بریده‌هایی از کتاب هیچ یک از آن‌ها باز نمی‌گردد

ما اسپانیولی‌ها همیشه می‌گوییم: «انشاءالله فردا»

آن‌ها به من خیلی مهربانی می‌کنند. برایم جوشانده گل بابونه درست می‌کنند، سوپ داغ می‌آورند. چقدر عجیب است، وقتی روح ما صدمه‌ای می‌بیند، بقیه همه سعی دارند از جسم ما مراقبت کنند. سعی دارند تنها چیزی را که قابل معالجه است، معالجه کنند.

تنها قدرت، در دست ثروتمندان است و بس. با پول، نجابت و شرف را هم می‌شود خرید.

واندینا از فرصت استفاده کرده و زیر لبی گفته بود: بارک‌الله،

والنتینا هم سخت غرق در رؤیاست. او هرگز شوهر پیدا نخواهد کرد، چون بی‌پول است. گرچه دختر بسیار نجیبی است. ولی نجیب بودن فقط به اندازه بخور و نمیر در اختیار تو پولی می‌گذارد و بس.