بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می‌کنید

در زندگی لحظاتی وجود دارد که حتی با چشمان بسته می‌توانید با شخصی که می‌خواهید، ارتباط برقرار کنید

در لحظاتی خاص، زمانی که مرگ نزدیک است، حجاب بین این دنیا و دنیای بعد از میان می‌رود. بهشت و زمین یکی می‌شوند. و زمانی که این اتفاق بیفتد، ممکن است در یک لحظه روح‌های خاصی را که قبلاً از میان ما رفته‌اند، ببینیم. آن‌ها را می‌بینید که منتظر رسیدن شما هستند و آن‌ها نیز به شما که به طرف‌شان می‌روید، نگاه می‌کنند.

در عشق هیچ انتقامی وجود نداره. آدم نمی‌تونه عشق رو مثل یه پاره‌سنگ دور بندازه. حتی آدم برای این‌که مشکلاتش رو حل کنه نمی‌تونه عشق بسازه. یا عاشق بشه. عشقِ زورزورکی مثل گُلی می‌مونه که از ساقه بچینی و انتظار داشته باشی رشد کنه.

در زندگی اتفاقات بسیار زیادی وجود دارد که بدون این‌که مشهود باشد سبب تغییر زندگی می‌شود. درست مانند چرخش یک مداد، از نوشتن تا پاک شدن.

ـ این قلبیه که ما باهاش دنیا اومدیم، آنی. کوچیک و خالی چون هیچ حادثه‌ای نداشته. آن را به آنی داد. بعد چهار سیم دیگر را برداشت و این‌بار قلبی بزرگ‌تر و کامل‌تر با خطوط بسیاری که از داخل آن رد شده بود درست کرد. ـ این اون قلبیه که باهاش مُردیم. بعد از آدم‌هایی که دوستشون داشتیم، بعد از همهٔ شکست‌هامون. ولی ببین چقدر بزرگ‌تره؟ می‌بینی؟ آنی گفت: ـ ولی شکسته. ـ درسته. ـ این همون چیزیه که خرابش می‌کنه. پائولو قلب را به سینهٔ آنی گذاشت و گفت: ـ نه این همون چیزیه که می‌سازدش.

ما فکر می‌کنیم با نگه داشتن رازهامون اونا رو کنترل می‌کنیم، درحالی‌که این رازها هستن که دارن ما رو کنترل می‌کنن.

همهٔ آدما با پشیمونی‌هاشون کور می‌شن آنی. بعد نمی‌فهمن چه کسی رو دارن تنبیه می‌کنن، خودشون یا دیگران رو.

اون لحظه‌ای که آدم دیگه همه‌چی رو درست متوجه می‌شه، زمانِ درستی نباشه. شاید به‌موقع نباشه.

آدم اگه واقعاً عاشق کسی باشه بالاخره یه روز پیداش می‌کنه.

عشق وقتی اصلاً انتظار آن را نداری سراغت می‌آید. و درعین‌حال وقتی سراغت می‌آید که بیشترین نیاز را به آن داری. عشق وقتی می‌آید که کاملاً آمادگی پذیرش آن را داری و نمی‌توانی منکرش شوی. این‌ها همه حقیقت عشق است

اما علم تنها چیزی را می‌داند که می‌داند و به‌دلیل عدم درک از دنیای دیگر، دنیای پس از مرگ، نمی‌تواند توضیح دهد که آنچه انسان در لحظات بحرانی می‌بیند لحظه‌ای از دنیای پس از مرگ است که با برداشته شدن پرده از روی آن، تمام صحنه‌هایی را که در زندگی داشتید در یک لحظه با هم می‌بینید.

ما همه بیشتر متوجه زخم‌هایی که برداشتیم هستیم تا ساعت‌های خوش‌مون. اون لحظه‌ای رو که زخمی برداشتیم دقیقاً به خاطر داریم ولی کی یادش می‌مونه زخمش کِی خوب شد؟

این‌همه وقت این‌جا منتظر من بودی؟ ـ بین مادر و دختر، زمان چه معنایی می‌تونه داشته باشه؟ هیچ‌وقت زیاد نیست، هیچ‌وقت هم کافی نیست.

ـ دستام! دوباره برگشتن. ـ تا اونی رو که عاشقش بودی بغل کنی.

انجام هیچ کاری برای دیگری بیهوده و بی‌فایده نیست.

همه از تنهایی می‌ترسیم آنی، اما تنهایی اصلاً وجود نداره. به هیچ شکلی. تنهایی فقط سایه‌ایه که روی ما می‌افته و مثل سایه‌ها که وقتی نور باشه دیگه نیستن، تنهایی هم وقتی حقیقت دیده بشه از بین می‌ره. ـ حقیقت چیه؟ ـ همون پایان تنهاییه. وقتیه که کسی به تو نیاز داره. و دنیا پر از نیازه.

تا حالا فکر کردی چقدر موجود زنده روی زمین هست؟ مردم، حیوانات، پرنده‌ها، ماهی‌ها و درختا. به این که فکر کنی تعجب می‌کنی چرا یه عده احساس تنهایی می‌کنن. انسان‌ها هنوز هم این حس رو دارن. واقعاً خجالت داره.

می‌دونستی سگ‌ها قبل از این‌که اشک انسان دربیاد می‌فهمن؟ حتی زودتر از این‌که خنده‌هاشون رو بفهمن متوجه اشک‌هاشون می‌شن. وقتی آدمای اطراف سگ غمگین باشن، سگ می‌فهمه و غمگین می‌شه. سگ‌ها این‌طوری خلق شدن. بهش می‌گن همدردی. ـ انسان‌ها هم این حس رو دارن اما خیلی چیزای دیگه مثل گذشته، خودخواهی و فکر این‌که اول باید مشکل خودشون حل شه، این حس رو کمرنگ می‌کنه. ولی سگا از این مشکلات ندارن.

درس آخر. آنی منو بشناسی یا نه، ما بخشی از همدیگه هستیم.

ما روی شونه‌های اونایی که قبل از ما اومدن همه‌چیز رو می‌سازیم. وقتی هم که سقوط می‌کنیم، همون‌ها به کمک‌مون می‌آن تا دوباره ساخته بشیم.