بریده‌هایی از کتاب در محاصره احمق ها

زردها و قرمزها همیشه در فکر یافتن راه‌های جدیدی برای انجام کارهایشان هستند. چرا؟ چون نوطلب‌اند، خسته می‌شوند و حوصله‌شان سر می‌رود. اما یک آبی بارها و بارها یک روش را به کار می‌بندد.

آبی‌ها ذهنی منطقی و عقلانی دارند. بیرونشان تا آنجا که ممکن باشد پر از احساس است و درونشان پر از منطق.

آبی‌ها هرگز دروغ نمی‌گویند. آبی‌ها همیشه دنبال پیدا کردن نقطه ضعف و مشکل‌اند. حتی اگر نقصی پیدا کنند که خیلی هم به آنها صدمه نزند، باز هم فکر می‌کنند باید آن نقص را برملا کنند.

به نظر آبی اگر قرار باشد کاری صورت گیرد، باید اساسی، درست و صحیح صورت گیرد. از طرف دیگر، اگر قرار نیست کاری درست انجام شود، بهتر است اصلاً انجام نشود؛ چون ارزشش را ندارد.

فرض کنید کسی یک قطره روغن روی زمین ببیند. اگر آن کس قرمز باشد، نزدیک‌ترین شخص را صدا می‌زند و از او می‌خواهد آن لکهٔ روغن را پاک کند. اگر آن کس زرد باشد، لکهٔ روغن را می‌بیند، اما آن را فراموش می‌کند. وقتی دو روز بعد پایش می‌رود روی آن روغن و لیز می‌خورد، تعجب هم می‌کند. اگر آن کس سبز باشد، لکهٔ روغن را می‌بیند و احساس گناه می‌کند که چرا مشکلی پیش آمده و کسی متوجه آن نشده است. اگر آن کس آبی باشد، می‌پرسد: «چرا این روغن اینجا ریخته؟» پاسخش این است که «روغن از جایی چکیده که در آن نشتی وجود دارد». آبی از این پاسخ راضی نمی‌شود. می‌پرسد: «چرا نشتی به وجود آمده؟»

سیاست تویوتا این است که کارمند و مهندسش باید همیشه پنج بار بپرسد «چرا؟» تا از کیفیت کار مطمئن شود و ته کار را دربیاورد. به نظر من، این روشِ مرسوم آبی‌هاست.

آبی به کیفیت بالا فکر می‌کند. اگر قرار باشد بر اثر ریسک، کاری بی‌کیفیت یا کم‌کیفیت از آب دربیاید، بهتر است اصلاً انجام نشود

آبی‌ها هرگز غافلگیر نمی‌شوند. چیزی که بقیه را دچار غافلگیری می‌کند به سراغ آبی‌ها نمی‌رود. فکر همه چیز را می‌کنند. در درازمدت، صرفه جویی زیادی در وقت می‌کنند.

آبی‌ها سه بار سراغ کلید خانه‌شان را می‌گیرند که در جیبشان باشد. هر بار کلید را در جیب پیدا می‌کنند، اما باز هم دستی به جیبشان می‌کشند. مگر کلید از داخل جیب آنها کجا پر کشیده که این‌همه تردید دارند؟

آبی‌ها کمتر تصمیم مهم می‌گیرند و یا به ندرت ریسک بالا را می‌پذیرند.

آبی‌ها عموماً بسیار محتاط‌اند. ابتدا در فکر امنیت هستند.

آبی‌ها قدرت تصمیم‌گیری ندارند. اگر از آبی انتظار تصمیم‌گیری داشته باشید، زهی خیال باطل

برای یک آبی نوشته‌ها معنادارتر از صحبت‌های شفاهی یا ارسالیه‌های دیجیتالی است.

مردم می‌گویند حتی خدا را هم باید با جزئیات شناخت و این نکته‌ای است که آبی‌ها به آن معتقدند.

انسان آبی اطلاعات زیادی جمع‌آوری می‌کند و کتاب‌ها و نوشته‌های فراوانی را گرد می‌آورد. مردم می‌گویند حتی خدا را هم باید با جزئیات شناخت و این نکته‌ای است که آبی‌ها به آن معتقدند. هیچ چیز از چشم آنها دور نمی‌ماند. جزئی‌ترین چیزها برایشان مهم است. از نظر یک آبی سرهم‌بندی کردن معنا ندارد.

دلیلی وجود ندارد که وقتی یک آبی کار شگفت‌انگیزی را به بهترین نحو انجام می‌دهد برایش دست بزنیم، هورا بکشیم و او را تشویق کنیم. البته دست زدن و هورا کشیدن اشکالی ندارد، اما او فقط سر تکان می‌دهد، تشویق شما را می‌پذیرد، خیلی آرام به کارش برمی‌گردد و آن را ادامه می‌دهد. اما به این فکر می‌افتد که این‌همه هیاهو برای چه بوده است. او خیال می‌کند که کاری نکرده و فقط مسئله را حل کرده است.

انسان آبی همه چیز را نمی‌داند، یعنی هیچ کس نمی‌تواند همه چیز را بداند، اما معمولاً می‌توان اطمینان داشت که هرچه می‌گوید درست و صحیح است.

او می‌داند اطلاعات را از کجا پیدا کند و اگر جروبحث بالا بگیرد، می‌رود و کتابی می‌آورد و اطلاعاتش را ثابت می‌کند و حال همه را می‌گیرد. این است روش آبی‌ها. قبل از آنکه دهانشان را باز کنند همه چیز را پیدا می‌کنند. در اینترنت و گوگل به دنبال همه چیز می‌گردند، همهٔ دفترچه‌های راهنما را می‌خوانند، لغت‌نامه‌ها را چک می‌کنند و بعد لب می‌گشایند و اطلاعاتشان را رو می‌کنند.

انسان آبی. انسان آبی خودش را نمایان نمی‌کند، اما همهٔ اتفاقات اطرافش را زیر نظر دارد.

زردها اصلاً به حرف کسی گوش نمی‌دهند (و این موضوع را کتمان هم می‌کنند).