بریده‌هایی از کتاب لحظه صعود

درنهایت، کمال‌گرایی برای من به معنی پنهان کردن شخصی است که هستم. یعنی پوشیدن نوعی لباس مبدل برای اینکه افرادی را که می‌خواهم تحت تأثیر قرار دهم، گمان نکنند به اندازهٔ آنها باهوش یا جذاب نیستم. این موضوع از آنجا نشئت می‌گیرد که دوست ندارم دیگران را ناامید کنم. بنابراین بیش از حد خودم را آماده می‌کنم و یکی از موارد عجیبی که متوجه شده‌ام این است که وقتی بیش از حد آماده می‌شوم، خوب گوش نمی‌کنم. در آن لحظه نمی‌دانم چه پاسخی مناسب است، ادامه می‌دهم و همهٔ مواردی را که آماده کرده‌ام می‌گویم. این فرصت را از دست می‌دهم که برای موضوعی ناگهانی، راه‌حل مناسبی مطرح کنم. در واقع من آنجا نیستم؛ من خود واقعی‌ام نیستم. رویدادی را مربوط به چند سال پیش

«اگر من عالی به‌نظر برسم و تمام کارها را عالی انجام دهم، می‌توانم احساسات آزاردهندهٔ شرم، قضاوت و سرزنش را از خودم دور کنم یا به حداقل برسانم.» این یک بازی است و من یک بازیکن.

زمانی درخواست ارتقای رتبه می‌دهند که فکر می‌کنند می‌توانند صددرصد انتظارات شغلی را برآورده کنند؛ درحالی‌که این عدد برای مردان شصت‌درصد است. تمایل به دست‌کم گرفتن توانایی‌هایمان، برای عده‌ای از ما که ممکن است چنین احساسی داشته باشیم، در عقب ماندنمان تأثیر دارد. سخت است این‌گونه تصور نکنیم که این نتیجهٔ فرهنگی مردسالار است که دنبال کنار گذاشتن زنان است.

وقتی افراد تأثیر پرورش ضعیف را می‌بینند وآن را «طبیعت» می‌نامند، آموزش زنان برای جایگاه‌های کلیدی را منع می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود که بسیاری فکر کنند اختلاف بیولوژیکی وجود دارد. خطر این‌ادعا آنجاست که این مهم، باعث محدودیت پیشرفت زنان می‌شود و مردان را در هر حوزه‌ای صاحب‌اختیار نشان می‌دهد. این روشی است که تعصب جنسیتی به آن استناد می‌کند و باعث می‌شود برخی افراد اثرات تعصبشان را مشاهده کنند و آن را بیولوژی بنامند. همهٔ این مسائل، فرهنگی را تقویت می‌کنند که زنان تمایلی برای عضویت در آن ندارند.

قبل از تشخیص اینکه آیا توانایی‌ها باهم برابر هستند یا خیر، باید فرصت‌های برابری در اختیارشان قرار داده شود. فرصت‌ها هرگز برای زنان برابر نبوده است. وقتی

باور دارم زنانی که از آنها سوءاستفاده شده است، امکان دارد تا مدتی سکوت کنند، اما هرگز از یافتن لحظه‌ای که کلماتشان بتوانند اثر خود را بگذراند، دست نمی‌کشند.

قابل‌ذکر است که کارتر این جملات را می‌نویسد: «این نظام تبعیض بر این فرض استوار است که مردان و پسران بر زنان و دختران برتری دارند و تعدادی از رهبران مذهبی مرد از آن حمایت می‌کنند. آنها انجیل مقدس، قرآن و دیگر متون مقدس را تحریف می‌کنند تا این ادعای خود را به کرسی بنشانند که زنان پایین‌تر از مردان و فاقد شایستگی لازم برای خدمت به خداوند هستند. بسیاری از مردان با این طرز فکر موافق نیستند؛ اما برای لذت بردن از مزایای این برتری سکوت می‌کنند. این فرض نادرست تبعیض جنسیتی تقریباً در هر حوزهٔ زندگی مذهبی، توجیهی را می‌پروراند.»

بیل بسیار متواضع و فروتن است؛ البته نه همیشه، اما این مسیر رشدش است. زمانی که او زندگی‌اش را شرح می‌دهد و با عمیق‌ترین بخش وجودی خودش ارتباط برقرار می‌کند، می‌داند که خاص نیست. او می‌داند که شرایطش خاص بوده است. اگر بیل

باشد. ثروتمند بودن می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد. می‌تواند شخصیتتان را تخریب کند. به‌خصوص اگر این‌گونه فکر کنید که پول، میزان سنجش شایستگی است.

«هر چیزی که یکی از طرفین رد کند، طرف دیگر نیاز بیشتری را برای تأکید روی آن احساس می‌کند. هر چیزی که من آنها را رد کنم، شریکم آن را با قدرت بیشتری بیان می‌کند.»