بریده‌هایی از کتاب باغبان شب

«آتیش شاید نور داشته باشه، ولی دنیا رو سیاه‌تر می‌کنه

تقویم، بهار را نشان می‌داد، ولی هوا بوی پاییز داشت. آفتاب تندی بر فراز سِلار هالو می‌تابید و آخرین تکه‌های یخ روی درخت‌ها را آب می‌کرد. بخار مثل روح از خاک بلند می‌شد و مه پاییزی را که در زمین یخ‌زده پنهان شده بود، به آسمان می‌برد.

کوله‌اش را روی دوشش جابه‌جا کرد و گفت: «من همیشه می‌گم باید جلو رفت و هیچ‌وقت برنگشت.» بعد زمزمه‌کنان و با سروصدا راه جاده را پیش گرفت.

«بیشتر آدم‌ها ارزشی واسه یه داستان خوب قائل نمی‌شن و پول خوبی هم بابتش نمی‌دن

«فکر کنم متوجه یه چیزی شدم. هِستِر از من پرسید فرق داستان و دروغ چیه. اون‌موقع من بهش گفتم داستان‌ها به آدم‌ها کمک می‌کنن و اون پرسید کمک واسه چه کاری. خُب فکر کنم حالا جوابش رو می‌دونم. داستان‌ها به آدم‌ها کمک می‌کنن با دنیای واقعی روبه‌رو بشن؛ حتی اگه داستان ترسناکی باشن... ولی دروغ برعکسه؛ باعث می‌شه خودت رو پنهون کنی.

«من نمی‌ترسم. یعنی می‌ترسم... ولی از ترسیدن نمی‌ترسم! اگه حرفت درست باشه، باید بهم بگی. واقعیت، واقعیته، حتی اگه بد باشه. واسه همین هم می‌خوام بشنومش.»

اولین نافرمانی انسان، خوردن میوهٔ درخت ممنوعه بود که با طعم کشنده‌اش، مرگ و غم را به دنیا آورد.

یعنی دروغ‌هایی که دیگران فکر می‌کنن واقعیت داره، داستان حساب می‌شن؟

ازت انتظار ندارم من رو ببخشی؛ نه الان و نه شاید هیچ‌وقتِ دیگه... ولی ازت می‌خوام درک کنی که قصدم محافظت از تو بوده... من می‌خواستم کار درست رو انجام بدم.