بریده‌هایی از کتاب پسری با ۳۵ کیلو امید

دیگر به هیچ‌چیز علاقه‌ای نداشتم، به جز یک چیز غیرممکن. و فهمیدم که در زندگی نمی‌توان همه چیز را خرید.

برای فکر کردن نیاز به آرامش داریم.

نمی‌توانم که به‌خاطر همه چیز در زندگی ناراحت باشم؛ باید بعضی وقت‌ها درمورد بعضی چیزها زد به در بی‌خیالی، وگرنه بی‌برو برگرد خُل می‌شوم.

می‌گفت روز مفید روزی است که در آن، چیزهایی اختراع کنیم.

شنیدن خنده‌های دیگران به‌خاطر کاری که از تو سر زده، آدم را دل‌گرم می‌کند و بعد برایت مثل دارو می‌شود: هرچه بیشتر بخندند، بیشتر می‌خواهی که آن‌ها را بخندانی.

وقتی وارد این فضای کوچک و شلوغ می‌شوم، نفس عمیقی می‌کشم تا عطر خوشبختی را استشمام کنم. بوی روغن سوخته، گریس، بخاری برقی، هویه، چسب چوب، تنباکو و بقیهٔ چیزها. لذت‌بخش است. به خودم قول داده‌ام که روزی عصارهٔ این بو را بگیرم و عطری درست کنم و اسمش را «عطر انبار» بگذارم. برای این‌که اگر روزی زندگی آزارم داد از آن بو نفس بکشم.

باید یه چیزی رو بهت بگم رفیق: غمگین بودن از خوشحال بودن خیلی راحت‌تره، و من، می‌شنوی؟، من آدم‌های راحت‌طلب رو قبول ندارم، من آدم‌هایی که از همه چیز می‌نالن رو دوست ندارم. خوشحال باش لعنتی! هر کاری که برای خوشحال بودن لازمه بکن!»

ناراحت نبودم اما زندگی‌ام خیلی پوچ شده بود. به خودم می‌گفتم: این‌جا یا جای دیگر، چه اهمیتی دارد؟ باز به خودم می‌گفتم: بودن یا نبودن، چه اهمیتی دارد؟ (همان‌طور که ملاحظه می‌کنید، از ریاضی چیزی بارم نیست اما در فلسفه بدک نیستم!)

من فکر می‌کنم در زندگی فقط نمرات نیستند که اهمیت دارند. فکر می‌کنم انگیزه هم مهم است.

از مادرم خواستم پولی را که آقای مارتینو داده بود بریزد به حساب پس‌اندازم. دیگر علاقه‌ای نداشتم این پول را خرج کنم. دیگر به هیچ‌چیز علاقه‌ای نداشتم، به جز یک چیز غیرممکن. و فهمیدم که در زندگی نمی‌توان همه چیز را خرید.

سعی کن خوشحال باشی، تو لیاقتش رو داری.

در زندگی نمی‌توان همه چیز را خرید

نمیر. تو حق نداری بمیری

نمیر. بمون این‌جا. من بهت نیاز دارم

نمی‌توانم که به‌خاطر همه چیز در زندگی ناراحت باشم

وقتی این‌جوری می‌خندید، یادم می‌افتاد که در این دنیا این آدم را بیشتر از هرکس دیگر دوست دارم و او حق ندارد بمیرد. هیچ وقت!