کتاب لحظه صعود

سنت‌ها بدون بحث و مباحثه، قاتل پیشرفت‌های اخلاقی هستند.

هر جامعه‌ای می‌گوید افراد در حاشیه معضل هستند، اما آن‌ها معضل نیستند؛ عاملی که باعث به وجود آوردن آنها می‌شود، معضل است.

«وقتی ناراحت می‌شوم، وقتی رنج می‌کشم، وقتی از کسی به‌خاطر کاری که با من کرده عصبانی هستم، می‌دانم که تنها راه پایان دادن به این احساسات، پذیرفتن آنهاست.»

اما من یاد گرفتم که تغییر مفاهیم تا چه اندازه می‌تواند سخت، زمان‌بر و هزینه‌بر باشد.

باور دارم که گروه‌های زنانه برای همهٔ ما لازم هستند، اما در حالت کلی برای جامعه نیز ضروری هستند؛ به این دلیل که پیشرفت به پذیرش همه وابسته است و پذیرش با زنان شروع می‌شود.

اگر تنها یک اشتراک میان کل بشر وجود داشته باشد، این است که همهٔ ما در بره‌های از زندگی‌مان در حاشیه بوده‌ایم؛

وقتی به مردانی می‌اندیشم که از زنان و دختران سوءاستفاده می‌کنند، نمی‌خواهم آنها را ببخشم. احساس می‌کنم این بخشش اجازه می‌دهد قسر دربروند و نمی‌خواهم این اتفاق رخ دهد. من برای حفاظت از بی‌گناهان از همهٔ راه‌ها حمایت می‌کنم؛ از جمله دستگیری مجرمان. عدالت باید برای آنها برقرار شود، اما عدالت به معنای انتقام نیست.

از نلسون ماندلا پرسیدند: «آیا پس از رهایی از زندان، هنوز هم از زندانبان‌هایت عصبانی بودی؟» و او پاسخ داد: «بله! تا مدتی بعد عصبانی بودم، اما دریافتم که اگر همچنان عصبانی بمانم، بازهم زندانی خواهم بود و من می‌خواستم آزاد و رها باشم.»

این حرف‌ها را قبلاً هم به من زده بود، اما اگر صحبت‌هایتان را تا آخر عمر تکرار نکنید، هنوز متوجه نشده‌اید که حقیقت چیست.

این یک دغدغهٔ عظیم برای ماست. این کار به‌خصوص برای ما زنان بسیار دشوار است که پول، قدرت، ارتقا یا حتی زمان بیشتری برای بودن با خانواده‌هایمان درخواست کنیم. تظاهر به اینکه به این موارد نیاز نداریم، آسان‌تر است، اما اگر ما به‌خاطر نیازهایمان شرمنده باشیم، فرهنگ‌های محیط‌های کار که نیازهایمان را برآورده نمی‌کنند، پابرجا می‌مانند.