه «خنگول»، ناراحت می‌شی؟»

ایمیل‌هایی که مدرسه می‌فرستد، هیچ‌وقت خوب نیست. معلم هیچ‌وقت برای مامان و بابا نمی‌نویسد: «اَلبی خیلی دوست‌داشتنیه! خوش‌حالم توی کلاسمونه! گفتم به شما هم خبر بدم!»