بریده‌هایی از کتاب دیوان شهریار

چشم از او جلوه از او ما چه حریفیم ای دل

‫حیدربابا ، ز راه تو کج گشت راه من‬ ‫حیدربابا ، یوْلوم سنن کج اوْلدی‬ عمرم گذشت و ماند به سویت نگاه من‬ ‫عؤمروْم کئچدی ، گلممه دیم ، گئج اوْلدی‬ دیگر خبر نشد که چه شد زادگاه من‬ هئچ بیلمه دیم گؤزللروْن نئج اوْلدی‬ هیچم نظر بر این رهِ پر پرپیچ و خم نبود‬ ‫بیلمزیدیم دؤنگه لر وار ، دؤنوْم وار‬ ‫هیچم خبر زمرگ و ز هجران و غم نبود‬ ‫ایتگین لیک وار ، آیریلیق وار ، اوْلوْم وار‬

اهل دردی که زبان دل من داند نیست

چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست کاروان آمد و از یوسف من نیست خبر این چه راهیست که بیرون شدن از چاهش نیست

جوانی خود مرا تنها امید زندگانی بود

فلک همیشه به کام یکی نمیگردد که آسیای طبیعت به نوبتست ای دوست

من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان گردون کجا به فکر سامان من بیفتد

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

عزیز من دل عاشق که از آهن نخواهد شد

چاغیر زهرانی عاشورایه گلسین ( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر ) (حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر ) (حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه هما را

سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت سپید کرد مرا دیده تا دمید سپیده

تو تشنه غزل شهریار و من به که گویم که شعرتر نتراود برون ز طبع حزینی

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر علی و آل به امداد میرسد ما را

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر علی و آل به امداد میرسد ما را

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر علی و آل به امداد میرسد ما را

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست من که یک امروز مهمان توام فردا چرا نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر علی و آل به امداد میرسد ما را