بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

به کسانی تبدیل نشوید که دیوانهٔ هایلایت‌کردن هستند و تمام صفحاتِ کتابشان در تاریکی می‌درخشند. اگر همه‌چیز را مهم فرض کنید، هیچ چیز مهم نخواهد بود. هرچه فعال‌تر باشید، بهتر و سریع‌تر یاد خواهید گرفت.

آموزش‌های سنتی به بسیاری از افراد آموخته‌اند که یادگیری تجربه‌ای انفعالی است. باید ساکت در کلاس بنشینید، با دوستتان صحبت نکنید و اطلاعات را فقط مصرف کنید. اما یادگیری، عملی برای تماشاکردن نیست. مغزِ انسان آن‌قدر که با خلق چیزهای جدید یاد می‌گیرد، با مصرف‌کردن چیزی نمی‌آموزد. با علمِ به این موضوع، دوست دارم از خود بپرسید چطور می‌توانید در یادگیری فعال‌تر شوید. یادداشت‌برداری کنید.

خاطر داشته باشید: اگر با محدودیت‌هایتان مبارزه کنید، می‌توانید از آن‌ها فراتر بروید. توانایی‌های شما ثابت نیستند و یادگیریِ هرچیزی ممکن است.

آخرین چیز اینکه، محدودیت‌های خود را فراموش کنید. این‌ها مفاهیمی ازپیش‌تعیین‌شده هستند که شما دربارهٔ خودتان باور کرده‌اید، مثلاً اینکه حافظه‌تان خوب نیست یا اینکه در یادگیری کُند هستید. اعتقادهایتان را حداقل موقتاً نادیده بگیرید. می‌دانم مشکل به نظر می‌رسد، اما ذهنِ خود را باز نگه دارید. هرچه باشد، با توجه به اینکه در حال خواندن این کتاب هستید، بخشی از شما در اعماقِ وجودتان باید باور کند زندگی بیشتر از چیزی است که اکنون اعتقاد دارید. همواره سعی کنید حرف‌هایی که دربارهٔ خود می‌زنید، مثبت باشند.

همان‌طور که این کتاب را می‌خوانید، ذهنتان ناگزیر واردِ وادی‌های دیگر می‌شود و آن وادی مهم است، اما ضروری نیست پس سعی نکنید فراموشش کنید. آنچه در مقابلش مقاومت کنید، بیشتر پافشاری خواهد کرد. در عوض، دفترچه‌ای را نزدیکِ خود نگه دارید و آن تفکر یا ایده را با نوشتنش ثبت و ضبط کنید. بنابراین می‌توانید آن را موقت رها کنید تا پس از پایانِ کار فعلی، سراغش بروید.

اساسِ ازبین‌بردن عادات بد این است که آن‌ها را با رفتارهای سازنده‌تر جایگزین کنیم.

«ذهنیتِ تدریجی خطی مستقیم از حال به آینده می‌کشد. برنامهٔ تجاریِ تدریجیِ خوب، شما را قادر می‌سازد دقیقاً ببینید چطور از اینجا به آنجا می‌رسید اما مدل‌های نمایی مستقیم نیستند.

جین به من گفت: «تفکر نمایی یعنی وقتی همه‌چیز را از چشم‌اندازی متفاوت ببینید. موضوع این نیست که فقط مرزهای تفکر را جابه‌جا کنید، بلکه کاملاً باید ورای مرزها فکر کنید.»

این اقدامات قطعاً ناشی از تفکرِ تکانشی نبودند. این اقدام، نمونه‌ای از تفکر مرتبهٔ دوم است، یعنی توانایی تفکر راهبردی از طریق یک سری رویداد.

وقتی زمانی را به بررسی اشتباهاتِ خود اختصاص می‌دهیم، به‌خصوص اشتباهاتی که تأثیر پایداری بر زندگیِ ما دارند، هر مشکل را به فرصتی برای یادگیری تبدیل می‌کنیم.

فهرستِ سادهٔ کارهایی که باید انجام شوند به‌راحتی به دامی برای تمام چیزهایی تبدیل می‌شود که باید آن روز انجام دهیم، در حالی که باید چیزهایی را در بر بگیرد که باید ابتدا انجام شوند.

تصمیم‌گیری: قانونِ ۷۰/۴۰ یکی از مهم‌ترین موانع موجود بر سر راه تصمیم‌گیریِ سریع، این احساسِ همیشگی است که اطلاعاتِ کافی برای تصمیم‌گیری صحیح نداریم. کالین پاول، استاندارِ اسبق، به قانونِ ۷۰/۴۰ اشاره می‌کند. قانونِ وی این است که هرگز با کمتر از ۴۰ درصد اطلاعاتی که می‌تواند به دست آورد، تصمیم نگیرد و بیش از ۷۰ درصد اطلاعاتِ موجود را جمع‌آوری نکند

حواس بسیاری خوبی در تشخیص آنچه درونتان می‌گذرد، دارید. کسانی که هوش درون‌فردی زیاد دارند، در «تشخیصِ دمای بدن خود» بسیار خوب عمل می‌کنند. آن‌ها با احساساتِ خود در ارتباط هستند، می‌دانند چه‌چیزی روی احساساتشان تأثیر می‌گذارد و به‌خوبی می‌دانند این موضوع را چطور باید مدیریت کنند. اگر کسی را می‌شناسید که در شرایط سخت آرامش دارد، به‌احتمال زیاد این فرد هوش درون‌فردی بسیار خوبی دارد.

کلاه خود را با کلاهی زردرنگ عوض کنید تا خوشبینی خود را به تفکرتان وارد کنید. در این حالت، سعی دارید نقاط مثبتِ هر مشکل یا چالشی را که درگیرش شده‌اید، شناسایی و ارزش ذاتی آن را مشخص کنید. یادآور این مرحله می‌تواند خورشیدِ زردرنگ باشد.

مطالعه‌کردن را به عادت تبدیل کنید. کسانی که به درجهٔ بالایی از موفقیت در زندگی دست پیدا کرده‌اند همواره عاشقِ مطالعه بوده‌اند. کسانی که در خواندن مهارت دارند، زیاد مطالعه می‌کنند. رمز موفقیت این است که مطالعه‌کردن را به عادتِ خود تبدیل کنید. این موهبت را به خود بدهید.

۲. کمی به‌جلو خم می‌شوید که مطالب را به‌وضوح ببینید؛ این کار موجب مختل‌شدن جریان اکسیژن در بدنتان می‌شود و احساس خستگی می‌کنید. - هر بار فقط ۲۰ تا ۲۵ دقیقه مطالعه کنید. تقدم و تأخر را به یاد داشته باشید. همچنین اگر چشمانتان خسته شدند یا بهشان فشار وارد شد، کمی استراحت کنید. چشمان خود را ببندید و استراحت دهید.

استفاده از تمریناتی که برایتان آماده کرده‌ام، معضلِ زمزمه‌کردن به‌مرور کاهش خواهد یافت. فرایند تندخوانی طبیعتاً باعث می‌شود خواندنِ تمام کلمات حتی در ذهنتان کار مشکلی باشد. زمانی که سرعتِ خواندنتان از میزان مشخص بیشتر شود (تقریباً ۳۰۰ تا ۳۵۰ کلمه در دقیقه) زمزمه‌کردن تمام کلمات کار مشکلی خواهد بود. زمانی که به این آستانه می‌رسید، مغزتان تغییرجهت داده و از گفتن واژه‌ها به دیدنشان به‌شکل تصاویر روی می‌آورد و خواندن کتاب بیشتر شبیه تماشای فیلم می‌شود.

اولیور وندل هولمز می‌گوید: «هرچند وقت یک بار، مغز انسان با ایده یا احساسی جدید درگیر و دچار کشیدگی می‌شود و هرگز به ابعادِ قبلیِ خود بازنمی‌گردد.»

اگر تصمیم بگیرید در مدتِ دو ساعت بدون استراحت کتابی را بخوانید، ممکن است فقط بیست دقیقهٔ اول را به خاطر بسپارید، سپس متوجه شیبِ نزولی در سی دقیقهٔ میانی شوید و مجدداً انتهای مطالعه‌تان را به یاد بیاورید. منظور این است که سکون و کاهشِ میانی، بدون استراحت برای جمع‌بندی یا تفکر دربارهٔ چیزی که خواندید، تبدیل به فضایی مرده برای یادگیری می‌شود. پس این کتاب را با درنظرگرفتنِ تکنیک پومودورو بخوانید تا بیشترین بهره را ببرید. اگر همچنان علاقه دارید با فشار مطالب را در مغزتان فرو کنید، روش‌های مفیدی در این کتاب خواهید آموخت که اطلاعات میانهٔ زمان خواندن را نیز در ذهن نگاه دارید. می‌دانستید که فقط خواندنِ این کتاب باعث می‌شود بسیار باهوش‌تر شوید؟

همه تابه‌حال پیش از امتحان وقت تلف کرده‌ایم و ناگهان شبِ امتحان سعی کرده‌ایم هرچقدر می‌توانیم مطلب در مغزمان فرو کنیم. تقدم و تأخر فقط نشانه هستند که چرا درس‌خواندنِ شب قبل از امتحان مؤثر نیست. با استراحت، آغاز و پایان‌های بیشتری خلق می‌کنید و چیزهای بیشتری می‌آموزید.