بریده‌هایی از کتاب مزرعه‌ حیوانات

از صداقت بسیار به دور است که[ بگوییم ]انسان‌ها به صورت ذاتی برابر هستند، که دو نفر بتوانند نیم ساعت باهم بوده و یکی بر دیگری برتری پیدا نکند.

درست است که زندگی‌شان سخت بود و به همه‌ی آرزوهای خود نرسیده بودند، ولی آگاه بودند که مثل سایر حیوانات نیستند

صبح‌های یک‌شنبه، اسکوالر از روی قطعه کاغذ درازی که با یکی از پاهای جلویی‌ا‌ش نگه می‌داشت، برای آنان می‌خواند که تولید مواد مختلف غذایی، دویست درصد، سی‌صد درصد و حتا پانصد درصد افزایش داشته است. حیوانات دلیلی نمی‌دیدند که گفته‌های او را باور نکنند. به‌ویژه که آن‌ها به طور روشن، شرایط زندگی پیش از انقلاب را به خاطر نداشتند، اما بعضی روزها دل‌شان می‌خواست ارقام کم‌تری به خورد آن‌ها می‌دادند و درعوض غذای بیش‌تر.

«همه برابرند، اما بعضی برابرترند. »

«دلگرم‌کننده‌ترین واقعیت در مورد فعالیت انقلابی این است که، اگرچه همیشه به شکست منجر می‌شود، همیشه ادامه پیدا می‌کند. تصویر دنیایی آزاد و انسان‌هایی برابر، که در کنار یکدیگر در دولت برادری زندگی کنند- که در یک زمانه‌ پادشاهی بهشت نامیده می‌شود و زمانه‌یی دیگر جامعه‌ی بدون طبقه- هرگز به واقعیت نمی‌پیوندد، اما باور به آن هم هرگز منسوخ نمی‌شود. »

مساله برای حیوانات لاینحل بود؛ به هر تقدیر آن‌ها فرصت تفکر نداشتند.

حالا دیگر این‌که چه چیز در قیافه‌ی خوک‌ها تغییر کرده بود، مطرح نبود. حیوانات در بیرون، از خوک به آدم، از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه می‌کردند، اما دیگر محال بود بتوان تشخیص داد چه کسی کیست؟