بریده‌هایی از کتاب خاطره‌درمانی

از تأثیرات عمیق خشونت پدرتان در دوران بزرگسالی خود پرده بردارید. با پدر و مادرتان برخورد اخلاقی نکنید. همه احساس‌های خود را عریان کنید. از تأثیر آن شلاق‌ها بگویید که هر موقع یادتان می‌آید، اشک از چشمانتان جاری می‌شود. از سخت‌گیری‌های مادرتان بنویسید که اکنون منجر به بیماری وسواس ذهنی و عملی شما شده است. از تأثیرات رفتارهای خشن برادر بزرگتر و پدر خود بنویسید که از شما موجودی ترسو و بزدل و بیش از حد محافظه‌کار ساخته است. از زمانی بنویسید که مادرتان به خاطر طرح حرف‌هایی که برای او حکم یک گناه را داشت، دست شما را با سیمی داغ سوزاند. از تأثیرات هرگونه خشونت بدنی، با گفتن و نوشتن، پرده‌برداری کنید تا حالتان بهتر و بهتر شود.

(از خشونت‌های بدنی دوران کودکی خود، خاطره بگویید و بنویسید ) از خشونت‌های بدنی بنویسید که باعث آزردگی روحی شما شده است. خاطرات خود را بنویسید و بگویید. از زمانی بنویسید که مورد ضرب و شتم قرار گرفتید؛ آن زمان که از پدر و مادر و یا نامادری‌تان سیلی محکمی خوردید. چه احساسی داشتید؟ وقتی از پدرتان کتک می‌خوردید، با خود چه فکر می‌کردید؟ از خشونت‌های ریز و درشت خانواده خود بنویسید؟ چه‌کسی شما را در دوران کودکی تهدید می‌کرد؟ چقدر از برادر و خواهر بزرگتر خود کتک خوردید؟ آیا شما خود را قربانی خشونت در دوران کودکی می‌دانید؟ چقدر از معلم‌تان کتک خوردید؟

اکنون کودک درون آزرده و خشمگین خود را با نوشتن و بازگویی، درمان کنید و او را به آرامش برسانید. شاید یادآوری این احساس‌ها، شما را منقلب و دگرگون کند، اما بگذارید اکنون که بزرگ شده‌اید، تکلیف خود را با این احساس‌های خشم و خشونت و گناه روشن کنید تا شما این احساس‌های آلوده را به کسی منتقل نکنید. شما درواقع در حال روان‌درمانی خود هستید و اگر بتوانید این اطلاعات را با یک روان‌درمانگر مطمئن در میان بگذارید، بهتر می‌توانید آنها را تجزیه و تحلیل کنید و از احساسات خشم اکنون خود مطلع شوید و با آنها به نرمی به مقابله برخیزید. قطعآ درصدی از شما، از روبه‌رو شدن با این احساس، حال تان منقلب می‌شود، برافروخته می‌شوید، شرم و گناه سراسر وجودتان را فرا می‌گیرد. بهتر است که این حالات را شکلی از درمان خود بدانید و نگران نشوید.

(از خشونت‌های جنسی دوران کودکی خود، خاطره بنویسید ) بگذارید با گفتن و نوشتن هدفمند، احساسات سرکوب‌شده شما به جریان بیفتد. از زمانی بگویید و بنویسید که شما توسط بزرگ‌ترها مورد بهره‌برداری جنسی قرار گرفتید و اکنون پر از خشم و دیوانگی هستید. و این خشونت موجب آزردگی روحی شما شده است. از آن داستان‌ها و خاطرات پر از رنج خود بنویسید. از آن زمانی بنویسید که اعضای خانواده‌تان از حد و مرز اخلاقی خود تخلف کردند. از آن زمانی بنویسید که از برادران خود احساس امنیت نمی‌کردید. از آن زمانی بنویسید که اولین بار که عادت ماهانه شدید، وحشت‌زده و یا غمگین شدید. از آن زمانی بنویسید که کودکی دیگر که خود قربانی خشونت جنسی شده بود، نسبت به شما همان خشونت جنسی را اعمال کرد.

(علی )نوشتن به من آرامش می‌دهد، وقتی خشمگین می‌شوم، به نوشتن پناه می‌آورم، آن‌قدر می‌نویسم، تا بتوانم از عصبانیت بیش از حد خلاص بشوم. با نوشته‌های ساده شروع کردم. اوایل برایم سخت بود ولی اکنون می‌توانم با واژه‌ها، بازی کنم و حرف دلم را بزنم. نوشتن احساسات، برای من یک عادت مثبت شده است.

شما با خاطره‌نویسی و خاطره‌گویی دوباره، احساسات دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود را تجربه و خود را بازبینی و بازیافت خواهید کرد، اگر خود را رها کنید، در این فرآیند احساسات شما بهبود و درمان خواهند شد. شاید در حین نوشتن یا گفتن، هق‌هق بگریید، بلرزید، عرق بریزید که اینها فوق‌العاده است. درواقع شما تجربیات و احساسات کودک درونتان را بیان می‌کنید و بسیاری از آلودگی‌ها را از ذهن خود دور می‌ریزید. مانع بیان احساسات خود نشوید.

نوشتن خاطرات دیروز و امروز در درمان کوتاه‌مدت خود، زهر و تلخی احساس خشم، نفرت و گناه و تنهایی و مواردی از این قبیل را می‌گیرد و در بلندمدت منجر به افزایش خودشناسی و ابراز و اظهار هیجانات‌تان می‌شود. شاید به جرأت بتوان گفت که درصد بسیاری از نویسندگان بزرگ چون داستایفسکی، تولستوی و... از طریق همین شیوه، اثرهای مانا در تاریخ آفریده‌اند. به قلم و نوشتن هذیان‌گونه خود ایمان بیاورید. آنچه در تاریخ می‌ماند، صدا، تصویر و اثرات مکتوب است.

بازگویی و بازنویسی یکی از روش‌های «خودافشایی ناخودآگاه» است. و همچنین به رشته تحریر درآوردن احساسات و افکاری که به ذهن خطور می‌کند، درمان‌کننده است. شاید بگویید من که نویسنده نیستم! اصلا مهم نیست که شما حتمآ در ابتدای کار با قواعد ادبی نوشتن آشنا باشید. همان‌طور که قبلا گفتم مهم این است که قلم را به دست ناخودآگاه خود بسپارید و ناخودآگاه شما از طریق قلم، هر کجا که خواست شما را ببرد.

هیجانی» است. یعنی شما روی یک مبل راحتی می‌نشینید و شروع به گفتن می‌کنید و آنقدر می‌گویید تا احساس کنید که راحت شده‌اید و آرامش پیدا کرده‌اید. روش دیگر، نوشتن خاطرات دیروز و امروز خود می‌باشد تا بتوانید از طریق نوشتن با احساس‌های خود بیشتر آشنا بشوید و به نوعی خود را پیدا کنید و به بیداری و هشیاری عاطفی و درونی برسید. هر فردی در طول زندگی خود و همینطور شبانه‌روز، به دلیل تحمل و تجربه استرس‌ها، زخم‌ها، توهین‌ها و تهدیدهای خفیف و شدید، درگیر آشفتگی‌های عاطفی و تعارض‌های درونی می‌شود و اینجاست که فرد باید با فرهنگ و ادبیات رهاسازی و برون‌ریزی هیجانات منفی خود، عمیقآ آشنا شود.

در این نوشتار، قصد ما این است که شما به واسطه نوشتن و گفتن خاطرات روان‌شناختی روزانه و یا گذشته خود، به مرور از تألمات و تأثرات روانی خود بکاهید.

گاهی لابلای بازگویی خاطرات، می‌خندید و گاهی اشک می‌ریزید و بعد از مدتی، احساس می‌کنید تخلیه شده‌اید و آرام می‌گیرید. «وای خدای من، چقد

خاطراتت را می‌بینی که پر از رؤیا هستند. پر از آرزوهای سرکوب شده و فقط تنهایی را تجربه می‌کنند. حیرت می‌کنی از اینهمه اختلاف طبقاتی خاطرات، در تعجب می‌شوی که گاهی خاطرات تو، شکلی از جهنم است.

حیرت می‌کنی از اینهمه اختلاف طبقاتی خاطرات، در تعجب می‌شوی که گاهی خاطرات تو، شکلی از جهنم است. اشک ندامت می‌ریزی، احساس گناه می‌کنی. دوست داری با طناب، خودت را حلق‌آویز کنی. پر از عادت‌های زشت شده‌ای. پر از الفاظ بی‌معنی و گاهی رکیک شده‌ای. خاطرات تو، گاهی استدلال می‌کند و گاهی مثل شتر، واژه‌ها را نشخوار می‌کند