بریده‌هایی از کتاب عرفان امین

تنها تفاوت عارف با دیگران در انجام دستورات دین، هدف و جهت‌گیری عارف است؛ هرکس به نیتی پا در وادی عمل گذاشته و به امیدی دستورات دینی را انجام می‌دهد؛ بعضی برای رهایی از آتش، بعضی برای دستیابی به نعمت‌های بهشتی، گروهی برای حال خوش معنوی و عده‌ای نیز برای تقویت نفس و به‌دست‌آوردن قابلیت انجام کارهای خارق‌العاده به انجام ریاضت‌های شرعی مبادرت می‌ورزند اما سالک الی‌الله، با احترام به هر نیت الهی و مورد امضاء دین مقدس اسلام، هدف خود از عبادات را، تنهاوتنها رسیدن به قرب الهی و وصال و لقاء او قرار داده است

عرفان عملی و سیر و سلوک به سمت خداوند، در حقیقت یک هجرت است، هجرتی از قفس تنگ بدن مادی و عالم ظلمانی به‌سوی دریای بی‌کرانهٔ توحید؛ هجرتی است که آغازش، همان لحظه‌ای است که تصمیم به حرکت می‌گیریم، مسافرش حقیقت ماست و هدف نهایی‌اش وصال و لقاء حضرت محبوب.

آن‌چه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نمودم، این است که اهمّ اشیاء از برای طالب قرب، جدّ و سعی تمام در ترک معصیت است. تا این خدمت را انجام ندهی، نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فائده‌ای نخواهد بخشید، چرا که پیشکش و خدمت کردن کسی که با سلطان در مقام عصیان و انکار است، بی‌فایده خواهد بود