بریده‌هایی از کتاب نقشه مهربانی با همه جزئیات

برای پرورش یک باغ زیبا باید همهٔ علف‌های هرز و همهٔ چیزهای بد را از ریشه بکنید. بعد باید با دقت در باغ ذهن خود دانه‌های مهربانی، خوبی، عشق، خلوص، تواضع، احترام و درست کاری را بکارید. اگر در این کار ثابت قدم باشید، ذهن شما به تدریج رو به زیبایی و رایحه خوش باز خواهد شد و زندگی پر از سعادتی خواهید داشت. «گرنویل کلسیر»

پول می‌آید و می‌رود اما هیچ چیز نمی‌تواند به ثروتی که با دوست داشتن یکدیگر ایجاد می‌کنیم، خللی وارد کند. ثروت حقیقی ما حسن نیت و تأثیر مثبت ما در زندگی است. پس غنی زندگی کنید و ژرفای خود را منتشر کنید.

مراسم خاکسپاری دوم، مربوط به زن سالخورده‌ای بود که در بیست سال گذشته پای ثابت شهر ما بود. چهره شاخص شهر که هیچ فامیلی نداشت اما همه دوستش داشتند. او به مسابقات لیگ بیسبال می‌رفت و هر تیمی را که در شرف باخت بود، تشویق می‌کرد؛ هر هالووین لباس مخصوص می‌پوشید و اطراف شهر قدم می‌زد و برای بچه‌ها دست تکان می‌داد. همیشه لبخند به لب بود و با همه کلامی مهربان داشت. نیمی از اهالی شهر برای خداحافظی با او آمده بودند. مراسم بیشتر به یک مهمانی یادآوری شبیه شده بود، یادآوری رفتارهای بامزه‌اش و تعریف خاطراتی که از او داشتند و گریه و خنده توأمان. او جواهر جامعه ما بود که متأسفانه او را از دست دادیم.»

در بحران به این واقعیت پی می‌بریم که همه ما به یکدیگر وابسته‌ایم و رشته‌های این پیوند هرگز گسسته نمی‌شود. بحران، نوای بیداری است.

مطالعات نشان می‌دهد که نگهداری از حیوانات خانگی سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. اگر کار ساده‌ای مثل مراقبت از یک گل یا یک بچه گربه می‌تواند هم شادی و هم سلامتی ایجاد کند، باید چیزی فطری در نظام فکری/جسمی ما وجود داشته باشد که در طلب فرصت‌هایی برای پرورش و حمایت از رشد همهٔ گونه‌هاست.

چالش مهربانی این است، که بتوانیم به گونه‌ای زندگی کنیم که با همه کسانی که در اطراف ما هستند پیوندی عمیق برقرار کنیم.

یاد بگیریم که به جای عقل با قلبمان زندگی کنیم.

بالاترین سطح بخشش «بخشش شاهانه» نام دارد. در این سطح ما چنان از رفاه و شادی دیگران، خوشحال می‌شویم که بهترین چیزهایی را که داریم، می‌بخشیم به جای اینکه بخواهیم در آن سهم مساوی داشته باشیم.

فقط خودتان باشید، نه چیزی که فکر می‌کنید باید باشید، نه چیزی که کس دیگری انتظار دارد باشید. هر چه در این کار بهتر عمل کنید، طبیعتاً مهر و محبت بیشتری را در درون خود جای خواهید داد.

سال‌ها بود که از صحبت کردن با کسی این‌قدر لذت نبرده بودم.

این صدای قلبمان است که ما را به دوست داشتن دیگران فرامی‌خواند و هر یک از ما باید راه مخصوص به خودمان را برای پاسخ به آن پیدا کنیم

گاهی بهترین کاری که ممکن است برای خود و دیگران انجام دهید یک چرت کوتاه است

. با ده دقیقه ارتباط انسانی حقیقی احساس کردم که حالم از همیشه بهتر است.

وقتی کمانتان شکسته و تیری برایتان نمانده، آن‌گاه با تمام قلبتان پرتاب کنید.

مردی در مجتمع زندگی می‌کند که قسم می‌خورم از جانب خدا برای ما فرستاده شده است. او به لحاظ جسمی و ذهنی دچار معلولیت است اما با کار نیمه وقت در یک رستوران فست‌فود و جمع‌آوری قوطی و بطری برای بازیافت می‌تواند از خودش نگهداری کند. همه ما را به اسم می‌شناسد و هر صبح که از ساختمان خارج می‌شویم و عصرها که برمی‌گردیم با ما احوالپرسی می‌کند. همیشه برای کمک کردن آماده است، اگرچه ما هم واقعاً مراقبیم که از او سوءاستفاده نکنیم. او عاشق بچه است و روزی نیست که در زمین بازی با بچه‌ها تاب بازی یا شن بازی نکند. وقتی که مجبوریم با عجله به فروشگاه برویم، همیشه مشتاق است که در آن مدت حواسش به بچه‌ها باشد اما بیش از هر چیز وجود او برای این است که به یادمان بیاورد ما بزرگتر از مشکلاتمان هستیم.»

تصور کنید چگونه ممکن است دنیا از یک عمل کوچک شما تغییر کند.

شفقت، هنر تشخیص این حقیقت است که درنهایت هیچ تفاوتی میان ما نیست. که هر یک از ما غم‌ها و شادی‌ها، دردها و خوشی‌های خود را داریم و همه سعی داریم به بهترین نحوی که می‌توانیم زندگی را پیش ببریم. به یاد داشتن این نکته همیشه آسان نیست، خصوصاً وقتی کسی حسابی عصبی‌مان می‌کند.

همه ما حداقل یک نفر را داریم که به دلیل رفتار بدش از قلبمان بیرون کرده‌ایم - پدر و مادری که کینه‌شان را به دل گرفته‌ایم، همسر سابقمان که از دستش شاکی هستیم، خواهر و برادری که نمی‌توانیم تحملشان کنیم. آیا امروز می‌توانید برای این افراد جایی در قلبتان باز کنید تا به میزان شفقت این دنیا بیافزایید و حداقل بواسطه یک نفر از میزان نفرت آن بکاهید؟

اگر می‌خواهیم دنیا را به جای بهتری تبدیل کنیم، نمی‌توانیم با خشونت، خشم یا بی‌رحمی واکنش دهیم - حتی در مقابل کسانی که با ما بدرفتاری کرده باشند. در این صورت تنها چرخهٔ بدبختی ادامه می‌یابد

مأموریت من این است که احساسم را درباره اهمیت مهربانی، شفقت و حس ناب برادری، ابراز کنم ... اگر خشمگین شوم، حسادت بورزم یا خساست کنم، بدون شک لبخند من محو خواهد شد. «دالای لاما در پاسخ به اینکه چرا حتی در برخورد با تخریب تبت به دست چین لبخند می زند.»