بریده‌هایی از کتاب سایه‌ی سنگین خانم الف

هرچیزی که زیاد عاشقانه باشد رقت‌بار هم هست، نه؟

در برابر مرگ دیگران کاری نمی‌شود کرد، مگر خلق چیزی که تسکینمان دهد، انتساب آخرین دلواپسیِ درگذشته به خودمان، گذاشتن اتفاق‌ها کنار هم به ترتیبی منطقی.

اندیشهٔ مرگ فقط مال کسی است که تسلیم می‌شود، کسی که دست‌کم یک بار تسلیم شده است

مرگ، قاعده‌ها را بر اساس اهمیت رسمی می‌چیند، بی‌درنگ قوانین احساسی‌ای را که شخص در زندگی‌اش آن‌ها را شکسته رفو می‌کند.

هر عشقی، در درازمدت، نیازمند کسی است که ببیندش و تصدیقش کند و بر آن صحه بگذارد، اگر نه ممکن است اصلاً عشق نباشد.

هرچیزی که زیاد عاشقانه باشد رقت‌بار هم هست، نه؟

آدم‌ها در جسارت‌دادن به یکدیگر بخیل‌اند. فقط می‌خواهند به خود بقبولانند که تو از آن‌ها کمتری.