بریده‌هایی از کتاب رنج مقدس ۱

هر کس باید نفس خودش رو مدیریت کنه تا این‌که بخواد طرف مقابلش رو کنترل کنه.

من زندگی رو یه گروکشی نمی‌دونم. اصلاً من من، تو تو رو قبول ندارم. زندگی مشترک یعنی این‌قدر یکی بشیم که حتی عیب هم رو بپوشونیم. نه این‌که مدام بحث و جدل داشته باشیم.

ما داریم توی عراق و سوریه، از خودمان دفاع می‌کنیم. اگر صبر کنیم دشمن بیاید پشت مرز ما و آن‌وقت دفاع کنیم، هم عراق و سوریه از دست رفته است و هم تمام ایران و مردمش درگیر می‌شوند؛ مثل جنگ ایران و عراق

مردم ژاپن اگه جنسی تولید خودشون نباشه، این‌قدر سراغ خارجی اون جنس نمی‌رن تا تولید کنن.

تو زندگی همهٔ مردم سختی و گرفتاری هست. همهٔ آدم‌ها از خوب تا بد. خاص و عام هر کدوم یه جوری درگیرن؛ اما برای بعضی، مشکل‌ها بزرگند و برای بعضی کوچیک، از نگاه هر کسی مشکل خودش بزرگه و برای بقیه کوچک و حل شدنی.

مگر چشم و گوش را از آدم‌ها گرفته‌اند که فریاد زیبایی طبیعت را نمی‌شنوند و نمی‌بینند. خودشان را به دیدن مصنوعات عادت داده‌اند و دل به دل یک گل و سبزه نمی‌دهند.

بیشتر موج‌هایی که توی زندگی آدم‌ها می‌افته به خواست خودشونه، با فکر خودشون کاری می‌کنن یا حرفی می‌زنن که موج می‌اندازه توی زندگیشون.

برادر بزرگ‌تر داشتن هم خوب است و هم بد. خودش را صاحب‌اختیار می‌داند و مأمور قانونی محبت به سبک خودش. با آن قد و هیبتش که از همهٔ ما به پدر شبیه‌تر است؛ حمایتش پدرانه، رسیدگی‌هایش مادرانه و قلدری‌هایش مثل هیچ کس نیست. وقتی‌که می‌خواهد حرفش را به کرسی بنشاند دیگر نمی‌توانی مقابلش مقاومت کنی

وقتی لج می‌کنی اول خودت ضرر می‌کنی. هیچ چیزی رو هم نمی‌تونی تغییر بدی.

دنیا مثل باتلاق می‌مونه. اگر برای رسیدن به لذت‌هاش زیاد دست‌وپا بزنی، خفه‌ات می‌کنه.

عجله که می‌کنی چه تو تصمیم‌گیری، چه توی حرف زدن یا هرچی اولین کسی که ضرر می‌کنه خودتی

آخه اونایی که جنازهٔ باباشون رو براشون بردن، الآن چه حالی دارن؟ آخه چرا از اون‌طرف دنیا اسلحه و آدم می‌فرستند تا یک کشور ساکت و آروم رو این‌طور خراب و خونین کنن؟ سکوت دوطرفه... و گوشی را قطع می‌کنم و خاموش... هق‌هقم را خفه می‌کنم. مردم ایران و اطراف آن، همهٔ مسلمان‌هایی که در آسایش می‌خوابند، یادی از آن‌ها می‌کنند؟ یا تنها به این فکر هستند که اعتراض کنند چرا ما داریم آن‌جا هزینه می‌کنیم و فقیران خودمان چه؟

اگه همین حالا شما بیایید توی دانشگاه ما، بچه‌های زیادی شما رو که جون و جوونیت رو گذاشتی برای دفاع از همین‌ها، قبول ندارند و شاید اصلاً تکفیرت هم بکنن.

آدمی که دنبال دنیا می‌ره، اگه یه جایی دنیاش به خطر بیفته، دنیا رو می‌چسبه حتی اگر مجبور بشه سیلی ناحق بزنه.

فرهنگو تغییر دادن دیگه. به جای این‌که مردم این باور رو داشته باشن که روزی رو خدا می‌ده، گفتن روزی رو خودمون می‌دیم که از پسِ خرجی بیش از دو تا برنمی‌آییم. خدا که نباشه، مردم که در حد خدا نیستن، کم می‌آرن.

مگر نه این‌که مادر ریشهٔ نسل است؟ ریشهٔ فاسد ثمره ندارد.

پیش‌ترها جایی خوانده بود که «خوبی‌ها و مهربانی‌ها هم می‌تواند تو را تا جهنم بکشانند!» انسان اگر نفس خودش را زیر پا نگذاشته باشد؛ خوبی‌ها و زیبایی‌ها مغرورش می‌کند. قابیل که از اول جنایت‌کار نبود

من ساعت‌ها با خودم فکر می‌کردم. یه سؤال رو سبک سنگین می‌کردم می‌چرخوندم که راحتش کنم، بلکه به جواب برسم، اما پنج تا سؤال دیگه هم از کنارش درمی‌اومد. پیچیده می‌شد. خراب می‌شدم. ولی یه خوبی هم داشت، اگر اون فضا رو درک نمی‌کردیم، این مسیر رو هم انتخاب نمی‌کردیم

اما این قانون دنیاست: تمام شدن. فقط مواظب باش گولت نزند که فکر کنی دائمی در آن می‌مانی.

بحث به سلطه درآوردن دیگران نیست؛ یعنی این‌که من شوهرم رو دوست دارم، پس باید هر طوری که من می‌خوام باشه. این درست نیست. این محبت به مشاجره می‌کشه، به حالت برخوردی می‌رسه، به مقایسهٔ کارهای دو طرف می‌رسه