بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

فضا را برای عوامل اضطراب‌آور خارجی نفوذناپذیر کنید تا قادر باشید تمام و کمال بر وظایف پیش رو تمرکز کنید.

«اگر بتوانیم کوه‌های یخی را کنترل کنیم، کنترل زیادی بر احساسات و زندگی‌مان پیدا خواهیم کرد. کوه یخی خود را آب کنید تا تمام موانع شسته شوند و از سر راه کنار بروند.»

«باورهای کوه یخ عمیقاً در ذهن ما ریشه دارند، بسیار قدرتمند هستند و احساساتِ ما را تحریک می‌کنند. هرچه کوه یخ استوارتر باشد، خرابی بیشتری در زندگی به بار می‌آورد... باعث هرج‌ومرج در برنامهٔ شما می‌شود، بر سر راه رژیم‌گرفتنتان قرار می‌گیرد یا باعث می‌شود فرصت‌ها را از دست بدهید.»

شلی لفکو، متخصصِ تغییر عقاید، می‌گوید: «وقتی به دنیا می‌آیم، نمی‌دونیم زندگی سخته یا آسون، فقیر می‌شیم یا پول‌دار، مهم می‌شیم یا بی‌اهمیت. فقط دو نفر رو می‌بینیم که همه‌چی رو می‌دونن، یعنی پدر و مادرمون.» والدین، اولین معلمانِ ما هستند و گرچه احتمالاً قصد نداشته‌اند به ما آسیب برسانند، باز طوری بزرگ می‌شویم که با باورهایی محدودکننده اُخت می‌شویم،‌ باورهایی که آن‌ها ناخودآگاه در وجودمان ایجاد کرده‌اند.

ما حتی به نقطه‌ای رسیده‌ایم که اجازه می‌دهیم فناوری به‌جای ما بخش زیادی از تفکر و استدلال را انجام بدهد. در فضای مجازی، دیگران نتیجه‌گیری‌های بسیاری می‌کنند که ما هم به‌مرور مجبور می‌شویم توانایی نتیجه‌گیری خود را کنار بگذاریم و از آن‌ها پیروی کنیم. هیچ‌گاه اجازه نمی‌دهیم فردی دیگر به‌جای ما فکر کند، اما به‌راحتی این اجازه را به دستگاه‌ها می‌دهیم.

ذاتِ این روش، مفهومی بنیادی است: بی‌حدومرزکردن. رازِ بی‌حدومرزکردن خود این است که فرضیاتِ اشتباه را فراموش کنید.

من عمداً از کلمهٔ دروغ (LIE) استفاده می‌کنم، چون در واقع سرنامِ ایدهٔ محدودِ فرض‌شده است. اگر شما هم مثلِ اکثر مردمِ این دنیا باشید، حتماً اعتقادهایی دربارهٔ خودتان دارید که شما را چیزی کمتر از آنچه واقعاً هستید نشان می‌دهند. شما به این اعتقادها انرژی می‌دهید و آن‌ها را قادر می‌سازید در ذهنتان رخنه کنند، اما همه‌شان مزخرف هستند.

ما با ذهنیت‌های ازپیش‌تعیین‌شده دربارهٔ توانایی‌های خود به دنیا نمی‌آییم؛ این راه‌های محدود و ثابتِ تفکر را از کسانی می‌آموزیم که در زندگی‌مان هستند و فرهنگی که در آن بزرگ می‌شویم.

رفتار کاملاً توسط باورهای ما هدایت می‌شود، پس پیش از آنکه دربارهٔ نحوهٔ یادگیری بیاموزیم، باید باورهای زیربنایی‌مان را دربارهٔ آنچه در جهان اطراف ممکن است، بررسی کنیم.

ذهنیت (اسم) باورها، گرایش‌ها و فرضیاتِ عمیقِ وجودی که دربارهٔ خود، عملکردِ جهان، توانایی‌ها و شایستگی‌ها و آنچه در جهان ممکن است، می‌سازیم.

شروعِ کوییک این سه سؤال، جادوی شما هستند: چطور می‌توانم از آموخته‌هایم استفاده کنم؟ چرا باید از آموخته‌هایم استفاده کنم؟ چه زمانی از آموخته‌هایم استفاده خواهم کرد؟ این سؤالات به شما کمک می‌کنند دانشِ به‌دست‌آمده از این کتاب را در سر و قلب و دستانتان یکی کنید. این سؤال‌ها را جایی بنویسید که جلوی چشمتان باشند، مثلاً روی میز یا در تلفن همراهتان.

ذهنتان را آماده کنید سؤالات، تمرکز شما را هدایت می‌کنند بنابراین نقشی مهم در زندگی دارند، حتی نقشی مهم برای درکِ مطلب دارند

است. فردی که مرتب از خود می‌پرسد چه کند که دیگران او را دوست داشته باشند هرگز نمی‌تواند خودِ واقعی‌اش باشد چراکه همواره باید خود را با ترجیح اطرافیانش تطبیق دهد، حتی اگر از این موضوع آگاه نباشد. شما تمام این اطلاعات را دارید و می‌دانید او همیشه فقط یک سؤال را از خود می‌پرسد. به‌نظرتان سؤال اصلی شما چیست؟

اکثر افراد واقعاً به انجام کاری علاقه دارند که ته قلبشان می‌دانند باید همان را انجام بدهند؛ اما آن را انجام نمی‌دهند، چراکه آن را ترجیح در نظر می‌گیرند نه تعهد.

فیلسوفِ فرانسوی ژان پل سارتر می‌گوید: «زندگی مثلِ حرفِ سی، بین بی و دی است.» یعنی زندگیِ ما انتخاب‌هایی است که بین تولد و مرگمان می‌کنیم.

شروعِ کوییک قبل از هر بار شروع‌کردن به خواندن، چند دقیقه دربارهٔ آنچه از جلسه قبل به خاطر دارید، صحبت کنید یا بنویسید.

جهت دستیابی به این مهم، باید سعی کنید نحوهٔ حرکت بدن خود را در محیط یادگیری تغییر دهید یا پیش از نشستن برای یادگیری، حالات روحیِ مختلف را در خود برانگیزید. حالت بدن یا شیوهٔ تنفس خود را تغییر دهید. طوری بنشینید یا بایستید که اگر بسیار پر انرژی و هیجان‌زده بودید، می‌نشستید؛ از آنچه قرار است یاد بگیرید و به شما سود برساند و اینکه چه‌کاری با دانش جدیدتان خواهید کرد، هیجان‌زده شوید. به خاطر داشته باشید، یادگیری کاملاً به حالت روحی شما بستگی دارد. آگاهانه حالاتِ هیجان و لذت و کنجکاوی را انتخاب کنید.

اگر انرژی احساسی‌تان در مدرسه کم بوده است، عجیب نیست که جدول تناوبی را فراموش کرده باشید. با این حال، وقتی کنترلِ حالت ذهن و بدن خود را به دست می‌گیرید، می‌توانید تجربهٔ یادگیری را از کسالت به هیجان، کنجکاوی و حتی شادی تغییر دهید.

داشتن یا نداشتنِ احساس به موضوعی مشخص در موقعیتی مشخص، بر فرایند یادگیری تأثیر می‌گذارد و در نهایت نتایج را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در واقع، وقتی احساسی را به اطلاعات پیوند می‌دهید، راحت‌تر می‌توانید اطلاعات را به خاطر آورید.

شروعِ کوییک چه‌کاری باید انجام دهید که خواندنِ این کتاب به تجربه‌ای فعالانه‌تر تبدیل شود؟ یادداشتش کنید.