بریده‌هایی از کتاب انحراف ناپذیر

گرایش افراد به سرزنش خود، همراه با میزان فکر کردن آن‌ها به یک مشکل، تقریباً به‌طور کامل تسهیل‌کنندهٔ رایج‌ترین عوامل مرتبط با افسردگی و اضطراب است.

با گذاشتن گوشی در میدان دیدتان، مغز شما باید سخت کار کند تا آن را نادیده بگیرد؛ اما اگر گوشی شما به‌راحتی قابل دسترسی یا در دیدتان نباشد، مغز شما قادر است روی کاری که در دست دارید، تمرکز کند.

اگر متوجه شدید دارید به صدای خفیفی در سرتان گوش می‌دهید که گاهی شما را اذیت می‌کند، مهم است بدانید چطور به آن پاسخ دهید؛ به جای قبول آنچه صدا می‌گوید یا مشاجره با آن، به خود یادآوری کنید که موانع بخشی از روند رشد هستند؛ ما بدون تمرین بهتر نمی‌شویم؛ البته عمل کردن به این توصیه گاهی دشواری‌هایی دارد.

«هنر عاقل بودن هنر آن است که بدانید چه چیزی را نادیده بگیرید»

پژوهشی که در مجلهٔ روان‌شناسی تجربی: بینش و عملکرد انسان چاپ شده است، نشان داد دریافت اعلان تماس تلفنی و پاسخ ندادن به آن به‌اندازهٔ پاسخ دادن به یک پیام یا تماس موجب حواس‌پرتی است. همچنین، نویسندگان پژوهشی که در دانشگاه تگزاسِ شهر آستین انجام شده بود، مطرح کردند که «صِرف وجود گوشی در یک محل، به‌اجبار باعث ‘فرار مغزها’ می‌شود، چراکه منابع محدود توجه فرد صرف توجه ناخودآگاه به تلفنش می‌شوند و درنتیجه این منابع برای پرداختن به کاری که در دست داریم، از دسترس خارج می‌شوند.» با گذاشتن گوشی در میدان دیدتان، مغز شما باید سخت کار کند تا آن را نادیده بگیرد؛ اما اگر گوشی شما به‌راحتی قابل دسترسی یا در دیدتان نباشد، مغز شما قادر است روی کاری که در دست دارید، تمرکز کند.

مؤثرترین شیوه برای فراهم کردن زمان برای کشش، از طریق «محدوده‌های زمانی» است

با خودتان همان‌طور صحبت کنید که با دوستتان صحبت می‌کنید. از آنجایی که ما دربارهٔ خودمان اطلاعات زیادی داریم، تمایل داریم بدترین منتقد خودمان باشیم؛ اما اگر با خودمان با همان روشی صحبت کنیم که انگار می‌خواهیم به یک دوست کمک کنیم، وضعیت را در جهت آنچه واقعاً هست می‌بینیم؛ گفتن جملاتی مانند «این همان احساس بهتر شدن در کار است» و «تو در مسیر هستی» به خودمان راه‌های بهتری برای مدیریت خودتردیدی به شمار می‌روند.

‫این پرسش مهم را به یاد بیاورید: «آیا این محرک بیرونی من را به خدمت گرفته است یا من آن را؟»

در یک پژوهش، به شرکت‌کنندگان گفته بودند پنج دقیقه به یک خرس سفید فکر نکنند. همان‌طور که داستایفسکی پیش‌بینی کرده بود، آن‌ها به‌طور میانگین هر دقیقه یک بار این کار را انجام دادند. پژوهش وگنر همین‌جا تمام نشد. وقتی از همان گروه خواستند که سعی کنند خرس سفید را به یاد بیاورند، این کار را خیلی بیشتر از گروهی انجام دادند که از آن‌ها نخواسته بودند این فکر را سرکوب کنند. براساس مقاله‌ای در مجلهٔ دیدبانِ روان‌شناسی: «نتایج نشان داد که سرکوب آن فکر در پنج دقیقهٔ اول باعث شد این فکر بعداً در ذهن شرکت‌کنندگان حتی به‌صورت برجسته‌تری احیا شود.» وگنر بعدها این گرایش را به «نظریهٔ روند کنایی» ترجمه کرد

مطالعات نشان داده‌اند که بازده کارگرانی که در هفته بیش از ۵۵ ساعت کار می‌کنند، کاهش می‌یابد؛ این مشکل، با بروز اشتباهات کاری و تحمیل وظایف بیهوده به همکاران، حادتر می‌شود و درنتیجه منجر به صرف زمان بیشتر برای انجام گرفتن کار کمتر می‌گردد. راه‌حل این آشفتگی چیست؟ استفاده از یک برنامهٔ دقیق و دارای زمان‌بندی کمک می‌کند مسئولیت‌های اصلی توافق‌شده بین کارمندان و کارفرمایان روشن شود.